سازمان تأمین‌اجتماعی، به‌عنوان بزرگ‌ترین نهاد بیمه‌ای کشور، نقشی بنیادین در صیانت از معیشت و آرامش خاطر بیمه‌شدگان ایفا می‌کند و یکی از جلوه‌های مهم این نقش، پرداخت غرامت دستمزد ایام بیماری است. این حمایت، زمانی به یاری بیمه‌شدگان می‌آید که بیماری توان ادامه فعالیت شغلی را از آنان سلب کرده و ضرورت استراحت و درمان را پیش رو نهاده است. در چنین روزهایی که فشار مالی می‌تواند بار مضاعفی بر رنج بیماری بیفزاید، این نهاد با پرداخت بخشی از درآمد از دست‌رفته، پشتیبانی مؤثری فراهم می‌سازد تا بیمه‌شده با دغدغه‌ای کمتر مسیر بهبودی را طی کند.  مدت زمان بیماری، نخستین عامل تعیین‌کننده در نحوه بهره‌مندی از این حمایت است. چنانچه مرخصی استعلاجی سه روز یا کمتر باشد، پرداخت دستمزد معمولاً بر عهده کارفرماست؛ مگر آنکه بیمار در این مدت در مراکز درمانی بستری شود. در چنین شرایطی، با تأیید مرخصی استعلاجی توسط سازمان تأمین‌اجتماعی، روزهای بیماری به‌عنوان سابقه بیمه ثبت شده و غرامت دستمزد مستقیماً از سوی سازمان پرداخت می‌شود. افزون بر این، کارفرما همچنان ملزم است مزایایی چون سنوات، عیدی، پاداش، حق اولاد و سایر حقوق غیرمشمول بیمه را به کارگر بپردازد. اما هنگامی که مدت مرخصی از سه روز فراتر رود، مسئولیت پرداخت غرامت به‌طور کامل به سازمان تأمین‌اجتماعی منتقل می‌شود و بیمه‌شده می‌بایست درخواست خود را از طریق سامانه خدمات غیرحضوری این سازمان به ثبت رساند. فرایند ثبت درخواست، اگرچه ساده و شفاف است، اما بر پایه رعایت ضوابط مشخص بنا شده است. بیمه‌شده پس از ورود یا ثبت‌نام در سامانه eservices.tamin.ir، در بخش «حمایت‌های کوتاه‌مدت» گزینه «درخواست غرامت دستمزد بیماری» را برمی‌گزیند و مدارک لازم از جمله گواهی پزشکی را بارگذاری می‌کند. بسته به طول مدت استراحت، مراتب تأیید متفاوت خواهد بود: مرخصی تا هفت روز در هر نوبت یا مجموعاً پانزده روز در سال، تنها به تأیید پزشک معالج نیاز دارد؛ مرخصی بیش از پانزده روز و کمتر از شصت روز در سال، مشروط به تأیید پزشک معتمد سازمان است و استراحتی که از شصت روز فراتر رود، الزاماً باید به تصویب شورای پزشکی سازمان برسد. این سلسله‌مراتب نظارتی، تضمینی برای صیانت از منابع و جلوگیری از سوء‌استفاده‌های احتمالی است.  میزان غرامت پرداختی نیز به وضعیت تأهل و تعداد افراد تحت تکفل بیمه‌شده وابسته است. بیمه‌شدگان متأهل یا دارای افراد تحت تکفل، معادل سه‌چهارم آخرین مزد یا حقوق روزانه خود را دریافت می‌کنند. در مقابل، بیمه‌شدگان مجرد و فاقد افراد تحت تکفل که درمان خود را به‌صورت سرپایی و خارج از مراکز درمانی سازمان انجام داده‌اند، دو‌سوم میانگین دستمزدشان را دریافت خواهند کرد و در صورت بهره‌مندی از خدمات درمانی سازمان یا بستری شدن، این میزان به نصف کاهش می‌یابد. این ساختار پرداخت، تعادلی میان حمایت مالی از بیمه‌شدگان و مدیریت هزینه‌های بیمه‌ای برقرار می‌کند و در عین حال، اولویت را به کسانی می‌دهد که بار مسئولیت خانوادگی بر دوش دارند. غرامت دستمزد ایام بیماری، با جبران درآمد و ایجاد امنیت روانی، نقش حمایتی سازمان تأمین‌اجتماعی را در پشتیبانی از نیروی کار ایفا می‌کند.