نوزادان زیر آفتاب بی‌پناهند
در روزهای درخشان تابستان، اغلب بزرگ‌ترها مشتاق‌اند کودک خود را به پیاده‌روی یا بازی بیرون از خانه ببرند. اما آنچه زیر نور خورشید خوشایند به نظر می‌رسد، ممکن است برای پوست نوزادان و کودکان آسیب‌زا باشد. حقیقت این است که پوست آن‌ها به‌مراتب نازک‌تر، ظریف‌تر و کم‌دفاع‌تر از پوست بزرگسالان است. سیستم تولید ملانین در کودکان هنوز کامل نیست؛ همان رنگدانه‌ای که نقش حفاظ طبیعی در برابر اشعه فرابنفش را ایفا می‌کند. همین باعث می‌شود تابش مستقیم خورشید، حتی در مدت کوتاه، برای آن‌ها خطرآفرین باشد.
در ماه‌های ابتدایی زندگی، یعنی تا شش‌ماهگی، توصیه روشن پزشکان این است: نوزاد را هرگز در معرض مستقیم نور خورشید قرار ندهید. نه فقط برای حفظ آرامش و خنکی بدن، بلکه به این دلیل که بدن نوزاد توانایی تجزیه مواد شیمیایی کرم‌های ضد آفتاب را ندارد. به‌جای آن، از پوشش‌های سبک و خنک برای بازوها و پاها استفاده کنید، همراه با کلاه لبه‌دار که صورت، گوش‌ها و گردن را در سایه نگه دارد. استفاده از سایه‌بان برای کالسکه و فیلتر UV روی شیشه خودرو، اقداماتی ساده اما مؤثرند. عینک آفتابی مخصوص کودکان با محافظت UV هم گرچه در ظاهر تجملی به نظر می‌رسد، اما بخشی جدی از محافظت است.
با رسیدن نوزاد به حدود شش‌ماهگی، در کنار همه این تمهیدات، استفاده محتاطانه از ضدآفتاب هم مجاز می‌شود. البته مشروط به اینکه کرم موردنظر مخصوص پوست کودک باشد؛ بدون رایحه و ضدحساسیت. ضدآفتابی با SPF 30 و محافظت گسترده در برابر UVA و UVB، انتخاب مناسبی است. توصیه می‌شود پیش از استفاده روی تمام بدن، مقدار کمی از آن را روی پوست تست کنید. این کرم باید ۳۰ دقیقه پیش از خروج از خانه استفاده شود و در صورت تعریق یا آب‌بازی، هر دو ساعت یک‌بار تمدید شود.
در سنین نوپایی و پیش‌دبستانی، چالش کمی پیچیده‌تر می‌شود. بچه‌ها پرجنب‌وجوش‌ترند و زمان بیشتری را در فضای باز می‌گذرانند. در این دوره، آموزش به خود کودک هم بخشی از محافظت است. صحبت درباره «چرا باید کلاه بپوشی» یا «چرا این کرم را باید بزنی» می‌تواند از او یک همراه برای محافظت از خودش بسازد. والدین باید اطمینان حاصل کنند که فضای بازی سایه‌دار است، کودک لباس نخی و آستین‌دار پوشیده و کلاه لبه‌دار و عینک آفتابی را همچنان بر سر دارد. محافظت از پوست کودک در برابر آفتاب، نه کار سختی است و نه تجملی برای والدین نگران. فقط نیازمند کمی برنامه‌ریزی، انتخاب‌های درست و یادآوری مداوم است؛ چرا که همین پوست کوچک، روزی پوست بزرگسالی خواهد بود که هنوز هم به همان مراقبت اولیه وابسته است.
در ماه‌های ابتدایی زندگی، یعنی تا شش‌ماهگی، توصیه روشن پزشکان این است: نوزاد را هرگز در معرض مستقیم نور خورشید قرار ندهید. نه فقط برای حفظ آرامش و خنکی بدن، بلکه به این دلیل که بدن نوزاد توانایی تجزیه مواد شیمیایی کرم‌های ضد آفتاب را ندارد. به‌جای آن، از پوشش‌های سبک و خنک برای بازوها و پاها استفاده کنید، همراه با کلاه لبه‌دار که صورت، گوش‌ها و گردن را در سایه نگه دارد. استفاده از سایه‌بان برای کالسکه و فیلتر UV روی شیشه خودرو، اقداماتی ساده اما مؤثرند. عینک آفتابی مخصوص کودکان با محافظت UV هم گرچه در ظاهر تجملی به نظر می‌رسد، اما بخشی جدی از محافظت است.
با رسیدن نوزاد به حدود شش‌ماهگی، در کنار همه این تمهیدات، استفاده محتاطانه از ضدآفتاب هم مجاز می‌شود. البته مشروط به اینکه کرم موردنظر مخصوص پوست کودک باشد؛ بدون رایحه و ضدحساسیت. ضدآفتابی با SPF 30 و محافظت گسترده در برابر UVA و UVB، انتخاب مناسبی است. توصیه می‌شود پیش از استفاده روی تمام بدن، مقدار کمی از آن را روی پوست تست کنید. این کرم باید ۳۰ دقیقه پیش از خروج از خانه استفاده شود و در صورت تعریق یا آب‌بازی، هر دو ساعت یک‌بار تمدید شود.
در سنین نوپایی و پیش‌دبستانی، چالش کمی پیچیده‌تر می‌شود. بچه‌ها پرجنب‌وجوش‌ترند و زمان بیشتری را در فضای باز می‌گذرانند. در این دوره، آموزش به خود کودک هم بخشی از محافظت است. صحبت درباره «چرا باید کلاه بپوشی» یا «چرا این کرم را باید بزنی» می‌تواند از او یک همراه برای محافظت از خودش بسازد. والدین باید اطمینان حاصل کنند که فضای بازی سایه‌دار است، کودک لباس نخی و آستین‌دار پوشیده و کلاه لبه‌دار و عینک آفتابی را همچنان بر سر دارد. محافظت از پوست کودک در برابر آفتاب، نه کار سختی است و نه تجملی برای والدین نگران. فقط نیازمند کمی برنامه‌ریزی، انتخاب‌های درست و یادآوری مداوم است؛ چرا که همین پوست کوچک، روزی پوست بزرگسالی خواهد بود که هنوز هم به همان مراقبت اولیه وابسته است.
ارسال دیدگاه
