بیشترین پاسخگویی با کمترین نیروی انسانی
محمدرضا حسینی سرپرستار بیمارستان امام علی (ع) شهرکرد
اورژانس بیمارستان اولین ورودی بیماران بدحال است و در نتیجه یکی از مهمترین بخش‌های مراکز بستری را شامل می‌شود. خدمت‌رسانی در این بخش به‌نحوی است که به همه بیماران حتی بیماران سرپایی، به‌طور حاد نگریسته می‌شود و از این‌رو یکی از دوره‌هایی که کارکنان واحد اورژانس سالانه طی می‌کنند، مهارت‌های ارتباطی است تا امکان درمان بهینه بیماران فراهم شود. هدف این است تا خدمات مراقبتی، تشخیصی و درمانی به همه مراجعه‌کننده‌ها اعم از مراجعان تأمین‌اجتماعی و سایر افراد جامعه ارائه شود.
شیوه عمل این‌گونه است که بیماران در بدو ورود از طریق پرستار تریاژ که دارای تجربه کافی است، در پنج سطح رسیدگی و اولویت‌بندی می‌شوند. به این ترتیب، بیماران سطح یک تا سه که نیازمند رسیدگی فوری هستند از طریق پزشک معالج در «فوریت‌های پزشکی» تحت درمان قرار می‌گیرند و بیماران سطح (4) و (5) در بخش «سرویس عبور سریع» (Fast Track) از خدماتی مانند تزریقات، گچ‌گیری، آتل‌گیری، بخیه‌های سطحی، تعویض سوند فولی و... برخوردار می‌شوند و این‌ها معمولاً ظرف مدت یکی دو ساعت به پایان می‌رسد و بیمار مرخص می‌شود.
«سرویس عبور سریع» این مرکز دارای هشت برانکارد است و امکان ارائه خدمات هم‌زمان به هشت بیمار وجود دارد. بخش «فوریت‌ها» نیز به صورت (U) طراحی شده که دارای سه ضلع است؛ یک ضلع آن مختص بیماران حاد، یک ضلع دیگر بیماران تحت حاد و ضلع سوم بیماران تحت‌نظر دارد. همچنین در بخش اورژانس یک اتاق احیا با دو تخت وجود دارد تا امکان رسیدگی هم‌زمان به دو بیمار بدحال که نیازمند احیای قلبی ریوی هستند، فراهم شود.
با توجه به وسعت خدمات بخش اورژانس یکی از دغدغه‌هایی که مسئول یا سرپرستار اورژانس دارد، چیدمان نیروهاست که این اقدام ماهانه بر مبنای دستورالعمل‌های موجود و برنامه‌های درخواستی کارکنان انجام می‌شود. طبق دستورالعمل‌ها تعداد نیروی انسانی براساس تعداد تخت‌ها سنجیده می‌شود، بنابراین در این مرکز باید حدود 40 نیروی انسانی در بخش اورژانس فعالیت کنند. هم‌اکنون 28 نیرو وجود دارد و یکی از دغدغه‌های ما را تأمین نیرو و نحوه چیدمان آن‌ها تشکیل می‌دهد که باید دارای شش پرستار در هر شیفت باشیم. از طرفی با محدودیت تعداد متخصصان طب اورژانس نیز مواجه هستیم؛ در حال حاضر در این مرکز چهار متخصص طب اورژانس و 11 پزشک عمومی فعالیت می‌کنند که تعداد متخصصان باید به هفت نفر برسد.
کمبود نیرو سبب می‌شود در عمل با مشکلاتی در زمینه برنامه‌ریزی‌ها به‌ویژه در شرایط بحرانی مواجه شویم و به ناچار با ایجاد شیفت‌های اضافه، پاسخگوی نیازهای درمانی مراجعه‌کننده‌ها هستیم. این شرایط در حالی رقم می‌خورد که میزان استقبال از خدمات بیمارستان بسیار چشمگیر است. در فروردین‌ماه امسال که ماه نسبتاً خلوتی است، 3089 بیمار در اورژانس پذیرش شده و این میزان مراجعه در اردیبهشت‌ماه امسال به 3448 نفر افزایش یافته است. با زیاد شدن آمار مراجعه، انتظار می‌رود توان مدیریت بخش هم فراهم شود به‌ویژه اینکه بیماران به تفکیک سطح یک تا پنج پایش می‌شوند و حدود هزار نفر از مراجعه‌کننده‌های ماه اردیبهشت از خدمات بستری بهره‌مند شده‌اند. در سال 1401 تعداد کل مراجعه به اورژانس به میزان 36 هزار و 177 نفر بوده که آمار بسیار بالا و در عین‌حال نشان‌دهنده عمق خدمت‌رسانی در این بخش است که از طریق افراد معدودی ساماندهی می‌شود. به این ترتیب می‌توان گفت با کمترین نیرو، بیشترین پاسخگویی را به بیماران داریم.
شیوه عمل این‌گونه است که بیماران در بدو ورود از طریق پرستار تریاژ که دارای تجربه کافی است، در پنج سطح رسیدگی و اولویت‌بندی می‌شوند. به این ترتیب، بیماران سطح یک تا سه که نیازمند رسیدگی فوری هستند از طریق پزشک معالج در «فوریت‌های پزشکی» تحت درمان قرار می‌گیرند و بیماران سطح (4) و (5) در بخش «سرویس عبور سریع» (Fast Track) از خدماتی مانند تزریقات، گچ‌گیری، آتل‌گیری، بخیه‌های سطحی، تعویض سوند فولی و... برخوردار می‌شوند و این‌ها معمولاً ظرف مدت یکی دو ساعت به پایان می‌رسد و بیمار مرخص می‌شود.
«سرویس عبور سریع» این مرکز دارای هشت برانکارد است و امکان ارائه خدمات هم‌زمان به هشت بیمار وجود دارد. بخش «فوریت‌ها» نیز به صورت (U) طراحی شده که دارای سه ضلع است؛ یک ضلع آن مختص بیماران حاد، یک ضلع دیگر بیماران تحت حاد و ضلع سوم بیماران تحت‌نظر دارد. همچنین در بخش اورژانس یک اتاق احیا با دو تخت وجود دارد تا امکان رسیدگی هم‌زمان به دو بیمار بدحال که نیازمند احیای قلبی ریوی هستند، فراهم شود.
با توجه به وسعت خدمات بخش اورژانس یکی از دغدغه‌هایی که مسئول یا سرپرستار اورژانس دارد، چیدمان نیروهاست که این اقدام ماهانه بر مبنای دستورالعمل‌های موجود و برنامه‌های درخواستی کارکنان انجام می‌شود. طبق دستورالعمل‌ها تعداد نیروی انسانی براساس تعداد تخت‌ها سنجیده می‌شود، بنابراین در این مرکز باید حدود 40 نیروی انسانی در بخش اورژانس فعالیت کنند. هم‌اکنون 28 نیرو وجود دارد و یکی از دغدغه‌های ما را تأمین نیرو و نحوه چیدمان آن‌ها تشکیل می‌دهد که باید دارای شش پرستار در هر شیفت باشیم. از طرفی با محدودیت تعداد متخصصان طب اورژانس نیز مواجه هستیم؛ در حال حاضر در این مرکز چهار متخصص طب اورژانس و 11 پزشک عمومی فعالیت می‌کنند که تعداد متخصصان باید به هفت نفر برسد.
کمبود نیرو سبب می‌شود در عمل با مشکلاتی در زمینه برنامه‌ریزی‌ها به‌ویژه در شرایط بحرانی مواجه شویم و به ناچار با ایجاد شیفت‌های اضافه، پاسخگوی نیازهای درمانی مراجعه‌کننده‌ها هستیم. این شرایط در حالی رقم می‌خورد که میزان استقبال از خدمات بیمارستان بسیار چشمگیر است. در فروردین‌ماه امسال که ماه نسبتاً خلوتی است، 3089 بیمار در اورژانس پذیرش شده و این میزان مراجعه در اردیبهشت‌ماه امسال به 3448 نفر افزایش یافته است. با زیاد شدن آمار مراجعه، انتظار می‌رود توان مدیریت بخش هم فراهم شود به‌ویژه اینکه بیماران به تفکیک سطح یک تا پنج پایش می‌شوند و حدود هزار نفر از مراجعه‌کننده‌های ماه اردیبهشت از خدمات بستری بهره‌مند شده‌اند. در سال 1401 تعداد کل مراجعه به اورژانس به میزان 36 هزار و 177 نفر بوده که آمار بسیار بالا و در عین‌حال نشان‌دهنده عمق خدمت‌رسانی در این بخش است که از طریق افراد معدودی ساماندهی می‌شود. به این ترتیب می‌توان گفت با کمترین نیرو، بیشترین پاسخگویی را به بیماران داریم.
ارسال دیدگاه
