بر این اساس، سیاست‌های دیگری که می‌تواند تأثیر بحران هزینه‌های زندگی بر خانوارها را کاهش دهد، شامل اقداماتی است که گروه‌های خاص را هدف قرار می‌دهد؛ مانند دادن کوپن به خانوارهای کم‌درآمد برای کمک به خرید کالاهای ضروری، یا کاهش مالیات بر ارزش افزوده بر این کالاها برای کاهش هزینه‌ها‌یی که بار تورم را بر دوش خانوارها تحمیل می‌کند. این دست سیاست‌ها در عین حال می‌توانند به کاهش رکود بینجامد. همچنین برای کاهش بیشتر نابرابری‌های در نابرابری جنسیتی دستمزد در دنیای کار، باید اقدامات بیشتری
 انجام شود.
 این اقدامات به پیشنهاد سازمان بین‌المللی کار شامل توجه به آن بخش از شکاف دستمزد جنسیتی است که می‌تواند برحسب ویژگی‌های بازار کار زنان توضیح داده شود، یعنی با بهبود وضعیت تحصیلی زنان و تلاش برای توزیع عادلانه‌تر دستمزد میان زنان و مردان. به علاوه راه‌حل دیگر پرداختن به سایر عوامل زیربنایی شکاف دستمزد جنسیتی به‌ویژه با هدف کاهش شکاف دستمزد مادران، افزایش دستمزد در بخش‌های اقتصادی و صنایع زنانه و اجرای چارچوب‌ها و سیاست‌های قانونی برای افزایش شفافیت پرداخت در سطح شرکت‌های خصوصی با هدف حذف تبعیض در دستمزدها است.
این گزارش تأکید می‌کند سیاست‌های حمایتی باید توجه ویژه‌ای به کارگران در طیف میانی و پایینی مقیاس دستمزد داشته باشد. 
مبارزه با بدتر شدن ارزش دستمزدهای واقعی می‌تواند به حفظ رشد اقتصادی کمک کرده که به نوبه خود در بازیابی سطح اشتغال پیش از همه‌گیری مؤثر خواهد بود. در ادامه به بررسی برخی آمار منتشر شده در این گزارش درباره مناطق مختلف و تأثیر همه‌گیری بر کاهش دستمزد و سطح اشتغال در
 آنها می‌پردازیم.

آمریکای شمالی 
در آمریکای شمالی (کانادا و ایالات متحده) ترکیب شغلی، تأثیر شدیدی در سال ۲۰۲۰ بر میزان دستمزدها گذاشته؛ به طوری که متوسط دستمزد واقعی در این منطقه ۴.۳ درصد رشد داشته و پس از آن در سال ۲۰۲۱ متوسط رشد دستمزد واقعی به صفر رسید، در حالی که در نیمه اول سال ۲۰۲۲ این میزان منفی ۳.۲ درصد است.
آمریکای لاتین
در آمریکای لاتین و حوزه دریای کارائیب، در حالی که پیش‌تر و در سال ۲۰۲۰ ترکیب شغلی در این منطقه منجر به افزایش ۳.۳ درصدی دستمزد واقعی شد، در سال ۲۰۲۱ رشد دستمزد واقعی به منفی ۱.۴ درصد و سپس به میزان منفی ۱.۷ درصد در نیمه اول سال ۲۰۲۲ کاهش یافت.

اتحادیه اروپا
در اتحادیه اروپا، جایی که طرح‌های حفظ شغل و یارانه‌های دستمزد تا حد زیادی از سطح اشتغال و دستمزد در طول همه‌گیری حمایت می‌کرد، رشد دستمزدهای واقعی متأثر از ترکیب شغلی با روندی کاهشی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و از ۰.۴ درصد در سال ۲۰۲0 به مثبت ۱.۳ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش و سپس در نیمه اول سال ۲۰۲۲ به میزان منفی ۲.۴ درصد کاهش یافت.

آسیا و اقیانوسیه
در آسیا و اقیانوسیه، تأثیر ترکیب شغلی منجر به آهسته شدن رشد دستمزدها به یک درصد در سال ۲۰۲۰ شد. سپس رشد دستمزد واقعی در روندی افزایشی به میزان ۳.۵ درصد در سال ۲۰۲۱ رسید و دوباره در نیمه اول سال ۲۰۲۲ به ۱.۳ درصد کاهش یافت. البته با کنار گذاشتن چین از محاسبه دستمزد و با توجه به وزن زیادی که این کشور در منطقه دارد، رشد دستمزد واقعی بسیار کمتر از این میزان افزایش داشته و به ۰.۳ در سال ۲۰۲۱ و ۰.۷ درصد در نیمه اول سال می‌رسد.

آسیای مرکزی و غربی
در آسیای مرکزی و غربی، تأثیر ترکیب شغلی منجر به سقوط رشد دستمزدها به منفی ۱.۶ درصد در سال ۲۰۲۰ شد. در حالی که رشد دستمزد واقعی در سال ۲۰۲۱ به میزان ۱۲.۴ درصد رشد داشت، این میزان در نیمه اول سال ۲۰۲۲ به ۲.۵ درصد
 کاهش یافت.

آفریقا
در آفریقا، شواهد حاکی از کاهش رشد دستمزد واقعی به منفی ۱۰.۵ درصد در سال ۲۰۲۰ است. در حالی که ترکیب شغلی میزان دستمزد واقعی را در سال ۲۰۲۱ به میزان ۱.۴ درصد رشد داد، اما این میزان با روند نزولی به منفی ۰.۵ درصد در نیمه اول سال ۲۰۲۲ رسید.