عملکرد کشورها در پشتیبانی از صندوق های بیمه بیکاری در کرونا
حمایت دولت‌ها برای گذار از بحران همه‌گیری
با وقوع همه‌گیری کرونا و بیکاری‌های گسترده ناشی از آن، بخصوص در برخی فعالیت‌های اقتصادی، نقش طرح‌های حمایت از بیکاران در کشورها برای مقابله با اثرات اجتماعی کرونا بسیار پررنگ بوده است. بدیهی است طرح‌های بیمه بیکاری با حجم گسترده‌ای از بیکاران مشمول مواجه شده که هزینه‌های صندوق‌های بیکاری را بشدت افزایش داده است. مرور تجارب کشورها در این زمینه نشان می‌دهد مهمترین اقدامات انجام شده در حوزه بیمه بیکاری شامل گسترش پوشش بیمه بیکاری (آسان‌تر کردن شرایط احراز)، پوشش موقتی گروه‌های جدید، افزایش میزان مقرری، بسط دورة برخورداری و تسهیل و تسریع فرایند اداری ثبت‌نام و پرداخت مزایا بوده است. در ادامه به بررسی اقدامات حمایتی پنج کشور منتخب از طریق صندوق‌های بیمه بیکاری آنها در ایام کرونا خواهیم پرداخت.
رامین بیات روزنامه‌نگار
در دوران همه‌گیری کرونا، در کشورهای مختلف تعدادی از بیکاران مشمول هیچ‌یک از طرح‌های حمایت از بیکاران نبودند، بخصوص اینکه در بسیاری از کشورهای جهان، تنها یک طرح حمایت از بیکاران با جامعه تحت پوشش محدود اجرا می‌شود. به عنوان مثال، هنگامی که در یک کشور تنها یک طرح بیمه بیکاری با مشمولان خاص وجود دارد، بدیهی است بسیاری از افراد اثر پذیرفته از شرایط بحران خارج از پوشش قرار می‌گیرند، بخصوص صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه‌شدگان اختیاری که عمدتاً تحت پوشش اینگونه طرح‌ها نیستند، بیشترین آسیب‌پذیری را در مقابل بحران کرونا داشته‌اند.
مروری بر عملکرد نظام‌های رفاهی در جهان نشان می‌دهد در برخی کشورها میزان مزایای بیکاری کافی نیست و کمک چندانی به حفظ امنیت درآمدی کارگران بیکارشده و پیشگیری از قرار گرفتن‌شان در معرض فقر نمی‌کند. در واکنش به این مسأله، دولت‌ها مجموعه‌ای از اقدامات را برای تأمین امنیت درآمدی این کارگران به اجرا گذاشته‌اند. این اقدامات شامل گسترش مزایای بیکاری اعم از گشایش‌ها و تسهیلات در بیمه بیکاری و تعریف یا افزایش مساعدت‌ها یا کمک‌هزینه‌های بیکاری، اعطای یارانه به حقوق، گسترش یا معرفی مزایای بیکاری جزیی برای کاهش ساعات کار ناشی از کاهش فعالیت‌ها در بحران و خدمات اشتغال برای کارگران بیکار شده ارائه آموزش یا کاریابی و مانند آنها بوده است. از سویی ۱۷۱ کشور مجموعاً ۸۰۱ اقدام حمایت اجتماعی شامل برنامه‌های مساعدت اجتماعی، بیمه‌های اجتماعی و سیاست‌های بازار کار را در مواجهه با پدیده کرونا برنامه‌ریزی، معرفی یا اجرا کرده‌اند.
شیلی
در چارچوب سیاست‌های مواجهه با کرونا، قانون ویژه‌ای در اول آوریل سال ۲۰۲۰ برای حمایت از اشتغال در شیلی به تصویب رسید. تحت این قانون - که به مدت شش ماه اجرا شد- شرکت‌ها می‌توانستند قراردادهای نیروهای خود را موقتاً معلق و کارکنان بیکار از نظام بیمه بیکاری اجباری «یارانه» دریافت کنند. در این متن، «یارانه» به پرداخت‌های ماهانه معادل ۷۰، ۵۵، ۴۵،۴۰، ۳۵ و۳۰ درصد متوسط مزد پایه مشمول حق بیمه در سه ماه آخر قبل از بیکاری به ترتیب برای ماه‌های اول تا ششم اشاره دارد.
همچنین کارکنانی که می‌توانستند از این مزایا برخوردار باشند عبارتند از کسانی که در سه ماه قبل از این قانون با اعلام آن توسط مسئولان، سه ماه متوالی حق بیمه پرداخت کرده باشند و کسانی که در طول ۱۲ ماه گذشته آن حداقل شش ماه سابقه متوالی یا غیر‌متوالی در پرداخت حق بیمه ماهانه داشته باشند؛ با این شرط که حداقل دو حق بیمه آخر خود را در دو ماه قبل از این قانون با یک کارفرما پرداخت کرده باشند.
همچنین این قانون به برخی از شرکت‌ها این امکان را داد تا به صورت انفرادی با جمعی، حقوق و ساعات کار کارکنان خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند و آن را برای کارکنانی که مشمول دریافت پرداخت جیرانی حقوق از نظام بیمه بیکاری هستند، اعمال کنند. در هر صورت، کارفرما باید حق‌الزحمه ساعات کار و حق بیمه تأمین‌اجتماعی مربوط به درآمد جدید را پرداخت کند.
کارکنان هم از حساب‌های انفرادی خود برای بیمه بیکاری مزایای تکمیلی بر حقوق کاهش یافته خود دریافت کنند و زمانی که این حساب به پایان رسید، از صندوق بیکاری وحدت مقرری دریافت می‌شود که در صورت کاهش ۵۰ درصدی ساعات کار تا حداکثر ۲۵ درصد حقوق (با سقف ۲۲۵ هزار پزو برای هر ماه) خواهد بود.
علاوه بر این، این کارکنان می‌توانستند سایر مزایا مانند کمک‌هزینه‌ها را هم دریافت کنند. کارفرمایانی که رابطه کاری‌شان با نیروی کار موقتاً قطع شده نباید کاملاً نیروی کار را از خدمت منفصل کنند؛ مگر اینکه رابطه نیروی کار به دلایل ذکر شده در قانون کار (یعنی اخراج با نیازهای شرکت) با کارفرما قطع شده باشد.
چین
پس از آغاز همه‌گیری کرونا در چین، افزایش استفاده از اینترنت برای درخواست و ارائه خدمات بیمه بیکاری در چین مدنظر قرار گرفت، زمان بررسی درخواست‌ها به مقدار زیادی کاهش یافت و رویه‌های مربوط به آن ساده‌سازی و تسریع شد. همچنین در ۲۱ آوریل سال ۲۰۲۰، دولت چین اعلام کرد برای اولین‌بار مقرری بیکاری و سایر کمک‌های اضطراری را به جمعیت گسترده کارگران مهاجر در چین گسترش می‌دهد. بر این اساس کارشناسان بر این باورند سهم بزرگی از کارگران تحت پوشش نظام بیمه بیکاری چین قرار می‌گیرند و بیشتر مهاجرانی که اغلب قرارداد نداشته و به سیستم رفاه شهری دسترسی ندارند، با توجه به تأکید دولت چین از این مزایا بهره‌مند شده‌اند. از یک سو دولت چین در تلاش بود تا تعداد کارگران بدون شغل را از طریق ارائه مزایای معیشت معادل ۸۶۴ دلار در هر ماه کاهش دهد.
از سوی دیگر بر اساس آمارهای رسمی تا انتهای مارس سال ۲۰۲۰، حدود 2.38 میلیون نفر مقرری بیکاری با متوسط رقم ۵۷۱ دلار برای هر نفر را دریافت کرده‌اند.
اسپانیا
با پیش‌بینی تعداد صد هزار کارگر که در اثر کرونا در معرض تعدیل‌های موقتی قرار گرفته بودند، دولت اسپانیا اقداماتی را برای تسهیل شرایط تعدیل‌های موقتی (شامل تعليق موقتی قرارداد و کاهش موقتی ساعات کار) انجام داد که طرح‌های تعديل اشتغال موقتی (ERTE) نامیده شدند. همچنین بر اساس طرح‌های دولت اسپانیا در مواجهه با کرونا، کارگرانی که باید از افراد تحت تکفل خود مراقبت کنند می‌توانستند ساعات کار خود را تنظیم کنند یا در صورت لزوم تا صد‌درصد کاهش دهند.
در این چارچوب، شرایط برخورداری از مقرری بیکاری در اسپانیا، تا زمانی که شرایط بحرانی ناشی از کرونا وجود دارد، تسهیل شد. در این راستا، تمام کارگرانی که تحت طرح‌های (ERTE) به دلیل کرونا، به طور موقتی تعدیل شده‌اند، بدون هیچگونه الزاماتی برای حداقل سابقه قبلی، بی‌آنکه ذخيره حق برخورداری آنها از مقرری بیکاری کاهش یابد، واجد شرایط دریافت مقرری بیکاری شدند؛ لذا در این شرایط، حتی کارگرانی که حداقل سابقه مورد نیاز را ندارند در شرایط کرونا استحقاق برخورداری از مقرری بیکاری مشارکتی را داشتند.
البته، دریافت مزایای بیکاری در طول بحران کرونا به عنوان دوره بیکاری منظور نمی‌شود. در واقع کسانی که این مزایا را دریافت می‌کنند از حق مزایای بیکاری خود استفاده نمی‌کنند و اگر در آینده بیکار شوند، می‌توانند از این مزایا برخوردار شوند. به علاوه، تبعات تکمیل دیرهنگام تقاضا برای مقرری در طول دوران کرونا به طور موقتی اعمال نمی‌شود.
همچنین برای برای بیمه‌شدگان اختیاری که فعالیت خود را به دلیل کرونا تا ۷۰ درصد پایه قانونی به مدت یک ماه یا تا آخرین روز از ماهی که شرایط اضطراری به پایان برسد متوقف کرده‌اند، دسترسی به مزایای فوق‌العاده تسهیل شد. این شرایط برای صاحبان حرف و مشاغلی که گردش مالی‌شان تا حدود ۷۵ درصد نسبت به شش ماه گذشته کاهش یافته، اجرا می‌شود. این دوره به دوره بیمه‌پردازی اضافه می‌شود و مزایای آتی را کاهش نمی‌دهد.
پوشش مزایای بیکاری به کارگرانی که در دوره آموزشی (از ۹ مارس سال ۲۰۲۰) تعديل شدند و همچنین کسانی که در حال تغییر شغل خود بوده‌اند، اما پیشنهاد شغلی جدیدشان به جایی نرسید توسعه یافت. به علاوه، حمایت از کارگران با قراردادهای دائمی فصلی که به دلیل کرونا نمی‌توانند در زمان مورد انتظار فعالیت خود را از سر بگیرند و کسانی که قانوناً بیکار محسوب نمی‌شوند یا واجد شرایط دریافت مزایای بیکاری نیستند (الزامات مورد نیاز مربوط به پرداخت حق بیمه را ندارند) دوباره برقرار شد.
آلمان
در پی بحران کرونا و افزایش کار کوتاه‌مدت و تعدیل نیروی کار توسط کارفرمایان، دولت آلمان بسته‌های حمایتی ویژه‌ای را معرفی کرد. نخست، مقرری‌های کار کوتاه‌مدت افزایش قابل توجهی پیدا کرد. به دنبال همه‌گیری کرونا، بسیاری از کارفرمایان طرح‌های کاهش ساعات کار (یعنی کاهش موقتی در ساعات کار که بخشی از آن توسط مزایای دولتی تأمین می‌شود) را اجرا کردند. کاهش عادی نیروی کار در اثر كاهش ساعت کار با مقرری کار کوتاه‌مدت جبران می‌شود. این مزایا در حالت عادی به میزان ۶۰ درصد خالص مابه‌التفاوت درآمد قبلی و جاری (یا ۶۷ درصد برای کارکنان با حداقل یک فرد تحت تکفل)، البته با یک سقف، توسط سازمان اشتغال فدرال ارائه شد، اما بر اثر تغییرات موقتی جدید، مقرری کار کوتاه‌مدت برای کسانی که در ایام کرونا حداقل ۵۰ درصد کمتر از قبل کار می‌‌کردند تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۲۰، به ۷۰ درصد خالص حقوق افزایش یافت. این تغییر از ماه مه سال۲۰۲۰ اجرا شد.
همچنین امکان دریافت مزایای بیکاری افزایش یافت. هرکسی که بیکار شده بود مقرری بیکاری مشارکتی به مدت ۱۲ ماه دریافت کرد. این شرایط برای افراد حداکثر ۵۰ ساله اعمال شد و برای بیکاران بالاتر از ۵۰ سال، دوره برخورداری تا ۲۴ ماه قابل افزایش بود. از سویی، مزایای بیکاری برابر با ۶۰ درصد آخرین دستمزد خالص کارگر (۶۷ درصد برای بیکاران با فرزند)، البته با یک سقف است. برای مقرری‌بگیرانی که استحقاق‌شان نیز بین ماه‌های مه تا دسامبر سال ۲۰۲۰ پایان می‌یافت، سه ماه دیگر به دوره برخورداری از مزایای بیکاری افزوده شد؛ زیرا این افراد شانس کمی برای یافتن شغل جدید در این بحران داشتند.
روسیه
همه‌گیری کرونا اثرات نامطلوبی بر تمام بخش‌های اقتصاد و اشتغال در روسیه داشت. در این راستا، دولت روسیه، علاوه بر ارائه تسهیلات با نرخ بهره دو درصد، یارانه‌های مستقیمی نیز به مقدار یک حداقل مزد برای هر شاغل را برای پرداخت حقوق به بنگاه‌های کوچک و متوسط در بخش‌های آسیب‌دیده در ماه‌های آوریل و مه سال۲۰۲۰ پرداخت کرد.
برای حمایت از افراد بیکار شده در دوره کرونا دولت روسیه اقداماتی در ارتباط با بیمه بیکاری در نظر گرفت که در دو حوزه افزایش مقرری و گسترش مدت برخورداری قابل توضیح هستند. از ۲۷ مارس سال 2020 مقدار حداکثر مقرری بیکاری معادل حداقل مزد (12.130 روبل) تعیین شد و کسانی که از اول مارس سال 2020 شغل خود را از دست داده و برای برخورداری از مقرری بیکاری درخواست بوده‌اند، به مدت سه ماه واجد شرایط دریافت این مقدار حداکثر شدند. به علاوه، از اول ماه مه سال ۲۰۲۰، حداقل مقرری بیکاری به مدت سه ماه (تا پایان ژوییه) به ۴ هزار و ۵۰۰ روبل افزایش یافت.
این در حالی است که از نوامبر سال ۲۰۱۸ تا قبل از این تاریخ، مقرری ماهانه بیکاری حداقل هزار و 500 و حداکثر 8 هزار روبل بود. با تغییر موقتی جدید، مقرری بیکاری استاندارد از اول مارس سال 2020 به مدت سه ماه برابر حداقل مزد و حداقل مقرری نیز به مدت سه ماه از اول ماه مه تا پایان ژوییه سال 2020 سه برابر شده بود. در شرایط عادی، بیکاران به مدت سه تا ۱۲ ماه استحقاق دریافت مقرری را داشتند که با پایان دوره استحقاق، پرداخت مقرری، حتی اگر شخص شغلی پیدا نکند، خاتمه می‌یافت، اما با توجه به شرایط سخت ناشی از کرونا، مدت برخورداری برای کسانی که استحقاق‌شان بعد از اول مارس سال 2020 نیز خاتمه یافت سه ماه تمدید شد. همچنین برای حمایت از کارآفرینان انفرادی که بعد از اول مارس سال 2020 ناچار شدند فعالیت خود را متوقف کنند، مقرری بیکاری در بالاترین سطح یعنی (12هزار و۱۳۰روبل) به مدت سه ماه برای آنها برقرار شد.در دوران همه‌گیری کرونا، در کشورهای مختلف تعدادی از بیکاران مشمول هیچ‌یک از طرح‌های حمایت از بیکاران نبودند، بخصوص اینکه در بسیاری از کشورهای جهان، تنها یک طرح حمایت از بیکاران با جامعه تحت پوشش محدود اجرا می‌شود. به عنوان مثال، هنگامی که در یک کشور تنها یک طرح بیمه بیکاری با مشمولان خاص وجود دارد، بدیهی است بسیاری از افراد اثر پذیرفته از شرایط بحران خارج از پوشش قرار می‌گیرند، بخصوص صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه‌شدگان اختیاری که عمدتاً تحت پوشش اینگونه طرح‌ها نیستند، بیشترین آسیب‌پذیری را در مقابل بحران کرونا داشته‌اند.
مروری بر عملکرد نظام‌های رفاهی در جهان نشان می‌دهد در برخی کشورها میزان مزایای بیکاری کافی نیست و کمک چندانی به حفظ امنیت درآمدی کارگران بیکارشده و پیشگیری از قرار گرفتن‌شان در معرض فقر نمی‌کند. در واکنش به این مسأله، دولت‌ها مجموعه‌ای از اقدامات را برای تأمین امنیت درآمدی این کارگران به اجرا گذاشته‌اند. این اقدامات شامل گسترش مزایای بیکاری اعم از گشایش‌ها و تسهیلات در بیمه بیکاری و تعریف یا افزایش مساعدت‌ها یا کمک‌هزینه‌های بیکاری، اعطای یارانه به حقوق، گسترش یا معرفی مزایای بیکاری جزیی برای کاهش ساعات کار ناشی از کاهش فعالیت‌ها در بحران و خدمات اشتغال برای کارگران بیکار شده ارائه آموزش یا کاریابی و مانند آنها بوده است. از سویی ۱۷۱ کشور مجموعاً ۸۰۱ اقدام حمایت اجتماعی شامل برنامه‌های مساعدت اجتماعی، بیمه‌های اجتماعی و سیاست‌های بازار کار را در مواجهه با پدیده کرونا برنامه‌ریزی، معرفی یا اجرا کرده‌اند.
شیلی
در چارچوب سیاست‌های مواجهه با کرونا، قانون ویژه‌ای در اول آوریل سال ۲۰۲۰ برای حمایت از اشتغال در شیلی به تصویب رسید. تحت این قانون - که به مدت شش ماه اجرا شد- شرکت‌ها می‌توانستند قراردادهای نیروهای خود را موقتاً معلق و کارکنان بیکار از نظام بیمه بیکاری اجباری «یارانه» دریافت کنند. در این متن، «یارانه» به پرداخت‌های ماهانه معادل ۷۰، ۵۵، ۴۵،۴۰، ۳۵ و۳۰ درصد متوسط مزد پایه مشمول حق بیمه در سه ماه آخر قبل از بیکاری به ترتیب برای ماه‌های اول تا ششم اشاره دارد.
همچنین کارکنانی که می‌توانستند از این مزایا برخوردار باشند عبارتند از کسانی که در سه ماه قبل از این قانون با اعلام آن توسط مسئولان، سه ماه متوالی حق بیمه پرداخت کرده باشند و کسانی که در طول ۱۲ ماه گذشته آن حداقل شش ماه سابقه متوالی یا غیر‌متوالی در پرداخت حق بیمه ماهانه داشته باشند؛ با این شرط که حداقل دو حق بیمه آخر خود را در دو ماه قبل از این قانون با یک کارفرما پرداخت کرده باشند.
همچنین این قانون به برخی از شرکت‌ها این امکان را داد تا به صورت انفرادی با جمعی، حقوق و ساعات کار کارکنان خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند و آن را برای کارکنانی که مشمول دریافت پرداخت جیرانی حقوق از نظام بیمه بیکاری هستند، اعمال کنند. در هر صورت، کارفرما باید حق‌الزحمه ساعات کار و حق بیمه تأمین‌اجتماعی مربوط به درآمد جدید را پرداخت کند.
کارکنان هم از حساب‌های انفرادی خود برای بیمه بیکاری مزایای تکمیلی بر حقوق کاهش یافته خود دریافت کنند و زمانی که این حساب به پایان رسید، از صندوق بیکاری وحدت مقرری دریافت می‌شود که در صورت کاهش ۵۰ درصدی ساعات کار تا حداکثر ۲۵ درصد حقوق (با سقف ۲۲۵ هزار پزو برای هر ماه) خواهد بود.
علاوه بر این، این کارکنان می‌توانستند سایر مزایا مانند کمک‌هزینه‌ها را هم دریافت کنند. کارفرمایانی که رابطه کاری‌شان با نیروی کار موقتاً قطع شده نباید کاملاً نیروی کار را از خدمت منفصل کنند؛ مگر اینکه رابطه نیروی کار به دلایل ذکر شده در قانون کار (یعنی اخراج با نیازهای شرکت) با کارفرما قطع شده باشد.
چین
پس از آغاز همه‌گیری کرونا در چین، افزایش استفاده از اینترنت برای درخواست و ارائه خدمات بیمه بیکاری در چین مدنظر قرار گرفت، زمان بررسی درخواست‌ها به مقدار زیادی کاهش یافت و رویه‌های مربوط به آن ساده‌سازی و تسریع شد. همچنین در ۲۱ آوریل سال ۲۰۲۰، دولت چین اعلام کرد برای اولین‌بار مقرری بیکاری و سایر کمک‌های اضطراری را به جمعیت گسترده کارگران مهاجر در چین گسترش می‌دهد. بر این اساس کارشناسان بر این باورند سهم بزرگی از کارگران تحت پوشش نظام بیمه بیکاری چین قرار می‌گیرند و بیشتر مهاجرانی که اغلب قرارداد نداشته و به سیستم رفاه شهری دسترسی ندارند، با توجه به تأکید دولت چین از این مزایا بهره‌مند شده‌اند. از یک سو دولت چین در تلاش بود تا تعداد کارگران بدون شغل را از طریق ارائه مزایای معیشت معادل ۸۶۴ دلار در هر ماه کاهش دهد.
از سوی دیگر بر اساس آمارهای رسمی تا انتهای مارس سال ۲۰۲۰، حدود 2.38 میلیون نفر مقرری بیکاری با متوسط رقم ۵۷۱ دلار برای هر نفر را دریافت کرده‌اند.
اسپانیا
با پیش‌بینی تعداد صد هزار کارگر که در اثر کرونا در معرض تعدیل‌های موقتی قرار گرفته بودند، دولت اسپانیا اقداماتی را برای تسهیل شرایط تعدیل‌های موقتی (شامل تعليق موقتی قرارداد و کاهش موقتی ساعات کار) انجام داد که طرح‌های تعديل اشتغال موقتی (ERTE) نامیده شدند. همچنین بر اساس طرح‌های دولت اسپانیا در مواجهه با کرونا، کارگرانی که باید از افراد تحت تکفل خود مراقبت کنند می‌توانستند ساعات کار خود را تنظیم کنند یا در صورت لزوم تا صد‌درصد کاهش دهند.
در این چارچوب، شرایط برخورداری از مقرری بیکاری در اسپانیا، تا زمانی که شرایط بحرانی ناشی از کرونا وجود دارد، تسهیل شد. در این راستا، تمام کارگرانی که تحت طرح‌های (ERTE) به دلیل کرونا، به طور موقتی تعدیل شده‌اند، بدون هیچگونه الزاماتی برای حداقل سابقه قبلی، بی‌آنکه ذخيره حق برخورداری آنها از مقرری بیکاری کاهش یابد، واجد شرایط دریافت مقرری بیکاری شدند؛ لذا در این شرایط، حتی کارگرانی که حداقل سابقه مورد نیاز را ندارند در شرایط کرونا استحقاق برخورداری از مقرری بیکاری مشارکتی را داشتند.
البته، دریافت مزایای بیکاری در طول بحران کرونا به عنوان دوره بیکاری منظور نمی‌شود. در واقع کسانی که این مزایا را دریافت می‌کنند از حق مزایای بیکاری خود استفاده نمی‌کنند و اگر در آینده بیکار شوند، می‌توانند از این مزایا برخوردار شوند. به علاوه، تبعات تکمیل دیرهنگام تقاضا برای مقرری در طول دوران کرونا به طور موقتی اعمال نمی‌شود.
همچنین برای برای بیمه‌شدگان اختیاری که فعالیت خود را به دلیل کرونا تا ۷۰ درصد پایه قانونی به مدت یک ماه یا تا آخرین روز از ماهی که شرایط اضطراری به پایان برسد متوقف کرده‌اند، دسترسی به مزایای فوق‌العاده تسهیل شد. این شرایط برای صاحبان حرف و مشاغلی که گردش مالی‌شان تا حدود ۷۵ درصد نسبت به شش ماه گذشته کاهش یافته، اجرا می‌شود. این دوره به دوره بیمه‌پردازی اضافه می‌شود و مزایای آتی را کاهش نمی‌دهد.
پوشش مزایای بیکاری به کارگرانی که در دوره آموزشی (از ۹ مارس سال ۲۰۲۰) تعديل شدند و همچنین کسانی که در حال تغییر شغل خود بوده‌اند، اما پیشنهاد شغلی جدیدشان به جایی نرسید توسعه یافت. به علاوه، حمایت از کارگران با قراردادهای دائمی فصلی که به دلیل کرونا نمی‌توانند در زمان مورد انتظار فعالیت خود را از سر بگیرند و کسانی که قانوناً بیکار محسوب نمی‌شوند یا واجد شرایط دریافت مزایای بیکاری نیستند (الزامات مورد نیاز مربوط به پرداخت حق بیمه را ندارند) دوباره برقرار شد.
آلمان
در پی بحران کرونا و افزایش کار کوتاه‌مدت و تعدیل نیروی کار توسط کارفرمایان، دولت آلمان بسته‌های حمایتی ویژه‌ای را معرفی کرد. نخست، مقرری‌های کار کوتاه‌مدت افزایش قابل توجهی پیدا کرد. به دنبال همه‌گیری کرونا، بسیاری از کارفرمایان طرح‌های کاهش ساعات کار (یعنی کاهش موقتی در ساعات کار که بخشی از آن توسط مزایای دولتی تأمین می‌شود) را اجرا کردند. کاهش عادی نیروی کار در اثر كاهش ساعت کار با مقرری کار کوتاه‌مدت جبران می‌شود. این مزایا در حالت عادی به میزان ۶۰ درصد خالص مابه‌التفاوت درآمد قبلی و جاری (یا ۶۷ درصد برای کارکنان با حداقل یک فرد تحت تکفل)، البته با یک سقف، توسط سازمان اشتغال فدرال ارائه شد، اما بر اثر تغییرات موقتی جدید، مقرری کار کوتاه‌مدت برای کسانی که در ایام کرونا حداقل ۵۰ درصد کمتر از قبل کار می‌‌کردند تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۲۰، به ۷۰ درصد خالص حقوق افزایش یافت. این تغییر از ماه مه سال۲۰۲۰ اجرا شد.
همچنین امکان دریافت مزایای بیکاری افزایش یافت. هرکسی که بیکار شده بود مقرری بیکاری مشارکتی به مدت ۱۲ ماه دریافت کرد. این شرایط برای افراد حداکثر ۵۰ ساله اعمال شد و برای بیکاران بالاتر از ۵۰ سال، دوره برخورداری تا ۲۴ ماه قابل افزایش بود. از سویی، مزایای بیکاری برابر با ۶۰ درصد آخرین دستمزد خالص کارگر (۶۷ درصد برای بیکاران با فرزند)، البته با یک سقف است. برای مقرری‌بگیرانی که استحقاق‌شان نیز بین ماه‌های مه تا دسامبر سال ۲۰۲۰ پایان می‌یافت، سه ماه دیگر به دوره برخورداری از مزایای بیکاری افزوده شد؛ زیرا این افراد شانس کمی برای یافتن شغل جدید در این بحران داشتند.
روسیه
همه‌گیری کرونا اثرات نامطلوبی بر تمام بخش‌های اقتصاد و اشتغال در روسیه داشت. در این راستا، دولت روسیه، علاوه بر ارائه تسهیلات با نرخ بهره دو درصد، یارانه‌های مستقیمی نیز به مقدار یک حداقل مزد برای هر شاغل را برای پرداخت حقوق به بنگاه‌های کوچک و متوسط در بخش‌های آسیب‌دیده در ماه‌های آوریل و مه سال۲۰۲۰ پرداخت کرد.
برای حمایت از افراد بیکار شده در دوره کرونا دولت روسیه اقداماتی در ارتباط با بیمه بیکاری در نظر گرفت که در دو حوزه افزایش مقرری و گسترش مدت برخورداری قابل توضیح هستند. از ۲۷ مارس سال 2020 مقدار حداکثر مقرری بیکاری معادل حداقل مزد (12.130 روبل) تعیین شد و کسانی که از اول مارس سال 2020 شغل خود را از دست داده و برای برخورداری از مقرری بیکاری درخواست بوده‌اند، به مدت سه ماه واجد شرایط دریافت این مقدار حداکثر شدند. به علاوه، از اول ماه مه سال ۲۰۲۰، حداقل مقرری بیکاری به مدت سه ماه (تا پایان ژوییه) به ۴ هزار و ۵۰۰ روبل افزایش یافت.
این در حالی است که از نوامبر سال ۲۰۱۸ تا قبل از این تاریخ، مقرری ماهانه بیکاری حداقل هزار و 500 و حداکثر 8 هزار روبل بود. با تغییر موقتی جدید، مقرری بیکاری استاندارد از اول مارس سال 2020 به مدت سه ماه برابر حداقل مزد و حداقل مقرری نیز به مدت سه ماه از اول ماه مه تا پایان ژوییه سال 2020 سه برابر شده بود. در شرایط عادی، بیکاران به مدت سه تا ۱۲ ماه استحقاق دریافت مقرری را داشتند که با پایان دوره استحقاق، پرداخت مقرری، حتی اگر شخص شغلی پیدا نکند، خاتمه می‌یافت، اما با توجه به شرایط سخت ناشی از کرونا، مدت برخورداری برای کسانی که استحقاق‌شان بعد از اول مارس سال 2020 نیز خاتمه یافت سه ماه تمدید شد. همچنین برای حمایت از کارآفرینان انفرادی که بعد از اول مارس سال 2020 ناچار شدند فعالیت خود را متوقف کنند، مقرری بیکاری در بالاترین سطح یعنی (12هزار و۱۳۰روبل) به مدت سه ماه برای آنها برقرار شد.
مروری بر عملکرد نظام‌های رفاهی در جهان نشان می‌دهد در برخی کشورها میزان مزایای بیکاری کافی نیست و کمک چندانی به حفظ امنیت درآمدی کارگران بیکارشده و پیشگیری از قرار گرفتن‌شان در معرض فقر نمی‌کند. در واکنش به این مسأله، دولت‌ها مجموعه‌ای از اقدامات را برای تأمین امنیت درآمدی این کارگران به اجرا گذاشته‌اند. این اقدامات شامل گسترش مزایای بیکاری اعم از گشایش‌ها و تسهیلات در بیمه بیکاری و تعریف یا افزایش مساعدت‌ها یا کمک‌هزینه‌های بیکاری، اعطای یارانه به حقوق، گسترش یا معرفی مزایای بیکاری جزیی برای کاهش ساعات کار ناشی از کاهش فعالیت‌ها در بحران و خدمات اشتغال برای کارگران بیکار شده ارائه آموزش یا کاریابی و مانند آنها بوده است. از سویی ۱۷۱ کشور مجموعاً ۸۰۱ اقدام حمایت اجتماعی شامل برنامه‌های مساعدت اجتماعی، بیمه‌های اجتماعی و سیاست‌های بازار کار را در مواجهه با پدیده کرونا برنامه‌ریزی، معرفی یا اجرا کرده‌اند.
شیلی
در چارچوب سیاست‌های مواجهه با کرونا، قانون ویژه‌ای در اول آوریل سال ۲۰۲۰ برای حمایت از اشتغال در شیلی به تصویب رسید. تحت این قانون - که به مدت شش ماه اجرا شد- شرکت‌ها می‌توانستند قراردادهای نیروهای خود را موقتاً معلق و کارکنان بیکار از نظام بیمه بیکاری اجباری «یارانه» دریافت کنند. در این متن، «یارانه» به پرداخت‌های ماهانه معادل ۷۰، ۵۵، ۴۵،۴۰، ۳۵ و۳۰ درصد متوسط مزد پایه مشمول حق بیمه در سه ماه آخر قبل از بیکاری به ترتیب برای ماه‌های اول تا ششم اشاره دارد.
همچنین کارکنانی که می‌توانستند از این مزایا برخوردار باشند عبارتند از کسانی که در سه ماه قبل از این قانون با اعلام آن توسط مسئولان، سه ماه متوالی حق بیمه پرداخت کرده باشند و کسانی که در طول ۱۲ ماه گذشته آن حداقل شش ماه سابقه متوالی یا غیر‌متوالی در پرداخت حق بیمه ماهانه داشته باشند؛ با این شرط که حداقل دو حق بیمه آخر خود را در دو ماه قبل از این قانون با یک کارفرما پرداخت کرده باشند.
همچنین این قانون به برخی از شرکت‌ها این امکان را داد تا به صورت انفرادی با جمعی، حقوق و ساعات کار کارکنان خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند و آن را برای کارکنانی که مشمول دریافت پرداخت جیرانی حقوق از نظام بیمه بیکاری هستند، اعمال کنند. در هر صورت، کارفرما باید حق‌الزحمه ساعات کار و حق بیمه تأمین‌اجتماعی مربوط به درآمد جدید را پرداخت کند.
کارکنان هم از حساب‌های انفرادی خود برای بیمه بیکاری مزایای تکمیلی بر حقوق کاهش یافته خود دریافت کنند و زمانی که این حساب به پایان رسید، از صندوق بیکاری وحدت مقرری دریافت می‌شود که در صورت کاهش ۵۰ درصدی ساعات کار تا حداکثر ۲۵ درصد حقوق (با سقف ۲۲۵ هزار پزو برای هر ماه) خواهد بود.
علاوه بر این، این کارکنان می‌توانستند سایر مزایا مانند کمک‌هزینه‌ها را هم دریافت کنند. کارفرمایانی که رابطه کاری‌شان با نیروی کار موقتاً قطع شده نباید کاملاً نیروی کار را از خدمت منفصل کنند؛ مگر اینکه رابطه نیروی کار به دلایل ذکر شده در قانون کار (یعنی اخراج با نیازهای شرکت) با کارفرما قطع شده باشد.
چین
پس از آغاز همه‌گیری کرونا در چین، افزایش استفاده از اینترنت برای درخواست و ارائه خدمات بیمه بیکاری در چین مدنظر قرار گرفت، زمان بررسی درخواست‌ها به مقدار زیادی کاهش یافت و رویه‌های مربوط به آن ساده‌سازی و تسریع شد. همچنین در ۲۱ آوریل سال ۲۰۲۰، دولت چین اعلام کرد برای اولین‌بار مقرری بیکاری و سایر کمک‌های اضطراری را به جمعیت گسترده کارگران مهاجر در چین گسترش می‌دهد. بر این اساس کارشناسان بر این باورند سهم بزرگی از کارگران تحت پوشش نظام بیمه بیکاری چین قرار می‌گیرند و بیشتر مهاجرانی که اغلب قرارداد نداشته و به سیستم رفاه شهری دسترسی ندارند، با توجه به تأکید دولت چین از این مزایا بهره‌مند شده‌اند. از یک سو دولت چین در تلاش بود تا تعداد کارگران بدون شغل را از طریق ارائه مزایای معیشت معادل ۸۶۴ دلار در هر ماه کاهش دهد.
از سوی دیگر بر اساس آمارهای رسمی تا انتهای مارس سال ۲۰۲۰، حدود 2.38 میلیون نفر مقرری بیکاری با متوسط رقم ۵۷۱ دلار برای هر نفر را دریافت کرده‌اند.
اسپانیا
با پیش‌بینی تعداد صد هزار کارگر که در اثر کرونا در معرض تعدیل‌های موقتی قرار گرفته بودند، دولت اسپانیا اقداماتی را برای تسهیل شرایط تعدیل‌های موقتی (شامل تعليق موقتی قرارداد و کاهش موقتی ساعات کار) انجام داد که طرح‌های تعديل اشتغال موقتی (ERTE) نامیده شدند. همچنین بر اساس طرح‌های دولت اسپانیا در مواجهه با کرونا، کارگرانی که باید از افراد تحت تکفل خود مراقبت کنند می‌توانستند ساعات کار خود را تنظیم کنند یا در صورت لزوم تا صد‌درصد کاهش دهند.
در این چارچوب، شرایط برخورداری از مقرری بیکاری در اسپانیا، تا زمانی که شرایط بحرانی ناشی از کرونا وجود دارد، تسهیل شد. در این راستا، تمام کارگرانی که تحت طرح‌های (ERTE) به دلیل کرونا، به طور موقتی تعدیل شده‌اند، بدون هیچگونه الزاماتی برای حداقل سابقه قبلی، بی‌آنکه ذخيره حق برخورداری آنها از مقرری بیکاری کاهش یابد، واجد شرایط دریافت مقرری بیکاری شدند؛ لذا در این شرایط، حتی کارگرانی که حداقل سابقه مورد نیاز را ندارند در شرایط کرونا استحقاق برخورداری از مقرری بیکاری مشارکتی را داشتند.
البته، دریافت مزایای بیکاری در طول بحران کرونا به عنوان دوره بیکاری منظور نمی‌شود. در واقع کسانی که این مزایا را دریافت می‌کنند از حق مزایای بیکاری خود استفاده نمی‌کنند و اگر در آینده بیکار شوند، می‌توانند از این مزایا برخوردار شوند. به علاوه، تبعات تکمیل دیرهنگام تقاضا برای مقرری در طول دوران کرونا به طور موقتی اعمال نمی‌شود.
همچنین برای برای بیمه‌شدگان اختیاری که فعالیت خود را به دلیل کرونا تا ۷۰ درصد پایه قانونی به مدت یک ماه یا تا آخرین روز از ماهی که شرایط اضطراری به پایان برسد متوقف کرده‌اند، دسترسی به مزایای فوق‌العاده تسهیل شد. این شرایط برای صاحبان حرف و مشاغلی که گردش مالی‌شان تا حدود ۷۵ درصد نسبت به شش ماه گذشته کاهش یافته، اجرا می‌شود. این دوره به دوره بیمه‌پردازی اضافه می‌شود و مزایای آتی را کاهش نمی‌دهد.
پوشش مزایای بیکاری به کارگرانی که در دوره آموزشی (از ۹ مارس سال ۲۰۲۰) تعديل شدند و همچنین کسانی که در حال تغییر شغل خود بوده‌اند، اما پیشنهاد شغلی جدیدشان به جایی نرسید توسعه یافت. به علاوه، حمایت از کارگران با قراردادهای دائمی فصلی که به دلیل کرونا نمی‌توانند در زمان مورد انتظار فعالیت خود را از سر بگیرند و کسانی که قانوناً بیکار محسوب نمی‌شوند یا واجد شرایط دریافت مزایای بیکاری نیستند (الزامات مورد نیاز مربوط به پرداخت حق بیمه را ندارند) دوباره برقرار شد.
آلمان
در پی بحران کرونا و افزایش کار کوتاه‌مدت و تعدیل نیروی کار توسط کارفرمایان، دولت آلمان بسته‌های حمایتی ویژه‌ای را معرفی کرد. نخست، مقرری‌های کار کوتاه‌مدت افزایش قابل توجهی پیدا کرد. به دنبال همه‌گیری کرونا، بسیاری از کارفرمایان طرح‌های کاهش ساعات کار (یعنی کاهش موقتی در ساعات کار که بخشی از آن توسط مزایای دولتی تأمین می‌شود) را اجرا کردند. کاهش عادی نیروی کار در اثر كاهش ساعت کار با مقرری کار کوتاه‌مدت جبران می‌شود. این مزایا در حالت عادی به میزان ۶۰ درصد خالص مابه‌التفاوت درآمد قبلی و جاری (یا ۶۷ درصد برای کارکنان با حداقل یک فرد تحت تکفل)، البته با یک سقف، توسط سازمان اشتغال فدرال ارائه شد، اما بر اثر تغییرات موقتی جدید، مقرری کار کوتاه‌مدت برای کسانی که در ایام کرونا حداقل ۵۰ درصد کمتر از قبل کار می‌‌کردند تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۲۰، به ۷۰ درصد خالص حقوق افزایش یافت. این تغییر از ماه مه سال۲۰۲۰ اجرا شد.
همچنین امکان دریافت مزایای بیکاری افزایش یافت. هرکسی که بیکار شده بود مقرری بیکاری مشارکتی به مدت ۱۲ ماه دریافت کرد. این شرایط برای افراد حداکثر ۵۰ ساله اعمال شد و برای بیکاران بالاتر از ۵۰ سال، دوره برخورداری تا ۲۴ ماه قابل افزایش بود. از سویی، مزایای بیکاری برابر با ۶۰ درصد آخرین دستمزد خالص کارگر (۶۷ درصد برای بیکاران با فرزند)، البته با یک سقف است. برای مقرری‌بگیرانی که استحقاق‌شان نیز بین ماه‌های مه تا دسامبر سال ۲۰۲۰ پایان می‌یافت، سه ماه دیگر به دوره برخورداری از مزایای بیکاری افزوده شد؛ زیرا این افراد شانس کمی برای یافتن شغل جدید در این بحران داشتند.
روسیه
همه‌گیری کرونا اثرات نامطلوبی بر تمام بخش‌های اقتصاد و اشتغال در روسیه داشت. در این راستا، دولت روسیه، علاوه بر ارائه تسهیلات با نرخ بهره دو درصد، یارانه‌های مستقیمی نیز به مقدار یک حداقل مزد برای هر شاغل را برای پرداخت حقوق به بنگاه‌های کوچک و متوسط در بخش‌های آسیب‌دیده در ماه‌های آوریل و مه سال۲۰۲۰ پرداخت کرد.
برای حمایت از افراد بیکار شده در دوره کرونا دولت روسیه اقداماتی در ارتباط با بیمه بیکاری در نظر گرفت که در دو حوزه افزایش مقرری و گسترش مدت برخورداری قابل توضیح هستند. از ۲۷ مارس سال 2020 مقدار حداکثر مقرری بیکاری معادل حداقل مزد (12.130 روبل) تعیین شد و کسانی که از اول مارس سال 2020 شغل خود را از دست داده و برای برخورداری از مقرری بیکاری درخواست بوده‌اند، به مدت سه ماه واجد شرایط دریافت این مقدار حداکثر شدند. به علاوه، از اول ماه مه سال ۲۰۲۰، حداقل مقرری بیکاری به مدت سه ماه (تا پایان ژوییه) به ۴ هزار و ۵۰۰ روبل افزایش یافت.
این در حالی است که از نوامبر سال ۲۰۱۸ تا قبل از این تاریخ، مقرری ماهانه بیکاری حداقل هزار و 500 و حداکثر 8 هزار روبل بود. با تغییر موقتی جدید، مقرری بیکاری استاندارد از اول مارس سال 2020 به مدت سه ماه برابر حداقل مزد و حداقل مقرری نیز به مدت سه ماه از اول ماه مه تا پایان ژوییه سال 2020 سه برابر شده بود. در شرایط عادی، بیکاران به مدت سه تا ۱۲ ماه استحقاق دریافت مقرری را داشتند که با پایان دوره استحقاق، پرداخت مقرری، حتی اگر شخص شغلی پیدا نکند، خاتمه می‌یافت، اما با توجه به شرایط سخت ناشی از کرونا، مدت برخورداری برای کسانی که استحقاق‌شان بعد از اول مارس سال 2020 نیز خاتمه یافت سه ماه تمدید شد. همچنین برای حمایت از کارآفرینان انفرادی که بعد از اول مارس سال 2020 ناچار شدند فعالیت خود را متوقف کنند، مقرری بیکاری در بالاترین سطح یعنی (12هزار و۱۳۰روبل) به مدت سه ماه برای آنها برقرار شد.در دوران همه‌گیری کرونا، در کشورهای مختلف تعدادی از بیکاران مشمول هیچ‌یک از طرح‌های حمایت از بیکاران نبودند، بخصوص اینکه در بسیاری از کشورهای جهان، تنها یک طرح حمایت از بیکاران با جامعه تحت پوشش محدود اجرا می‌شود. به عنوان مثال، هنگامی که در یک کشور تنها یک طرح بیمه بیکاری با مشمولان خاص وجود دارد، بدیهی است بسیاری از افراد اثر پذیرفته از شرایط بحران خارج از پوشش قرار می‌گیرند، بخصوص صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه‌شدگان اختیاری که عمدتاً تحت پوشش اینگونه طرح‌ها نیستند، بیشترین آسیب‌پذیری را در مقابل بحران کرونا داشته‌اند.
مروری بر عملکرد نظام‌های رفاهی در جهان نشان می‌دهد در برخی کشورها میزان مزایای بیکاری کافی نیست و کمک چندانی به حفظ امنیت درآمدی کارگران بیکارشده و پیشگیری از قرار گرفتن‌شان در معرض فقر نمی‌کند. در واکنش به این مسأله، دولت‌ها مجموعه‌ای از اقدامات را برای تأمین امنیت درآمدی این کارگران به اجرا گذاشته‌اند. این اقدامات شامل گسترش مزایای بیکاری اعم از گشایش‌ها و تسهیلات در بیمه بیکاری و تعریف یا افزایش مساعدت‌ها یا کمک‌هزینه‌های بیکاری، اعطای یارانه به حقوق، گسترش یا معرفی مزایای بیکاری جزیی برای کاهش ساعات کار ناشی از کاهش فعالیت‌ها در بحران و خدمات اشتغال برای کارگران بیکار شده ارائه آموزش یا کاریابی و مانند آنها بوده است. از سویی ۱۷۱ کشور مجموعاً ۸۰۱ اقدام حمایت اجتماعی شامل برنامه‌های مساعدت اجتماعی، بیمه‌های اجتماعی و سیاست‌های بازار کار را در مواجهه با پدیده کرونا برنامه‌ریزی، معرفی یا اجرا کرده‌اند.
شیلی
در چارچوب سیاست‌های مواجهه با کرونا، قانون ویژه‌ای در اول آوریل سال ۲۰۲۰ برای حمایت از اشتغال در شیلی به تصویب رسید. تحت این قانون - که به مدت شش ماه اجرا شد- شرکت‌ها می‌توانستند قراردادهای نیروهای خود را موقتاً معلق و کارکنان بیکار از نظام بیمه بیکاری اجباری «یارانه» دریافت کنند. در این متن، «یارانه» به پرداخت‌های ماهانه معادل ۷۰، ۵۵، ۴۵،۴۰، ۳۵ و۳۰ درصد متوسط مزد پایه مشمول حق بیمه در سه ماه آخر قبل از بیکاری به ترتیب برای ماه‌های اول تا ششم اشاره دارد.
همچنین کارکنانی که می‌توانستند از این مزایا برخوردار باشند عبارتند از کسانی که در سه ماه قبل از این قانون با اعلام آن توسط مسئولان، سه ماه متوالی حق بیمه پرداخت کرده باشند و کسانی که در طول ۱۲ ماه گذشته آن حداقل شش ماه سابقه متوالی یا غیر‌متوالی در پرداخت حق بیمه ماهانه داشته باشند؛ با این شرط که حداقل دو حق بیمه آخر خود را در دو ماه قبل از این قانون با یک کارفرما پرداخت کرده باشند.
همچنین این قانون به برخی از شرکت‌ها این امکان را داد تا به صورت انفرادی با جمعی، حقوق و ساعات کار کارکنان خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند و آن را برای کارکنانی که مشمول دریافت پرداخت جیرانی حقوق از نظام بیمه بیکاری هستند، اعمال کنند. در هر صورت، کارفرما باید حق‌الزحمه ساعات کار و حق بیمه تأمین‌اجتماعی مربوط به درآمد جدید را پرداخت کند.
کارکنان هم از حساب‌های انفرادی خود برای بیمه بیکاری مزایای تکمیلی بر حقوق کاهش یافته خود دریافت کنند و زمانی که این حساب به پایان رسید، از صندوق بیکاری وحدت مقرری دریافت می‌شود که در صورت کاهش ۵۰ درصدی ساعات کار تا حداکثر ۲۵ درصد حقوق (با سقف ۲۲۵ هزار پزو برای هر ماه) خواهد بود.
علاوه بر این، این کارکنان می‌توانستند سایر مزایا مانند کمک‌هزینه‌ها را هم دریافت کنند. کارفرمایانی که رابطه کاری‌شان با نیروی کار موقتاً قطع شده نباید کاملاً نیروی کار را از خدمت منفصل کنند؛ مگر اینکه رابطه نیروی کار به دلایل ذکر شده در قانون کار (یعنی اخراج با نیازهای شرکت) با کارفرما قطع شده باشد.
چین
پس از آغاز همه‌گیری کرونا در چین، افزایش استفاده از اینترنت برای درخواست و ارائه خدمات بیمه بیکاری در چین مدنظر قرار گرفت، زمان بررسی درخواست‌ها به مقدار زیادی کاهش یافت و رویه‌های مربوط به آن ساده‌سازی و تسریع شد. همچنین در ۲۱ آوریل سال ۲۰۲۰، دولت چین اعلام کرد برای اولین‌بار مقرری بیکاری و سایر کمک‌های اضطراری را به جمعیت گسترده کارگران مهاجر در چین گسترش می‌دهد. بر این اساس کارشناسان بر این باورند سهم بزرگی از کارگران تحت پوشش نظام بیمه بیکاری چین قرار می‌گیرند و بیشتر مهاجرانی که اغلب قرارداد نداشته و به سیستم رفاه شهری دسترسی ندارند، با توجه به تأکید دولت چین از این مزایا بهره‌مند شده‌اند. از یک سو دولت چین در تلاش بود تا تعداد کارگران بدون شغل را از طریق ارائه مزایای معیشت معادل ۸۶۴ دلار در هر ماه کاهش دهد.
از سوی دیگر بر اساس آمارهای رسمی تا انتهای مارس سال ۲۰۲۰، حدود 2.38 میلیون نفر مقرری بیکاری با متوسط رقم ۵۷۱ دلار برای هر نفر را دریافت کرده‌اند.
اسپانیا
با پیش‌بینی تعداد صد هزار کارگر که در اثر کرونا در معرض تعدیل‌های موقتی قرار گرفته بودند، دولت اسپانیا اقداماتی را برای تسهیل شرایط تعدیل‌های موقتی (شامل تعليق موقتی قرارداد و کاهش موقتی ساعات کار) انجام داد که طرح‌های تعديل اشتغال موقتی (ERTE) نامیده شدند. همچنین بر اساس طرح‌های دولت اسپانیا در مواجهه با کرونا، کارگرانی که باید از افراد تحت تکفل خود مراقبت کنند می‌توانستند ساعات کار خود را تنظیم کنند یا در صورت لزوم تا صد‌درصد کاهش دهند.
در این چارچوب، شرایط برخورداری از مقرری بیکاری در اسپانیا، تا زمانی که شرایط بحرانی ناشی از کرونا وجود دارد، تسهیل شد. در این راستا، تمام کارگرانی که تحت طرح‌های (ERTE) به دلیل کرونا، به طور موقتی تعدیل شده‌اند، بدون هیچگونه الزاماتی برای حداقل سابقه قبلی، بی‌آنکه ذخيره حق برخورداری آنها از مقرری بیکاری کاهش یابد، واجد شرایط دریافت مقرری بیکاری شدند؛ لذا در این شرایط، حتی کارگرانی که حداقل سابقه مورد نیاز را ندارند در شرایط کرونا استحقاق برخورداری از مقرری بیکاری مشارکتی را داشتند.
البته، دریافت مزایای بیکاری در طول بحران کرونا به عنوان دوره بیکاری منظور نمی‌شود. در واقع کسانی که این مزایا را دریافت می‌کنند از حق مزایای بیکاری خود استفاده نمی‌کنند و اگر در آینده بیکار شوند، می‌توانند از این مزایا برخوردار شوند. به علاوه، تبعات تکمیل دیرهنگام تقاضا برای مقرری در طول دوران کرونا به طور موقتی اعمال نمی‌شود.
همچنین برای برای بیمه‌شدگان اختیاری که فعالیت خود را به دلیل کرونا تا ۷۰ درصد پایه قانونی به مدت یک ماه یا تا آخرین روز از ماهی که شرایط اضطراری به پایان برسد متوقف کرده‌اند، دسترسی به مزایای فوق‌العاده تسهیل شد. این شرایط برای صاحبان حرف و مشاغلی که گردش مالی‌شان تا حدود ۷۵ درصد نسبت به شش ماه گذشته کاهش یافته، اجرا می‌شود. این دوره به دوره بیمه‌پردازی اضافه می‌شود و مزایای آتی را کاهش نمی‌دهد.
پوشش مزایای بیکاری به کارگرانی که در دوره آموزشی (از ۹ مارس سال ۲۰۲۰) تعديل شدند و همچنین کسانی که در حال تغییر شغل خود بوده‌اند، اما پیشنهاد شغلی جدیدشان به جایی نرسید توسعه یافت. به علاوه، حمایت از کارگران با قراردادهای دائمی فصلی که به دلیل کرونا نمی‌توانند در زمان مورد انتظار فعالیت خود را از سر بگیرند و کسانی که قانوناً بیکار محسوب نمی‌شوند یا واجد شرایط دریافت مزایای بیکاری نیستند (الزامات مورد نیاز مربوط به پرداخت حق بیمه را ندارند) دوباره برقرار شد.
آلمان
در پی بحران کرونا و افزایش کار کوتاه‌مدت و تعدیل نیروی کار توسط کارفرمایان، دولت آلمان بسته‌های حمایتی ویژه‌ای را معرفی کرد. نخست، مقرری‌های کار کوتاه‌مدت افزایش قابل توجهی پیدا کرد. به دنبال همه‌گیری کرونا، بسیاری از کارفرمایان طرح‌های کاهش ساعات کار (یعنی کاهش موقتی در ساعات کار که بخشی از آن توسط مزایای دولتی تأمین می‌شود) را اجرا کردند. کاهش عادی نیروی کار در اثر كاهش ساعت کار با مقرری کار کوتاه‌مدت جبران می‌شود. این مزایا در حالت عادی به میزان ۶۰ درصد خالص مابه‌التفاوت درآمد قبلی و جاری (یا ۶۷ درصد برای کارکنان با حداقل یک فرد تحت تکفل)، البته با یک سقف، توسط سازمان اشتغال فدرال ارائه شد، اما بر اثر تغییرات موقتی جدید، مقرری کار کوتاه‌مدت برای کسانی که در ایام کرونا حداقل ۵۰ درصد کمتر از قبل کار می‌‌کردند تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۲۰، به ۷۰ درصد خالص حقوق افزایش یافت. این تغییر از ماه مه سال۲۰۲۰ اجرا شد.
همچنین امکان دریافت مزایای بیکاری افزایش یافت. هرکسی که بیکار شده بود مقرری بیکاری مشارکتی به مدت ۱۲ ماه دریافت کرد. این شرایط برای افراد حداکثر ۵۰ ساله اعمال شد و برای بیکاران بالاتر از ۵۰ سال، دوره برخورداری تا ۲۴ ماه قابل افزایش بود. از سویی، مزایای بیکاری برابر با ۶۰ درصد آخرین دستمزد خالص کارگر (۶۷ درصد برای بیکاران با فرزند)، البته با یک سقف است. برای مقرری‌بگیرانی که استحقاق‌شان نیز بین ماه‌های مه تا دسامبر سال ۲۰۲۰ پایان می‌یافت، سه ماه دیگر به دوره برخورداری از مزایای بیکاری افزوده شد؛ زیرا این افراد شانس کمی برای یافتن شغل جدید در این بحران داشتند.
روسیه
همه‌گیری کرونا اثرات نامطلوبی بر تمام بخش‌های اقتصاد و اشتغال در روسیه داشت. در این راستا، دولت روسیه، علاوه بر ارائه تسهیلات با نرخ بهره دو درصد، یارانه‌های مستقیمی نیز به مقدار یک حداقل مزد برای هر شاغل را برای پرداخت حقوق به بنگاه‌های کوچک و متوسط در بخش‌های آسیب‌دیده در ماه‌های آوریل و مه سال۲۰۲۰ پرداخت کرد.
برای حمایت از افراد بیکار شده در دوره کرونا دولت روسیه اقداماتی در ارتباط با بیمه بیکاری در نظر گرفت که در دو حوزه افزایش مقرری و گسترش مدت برخورداری قابل توضیح هستند. از ۲۷ مارس سال 2020 مقدار حداکثر مقرری بیکاری معادل حداقل مزد (12.130 روبل) تعیین شد و کسانی که از اول مارس سال 2020 شغل خود را از دست داده و برای برخورداری از مقرری بیکاری درخواست بوده‌اند، به مدت سه ماه واجد شرایط دریافت این مقدار حداکثر شدند. به علاوه، از اول ماه مه سال ۲۰۲۰، حداقل مقرری بیکاری به مدت سه ماه (تا پایان ژوییه) به ۴ هزار و ۵۰۰ روبل افزایش یافت.
این در حالی است که از نوامبر سال ۲۰۱۸ تا قبل از این تاریخ، مقرری ماهانه بیکاری حداقل هزار و 500 و حداکثر 8 هزار روبل بود. با تغییر موقتی جدید، مقرری بیکاری استاندارد از اول مارس سال 2020 به مدت سه ماه برابر حداقل مزد و حداقل مقرری نیز به مدت سه ماه از اول ماه مه تا پایان ژوییه سال 2020 سه برابر شده بود. در شرایط عادی، بیکاران به مدت سه تا ۱۲ ماه استحقاق دریافت مقرری را داشتند که با پایان دوره استحقاق، پرداخت مقرری، حتی اگر شخص شغلی پیدا نکند، خاتمه می‌یافت، اما با توجه به شرایط سخت ناشی از کرونا، مدت برخورداری برای کسانی که استحقاق‌شان بعد از اول مارس سال 2020 نیز خاتمه یافت سه ماه تمدید شد. همچنین برای حمایت از کارآفرینان انفرادی که بعد از اول مارس سال 2020 ناچار شدند فعالیت خود را متوقف کنند، مقرری بیکاری در بالاترین سطح یعنی (12هزار و۱۳۰روبل) به مدت سه ماه برای آنها برقرار شد.
ارسال دیدگاه
