لنزی برای تشخیص بیماری‌ها
به گزارش نشریه اسپانیایی
(El País)؛ یک استارت‌آپ آمریکایی موفق به اختراع لنز چشمی شد که علاوه بر اصلاح بینایی، قابلیت دید در شب، بزرگنمایی و کوچک‌نمایی و همچنین تشخیص و درمان بیماری‌ها و آسیب‌های چشمی را دارد.
موخو ویژن، شرکتی است که از سال ۲۰۱۵ نمونه‌های اولیه خود از این نوع لنز را ارتقاء داده است. پروژه جدید این شرکت شامل لنزهایی است که علاوه بر اصلاح دید، به فرد امکان می‌دهد انواع اطلاعات را از طریق یک میکرو نمایشگر ال‌ای‌دی به اندازه یک دانه شن بر روی لنز خود ببیند.
ایده ساخت چنین لنزهایی در کوتاه‌مدت، ایده‌ای آینده‌نگر به نظر می‌رسد اما بسیاری از پیشرفت‌های فناوری که امروز مشاهده می‌کنیم نیز ۲۰ سال قبل تخیلی به نظر می‌رسیدند. با این حال متخصصان معتقد نیستند که این نوع لنزهای تماسی به زودی وارد زندگی روزمره ما شود، به‌ویژه به دلیل هزینه بالای این لنزها؛ هرچند سرعت پیشرفت و علاقمندی در این زمینه کم نیست.
شرکت سونی، چند سال قبل برای ثبت اختراع لنزهایی که می‌توانند فیلم ضبط کنند درخواست داد و شرکت سامسونگ نیز همین کار را برای لنزهای مجهز به دوربین و نمایشگری که تصاویر را مستقیماً در چشم کاربر پخش می‌کند، انجام داده بود. همچنین برخی از محققان در تلاش برای ایجاد لنزهای رباتیکی هستند که می‌توانند با یک چشم به هم زدن بزرگنمایی و کوچک‌نمایی کنند و برخی دیگر روی لنزهای تماسی دید در شب کار می‌کنند که می‌تواند در صنایع نظامی مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال زمینه مورد علاقه مشترک دانشمندان و غول‌های فناوری برای استفاده از ظرفیت لنزهای تماسی، حوزه سلامت است. نتیجه تحقیقات منتشر شده در مجله
(Advanced Materials Technologies) نشان می‌دهد حسگرهای لنز تماسی را می‌توان برای کنترل بر بسیاری از بیماری‌ها استفاده کرد.
وجود نشانگرهای زیستی در مایع اشک می‌تواند به وجود آمدن لنزهای تماسی تشخیصی را توجیه کند که به تشخیص و درمان بیماری‌های سیستمیک و چشمی مانند دیابت، سرطان و سندرم چشم خشک کمک می‌کند. متخصصان پیش‌بینی می‌کنند لنزهای آینده می‌توانند فشار چشم را کنترل کنند و به تشخیص گلوکوم (بیماری که به عصب بینایی آسیب می‌زند) بپردازند؛ حتی تصاویری از عروق شبکیه برای تشخیص زودهنگام فشارخون، سکته و دیابت را ثبت کنند. برای بیماران مبتلا به دیابت، لنزهایی که قادر به اندازه‌گیری سطح گلوکز خون هستند مفید خواهد بود، چیزی که سال‌هاست شرکت‌هایی مانند گوگل و مایکروسافت روی آن کار می‌کنند.
در حال حاضر محدودیت‌های این نوع لنزها این است که به طور کلی می‌توانند تنها یک نشانگر زیستی مانند گلوکز یا اسید لاکتیک را در چشم شناسایی کنند. احتمالاً توسعه لنزهایی که قادر به تشخیص چند جزء شیمیایی به صورت همزمان هستند، لنزهای تماسی را به عنوان ابزارهای زیست پزشکی قدرتمندتر می‌کند.
(El País)؛ یک استارت‌آپ آمریکایی موفق به اختراع لنز چشمی شد که علاوه بر اصلاح بینایی، قابلیت دید در شب، بزرگنمایی و کوچک‌نمایی و همچنین تشخیص و درمان بیماری‌ها و آسیب‌های چشمی را دارد.
موخو ویژن، شرکتی است که از سال ۲۰۱۵ نمونه‌های اولیه خود از این نوع لنز را ارتقاء داده است. پروژه جدید این شرکت شامل لنزهایی است که علاوه بر اصلاح دید، به فرد امکان می‌دهد انواع اطلاعات را از طریق یک میکرو نمایشگر ال‌ای‌دی به اندازه یک دانه شن بر روی لنز خود ببیند.
ایده ساخت چنین لنزهایی در کوتاه‌مدت، ایده‌ای آینده‌نگر به نظر می‌رسد اما بسیاری از پیشرفت‌های فناوری که امروز مشاهده می‌کنیم نیز ۲۰ سال قبل تخیلی به نظر می‌رسیدند. با این حال متخصصان معتقد نیستند که این نوع لنزهای تماسی به زودی وارد زندگی روزمره ما شود، به‌ویژه به دلیل هزینه بالای این لنزها؛ هرچند سرعت پیشرفت و علاقمندی در این زمینه کم نیست.
شرکت سونی، چند سال قبل برای ثبت اختراع لنزهایی که می‌توانند فیلم ضبط کنند درخواست داد و شرکت سامسونگ نیز همین کار را برای لنزهای مجهز به دوربین و نمایشگری که تصاویر را مستقیماً در چشم کاربر پخش می‌کند، انجام داده بود. همچنین برخی از محققان در تلاش برای ایجاد لنزهای رباتیکی هستند که می‌توانند با یک چشم به هم زدن بزرگنمایی و کوچک‌نمایی کنند و برخی دیگر روی لنزهای تماسی دید در شب کار می‌کنند که می‌تواند در صنایع نظامی مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال زمینه مورد علاقه مشترک دانشمندان و غول‌های فناوری برای استفاده از ظرفیت لنزهای تماسی، حوزه سلامت است. نتیجه تحقیقات منتشر شده در مجله
(Advanced Materials Technologies) نشان می‌دهد حسگرهای لنز تماسی را می‌توان برای کنترل بر بسیاری از بیماری‌ها استفاده کرد.
وجود نشانگرهای زیستی در مایع اشک می‌تواند به وجود آمدن لنزهای تماسی تشخیصی را توجیه کند که به تشخیص و درمان بیماری‌های سیستمیک و چشمی مانند دیابت، سرطان و سندرم چشم خشک کمک می‌کند. متخصصان پیش‌بینی می‌کنند لنزهای آینده می‌توانند فشار چشم را کنترل کنند و به تشخیص گلوکوم (بیماری که به عصب بینایی آسیب می‌زند) بپردازند؛ حتی تصاویری از عروق شبکیه برای تشخیص زودهنگام فشارخون، سکته و دیابت را ثبت کنند. برای بیماران مبتلا به دیابت، لنزهایی که قادر به اندازه‌گیری سطح گلوکز خون هستند مفید خواهد بود، چیزی که سال‌هاست شرکت‌هایی مانند گوگل و مایکروسافت روی آن کار می‌کنند.
در حال حاضر محدودیت‌های این نوع لنزها این است که به طور کلی می‌توانند تنها یک نشانگر زیستی مانند گلوکز یا اسید لاکتیک را در چشم شناسایی کنند. احتمالاً توسعه لنزهایی که قادر به تشخیص چند جزء شیمیایی به صورت همزمان هستند، لنزهای تماسی را به عنوان ابزارهای زیست پزشکی قدرتمندتر می‌کند.
ارسال دیدگاه
