دانشگاه اکستر (Exeter) با همکاری نشریه گاردین در یک پژوهش دریافتند که از هر هفت پرونده‌ مرتبط با بیماری سرطان در اقلیت‌های نژادی انگلیس، شش مورد از آنها بیش از سفیدپوستان برای تشخیص ابتلا انتظار کشیده‌اند.
بر اساس نتایج این بررسی، میانگین زمان انتظار برای سفید‌پوستان از لحظه مراجعه به پزشک عمومی با علائم بیماری تا تشخیص آن ۵۵ روز است در صورتی که این زمان برای زردپوستان ۶۰ روز و سیاهپوستان ۶۱ روز است.
بررسی‌ها نشان داد این زمان انتظار در برخی از انواع سرطان مانند سرطان مری یا معده در سفیدپوستان ۵۳ روز اما برای زردپوستان ۱۰۰ روز است که این به معنای اختلاف زمانی بیش از شش هفته است.
در تشخیص «میلوما»، نوعی از سرطان خون (سومین نوع رایج سرطان خون)، سفیدهای انگلیس ۹۳ روز و سیاهپوستان این کشور ۱۲۷ روز (بیش از یک ماه بیشتر) منتظر می‌مانند.
این گزارش می‌افزاید: «تشخیص دیرهنگام سرطان به معنای محدودیت در انتخاب نوع درمان و در نتیجه اثرگذاری کمتر بر بیماری خواهد بود که در این شرایط احتمال نجات بیمار به مراتب کاهش می‌یابد.» این در حالی است که نتایج تحقیقات پیشین در زمینه درمان بیماری سرطان در انگلیس نشان داده بود که در برخی انواع سرطان تجربه‌های مثبتی از خدمات درمانی گزارش نمی‌شود.
دولت انگلیس و سرویس سلامت ملی این کشور بارها وعده داده‌اند که با این تبعیض نژادی در ارائه خدمات درمانی مقابله خواهند کرد.
«جابر بات» مدیر اجرایی بنیاد برابری نژادی انگلیس با ابراز نگرانی نسبت به یافته‌های این پژوهش خاطرنشان‌ کرد: «چنین رویه‌ای می‌تواند زندگی اقلیت‌های نژادی را تحت تأثیر قرار دهد.»
وی با اذعان اینکه یافته‌های ناراحت‌کننده جدید برایش «شوکه‌کننده» نیست، تأکید کرد: «باید در سریع‌ترین زمان عواملی که مانع دستیابی رنگین پوستان انگلیس به خدمات درمانی برابر می‌شوند را شناسایی و مرتفع کرد.»
میشل میچل مدیر اجرایی تحقیقات سرطان بریتانیا که سرمایه‌گذاری این پژوهش را بر‌عهده داشت، نیز تصریح کرد: «اگرچه افزایش زمان تشخیص نمی‌تواند تنها عامل مؤثر در درمان نشدن برخی بیماران مبتلا به سرطان انگلیس باشد، اما در خوشبینانه‌ترین این تأخیر در تشخیص بیماری برای اقلیت‌های نژادی اضطراب و نگرانی بیشتری به آنها وارد می‌کند.»
در ماه‌های گذشته نتایج بررسی‌های یک مؤسسه پژوهشی در حوزه مدیریت در انگلیس نشان داده بود که رنگین‌پوستان در این کشور به دلیل هویتشان از دسترسی به امکانات شغلی محروم مانده و قربانی تبعیض می‌شوند. بر اساس نتایج این پژوهش اغلب کارکنان سیاهپوست و آسیایی‌ در انگلیس از دسترسی به امکانات پیشرفت شغلی، از جمله استخدام، ارتقاء و دریافت پاداش، به خاطر هویت نژادی‌شان باز می‌مانند و قربانی تبعیض می‌شوند.
تبعیض نژادی در انگلیس موضوع تازه‌ای نیست فوریه سال ۲۰۲۰ (بهمن‌ماه سال ۹۸) نصرت غنی ۴۹ ساله اعلام کرده بود که رییس فراکسیون حزب به او گفته که به خاطر مسلمان بودن از پست خود به عنوان وزیر حمل‌و‌نقل اخراج شده است.
دولت انگلیس سال گذشته در گزارشی درباره نفی‌نژاد پرستی در این کشور اعلام کرده بود که مطالعات در مورد نژادپرستی در جامعه انگلیس نشان می‌دهد که اغلب بحران‌ها و نابرابری‌های اجتماعی که ظاهراً به دلیل نژادپرستی به وجود آمده‌اند، نهایتاً دلایل دیگری به جز نژادپرستی روزمره دارند.
این گزارش نژادپرستی ساختاری در انگلیس را رد کرده و ادعا کرده بود که اتباع غیر انگلیسی نیز به موفقیت‌هایی در جامعه دست پیدا کرده‌اند. فقط کودکان رنگین‌پوست که از مستعمره‌های پیشین انگلیس در دریای کارائیب به این کشور آمده‌اند، «موفقیت‌های کمتری نسبت به سفیدپوستان در جامعه کسب کرده‌اند.»
با انتشار این گزارش موجی از انتقادها از سوی اعضای حزب رقیب دولت، فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر به سمت دولت حاضر انگلیس سرازیر شد. به طوری که رییس یکی از سازمان‌های مبارزه با نژادپرستی در انگلیس، این یافته‌ها را کاملاً ناامید‌کننده خوانده و گفته بود که «شهروندان غیرسفیدپوست و خصوصاً سیاهپوستان چهار برابر بیش از بقیه در معرض تبعیض و نابرابری‌های اجتماعی قرار می‌گیرند.»
لیسا ناندی وزیر امورخارجه کابینه در سایه (حزب کارگر) هم به اسکای نیوز گفته بود که آمارها نشان می‌دهند که کشور ما همچنان درگیر یک نژادپرستی ساختاری و ریشه‌دار است. همچنین «مارشا دکوردوا» معاون وزیر کشور کابینه در سایه عنوان کرده بود که این گزارش در تأیید برده‌داری و امپراتوری انگلیس تهیه شده است.