بعضی از مشاغل، ساعت مشخصی ندارند. بعضی دیگر ساعت مشخصی دارند، اما زمان کاری آنها به شکلی است که می‌تواند سلامت جسمی را به خطر بیندازد. با بالا رفتن سن، کار در این شیفت‌های کاری می‌تواند بیش از پیش بدن را به خطر انداخته و سلامت جسمی و روانی آنها را تهدید کند. شیف شب، یکی از سخت‌ترین شیفت‌های کاری است؛ به‌ویژه که شهربازی‌ها از نظر شرایط کاری، اغلب شرایط مناسبی ندارند. سرما یا گرمای بیش از اندازه، مکان استراحت نامناسب و صدای بلند و پرحجم، از آسیب‌های کار در شیفت شب است. شاید تنها راهکار جلوگیری از آسیب شغلی برای کار در شیفت شب، تغییر ساعات کاری است؛ به‌ویژه از سنی به بعد، بهتر است در شیفت صبح یا عصر کار خود را پیگیری کنید.

امواجی که می‌خراشند
گوش انسان، امکان شنیدن صداها در فرکانسی خاص را دارد. این طول موج، 80 تا 85 دسی‌بل بوده و بالاتر از آن به طور مستقیم به شنوایی آسیب می‌رساند. آسیب ابتدا به شکل تغییر موقت آستانه شنوایی (TTS) و در صورت مجاورت طولانی، افت شنوایی دائمی (PTS) اتفاق می‌افتد. صدا در ترازهای پایین‌تر ( 50 تا 80 دسی‌بل) با شاخص‌هایی به اسم آزاردهندگی، مزاحمت، اختلال در آسایش و صدای فرسایشی شناخته می‌شوند. مجاورت با این صداها به شکل مداوم باعث آسیب به دستگاه عصبی و شنوایی شده و اثراتی مانند افت تدریجی شنوایی، عصبانیت و کلافگی دائمی، دلهره و اضطراب پنهان و افزایش خطر مشکلات شنوایی را به دنبال دارد.

چه باید کرد
 معاینه و سنجش میزان شنوایی بسیار مهم است. این کار را هر شش ماه یک‌بار انجام دهید. استفاده از گوشی محافظ گوش، بسیار مهم است. در ساعت‌هایی از روز سعی کنید با شنیدن موسیقی ملایم با صدای آرام، به شنوایی و مغز آرامش دهید. در خارج از ساعات کاری، در معرض صداهای بلند و آسیب‌زا قرار نگیرید. در صورت مشاهده هر نوع تغییر در وضعیت شنوایی، عوارضی مانند سردرد، گوش‌درد، سوت زدن گوش یا شنیدن صداهایی مثل صدای دریا حتماً به پزشک مراجعه کنید. این نشانه‌ها بیانگر شروع آسیب به شنوایی بوده و نیاز به درمان و رعایت نکته‌های توصیه شده توسط پزشک است.

هر ترمز، یک آسیب
به یمن و مدد دستگاه‌های پیشرفته بازی، وسایل بازی بیشتر شبیه ماشین‌آلات بزرگی هستند که در کنار هیجان و بازی، می‌توانند حجم بالایی آلودگی نیز در هوای تنفسی وارد کنند. دلیل آن نیز موتورها، ترمز و لنت‌های موجود در این دستگاه‌های بازی است. قرار گرفتن در معرض بوی سوختگی و ذرات آلاینده پراکنده شده ناشی از این دستگاه‌ها، می‌تواند باعث آسیب به ریه‌ها شود. از آسیب‌های ناشی از مجاورت با آلاینده‌ها می‌توان به؛ کاهش ظرفیت تنفسی ریه‌ها، تسریع روند پیری سلول‌های ریه، افزایش خطر ابتلا به آسم، برونشیت، آمفی‌زم (نوعی بیماری ریوی)، سرطان دستگاه تنفس، افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی و آسیب به چشم‌ها اشاره کرد. بی‌حوصلگی، کاهش آستانه تحریک عصبی، کاهش توانایی کنترل خشم، بی‌اشتهایی، پرخاشگری، افسردگی و اختلال در تمرکز از دیگر عوارض مجاورت با آلاینده‌هاست.

چه باید کرد
تغییر: در صورت امکان نخستین کار، تغییر شیفت یا مکان کار است. به این ترتیب می‌توانید از آلودگی فاصله بگیرید.
 محافظ: استفاده از وسایل محافظتی برای جلوگیری از تماس دستگاه تنفسی با آلودگی‌ها. ماسک معمولی ساده‌ترین آنهاست. در صورتی که قرار است کار خاص‌تری انجام دهید- مانند تعمیر وسایل بازی- حتماً از ماسک‌ها با درجه حفاظتی بالاتر مانند ماسک‌های فیلتردار استفاده کنید.
 شست‌وشو: در حین کار، هر‌از‌گاهی دست و صورت را بشویید. پس از کار نیز حتماً دست و صورت را شسته و پس از بازگشت به منزل حتماً دوش بگیرید.
تغذیه: حتماً از نوشیدنی‌های طبیعی حاوی ویتامین (C) مانند آب مرکبات استفاده کنید. این ویتامین‌، اثر نامطلوب آلودگی‌ها را کاهش می‌دهد. استفاده از دیگر ویتامین‌ها نیز مفید هستند؛ به‌ویژه موادغذایی حاوی ویتامین (E) و (D).
آب: در طول روز به مقدار کافی آب بنوشید. به این ترتیب دستگاه دفع به خوبی فعالیت کرده و عوامل آلاینده را از بدن دفع می‌کنند. می‌توانید برگ نعنای تازه، چند حلقه لیموترش تازه یا کمی خیار رنده شده به آب اضافه کنید. این خوراکی‌ها خاصیت ضدعفونی‌کننده و پاکسازی‌کننده داشته و باعث دفع بهتر آلاینده‌های احتمالی وارد شده به بدن می‌شوند.

از سر خوردن تا سقوط
امکان سر خوردن در حین تمیز کردن یا رسیدگی به دستگاه‌ها، ناشی از ریختن روغن یا سر و لیز بودن مسیر وجود دارد. از سوی دیگر ممکن است دستگاه یا قطعاتی از آن سقوط کرده و به قسمتی از بدن آسیب برسانند. آسیب‌ دست، در حین کار و یا رسیدگی به دستگاه‌ها نیز از دیگر آسیب‌هاست.

چه باید کرد
 استفاده از کفش مناسب، خطر لیز خوردن را کاهش می‌دهد. استفاده از دستکش کار، لباس کار و محافظ‌های مورد نیاز  از دیگر راهکارهای جلوگیری از آسیب است. کلاه ایمنی نیز بسیار مهم است؛ به‌ویژه اگر در حین تعمیر قطعات هستید. به این ترتیب در صورت سقوط اشیاء به سر آسیب وارد نمی‌شود. سعی کنید پیش از کار در هر مکانی ابتدا از ایمنی آن مطمئن شوید. مسیر را پاکسازی کرده و در صورتی که در حین کار مایعات داغ یا سرد روی زمین ریخته شد، آن را پاکسازی کنید تا باعث لیز خوردن نشود. در صورتی که در ارتفاع باید کار کنید، حتماً از کمربند محافظ کمک بگیرید. به این ترتیب مانع از سقوط خواهد شد. بهتر است روی زمین، از تشکچه محافظ نیز استفاده شود که در صورت سقوط، دچار آسیب نشوید.