زنان روستایی چطور زندگی خود را متحول کردند؟

نمونه‌ای از یک تجربه موفق توانمندسازی زنان کم‌درآمد در هند

زنان روستایی چطور زندگی خود را متحول کردند؟

دن آریلی

هندوستان به‌رغم پیشرفت‌های بسیاری که در حوزه‌های فناوری داشته، همچنان در برخی زمینه‌ها درگیر مشکلاتی است که در نگاه نخست ابتدایی به نظر می‌رسند اما با توجه به جمیعت انبوه این کشور، بسیاری را به خود مشغول کرده است. امروز در کشوری که قادر به ارسال فضاپیماست، افرادی دست‌به‌گریبان تامین نیازهای اولیه زندگی خود هستند و باوجود مراکز دانشگاهی بسیار بزرگ، آموزش‌های اولیه برای برخی همچنان یک رویای دست‌نیافتنی است. در هندوستان توسعه مهارت‌ها به یکی از نیازهای اساسی زنان تبدیل شده و برای بسیاری از زنان روستایی آموزش مهارت‌های شغلی بسیار دیر در دسترس قرار می‌گیرد. دستیابی به این مهارت‌ها نه‌تنها در خدمت توانمندسازی زنان بلکه کمک به تداوم زندگی‌شان است. با این حال زنانی که در نمایشگاه ماهیلا توسط موسسه NABARD سازماندهی شده‌اند ثابت کرده‌اند که توانمندسازی می‌تواند از هزاران راه انجام شود.
گیتانجالی تریپاتی زن 52 ساله‌ای از اودیشا است که نزدیک به بیست سال پیش تصمیم گرفت آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای را برای زنان روستای خود مهیا سازد. زنان برای بهره‌گیری از این نوع آموزش‌ها و فراگرفتن گلدوزی و خیاطی از راه‌های دور به او مراجعه می‌کنند. خانم گیتانجالی با مشاهده تاثیری که آموزش‌هایش داشته، یک گروه خودیاری به نام Swastik ایجاد کرد. او درباره اینکه چطور اوضاع رو به تغییر رفت به یک روزنامه محلی می‌گوید: «ما برای درآمد به همسرانمان وابسته نیستیم. ما مستقل هستیم و می‌توانیم درآمدمان را صرف آموزش فرزندانمان کنیم.»
زمانی بود که زنان حتی از خانه خارج نمی‌شدند اما اکنون یک سازمان مردم‌نهاد به نام «دست در دست» به کمک آنها آمده تا وسایل خیاطی را در اختیارشان بگذارد. درنتیجه این زنان که کارشان را با 6 هزار روپیه شروع کردند، اینک در نمایشگاه مبلغ 50 هزار روپیه برای هر غرفه می‌پردازند. نه‌تنها خانم گیتانجالی بلکه بیش از 50 زن روستایی توانسته‌اند گروه خودیاری تشکیل دهند و در نمایشگاه ماهیلا شرکت کنند. یکی از این زنان که 50 سال سن دارد می‌گوید: «پسر من معماری می‌خواند و دخترم فارغ‌التحصیل رشته مدیریت است و در بانک کار می‌کند. همه این‌ها با درآمدی که از این شغل داشته‌ام ممکن شده.» پسر این زن در رشته معماری پذیرفته شده بود اما پولی برای پرداخت هزینه‌های تحصیل نداشت. مادر شروع به فروش محصولاتی به افراد محل خود کرد تا کمک‌هزینه‌ای برای تحصیل فرزندش فراهم سازد. او سپس دایره مشتریان را افزایش داد و در ده ناحیه از منطقه تامیلنادو محصولات خود را عرضه کرد و در حال حاضر محصولاتی را به فرانسه نیز صادر می‌کند.
تصور کنید این زنان مهارت‌های لازم برای کار را داشته باشند، اما بسیاری از آنان اعتمادبه‌نفس لازم برای عرضه محصولات خود را نداشتند! سفر طولانی خانم گیتانجالی به محلی دوردست برای آموختن برخی مهارت‌ها به آنها کمک کرد اعتمادبه‌نفس لازم را به دست آورند.
منبع: yourstory.com
ارسال دیدگاه