افق تازه درمان چاقی
در سالهای اخیر نام داروهایی مانند سماگلوتاید، لیراگلوتاید و تیرازپاتاید بیش از گذشته در گفتوگوهای پزشکی و رسانههای سلامت شنیده میشود؛ داروهایی که با عنوان کلی «آگونیستهای گیرنده»
GLP-1 شناخته میشوند و مسیر درمان چاقی را وارد مرحلهای تازه کردهاند. اهمیت این داروها از آن روست که چاقی را نه صرفاً یک مسئله رفتاری، بلکه یک بیماری مزمن با سازوکارهای پیچیده هورمونی و متابولیک در نظر میگیرند. GLP-1 یا «پپتید شبهگلوکاگونی یک» هورمونی است که به طور طبیعی پس از غذا خوردن در روده کوچک ترشح میشود و نقش کلیدی در تنظیم قند خون و اشتها دارد. این هورمون با تحریک ترشح انسولین از لوزالمعده، به کاهش قند خون کمک میکند و همزمان با مهار ترشح گلوکاگون، مانع از آزاد شدن بیش از حد قند به جریان خون میشود. از سوی دیگر، GLP-1 با کُند کردن تخلیه معده، سرعت هضم و جذب مواد غذایی را کاهش میدهد و در نهایت با اثرگذاری بر مراکز کنترل اشتها در مغز، احساس سیری را تقویت میکند. داروهای GLP-1 دقیقاً با تقلید همین سازوکار طبیعی عمل میکنند. این داروها به گیرندههای GLP-1 متصل میشوند و اثرات هورمون طبیعی را در بدن بازسازی میکنند؛ به همین دلیل ابتدا برای درمان دیابت نوع ۲ طراحی شدند و سپس مشخص شد که میتوانند در کاهش وزن نیز نقش مؤثری داشته باشند. مهار اشتها، کاهش دریافت کالری و بهبود کنترل قند خون، سه ضلع اصلی اثرگذاری این داروها هستند. با این حال، تجویز داروهای GLP-1 تابع معیارهای مشخص پزشکی است. معمولاً افرادی که شاخص توده بدنی ۳۰ یا بالاتر دارند، یا کسانی که با شاخص توده بدنی ۲۷ به بالا دچار عوارضی مانند فشار خون یا چربی خون هستند، میتوانند کاندیدای دریافت این داروها باشند؛ آن هم در شرایطی که اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی به تنهایی پاسخ مناسبی نداده باشد یا فرد سابقه نوسانات شدید وزن داشته باشد. بیشتر داروهای این گروه به صورت تزریق زیرجلدی مصرف میشوند و بیمار باید آنها را در بافت چربی زیر پوست، معمولاً در نواحی شکم، ران یا بازو، تزریق کند. آموزش صحیح مصرف و پایبندی به برنامه درمانی، بخش جداییناپذیر استفاده ایمن از این داروهاست.
GLP-1 شناخته میشوند و مسیر درمان چاقی را وارد مرحلهای تازه کردهاند. اهمیت این داروها از آن روست که چاقی را نه صرفاً یک مسئله رفتاری، بلکه یک بیماری مزمن با سازوکارهای پیچیده هورمونی و متابولیک در نظر میگیرند. GLP-1 یا «پپتید شبهگلوکاگونی یک» هورمونی است که به طور طبیعی پس از غذا خوردن در روده کوچک ترشح میشود و نقش کلیدی در تنظیم قند خون و اشتها دارد. این هورمون با تحریک ترشح انسولین از لوزالمعده، به کاهش قند خون کمک میکند و همزمان با مهار ترشح گلوکاگون، مانع از آزاد شدن بیش از حد قند به جریان خون میشود. از سوی دیگر، GLP-1 با کُند کردن تخلیه معده، سرعت هضم و جذب مواد غذایی را کاهش میدهد و در نهایت با اثرگذاری بر مراکز کنترل اشتها در مغز، احساس سیری را تقویت میکند. داروهای GLP-1 دقیقاً با تقلید همین سازوکار طبیعی عمل میکنند. این داروها به گیرندههای GLP-1 متصل میشوند و اثرات هورمون طبیعی را در بدن بازسازی میکنند؛ به همین دلیل ابتدا برای درمان دیابت نوع ۲ طراحی شدند و سپس مشخص شد که میتوانند در کاهش وزن نیز نقش مؤثری داشته باشند. مهار اشتها، کاهش دریافت کالری و بهبود کنترل قند خون، سه ضلع اصلی اثرگذاری این داروها هستند. با این حال، تجویز داروهای GLP-1 تابع معیارهای مشخص پزشکی است. معمولاً افرادی که شاخص توده بدنی ۳۰ یا بالاتر دارند، یا کسانی که با شاخص توده بدنی ۲۷ به بالا دچار عوارضی مانند فشار خون یا چربی خون هستند، میتوانند کاندیدای دریافت این داروها باشند؛ آن هم در شرایطی که اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی به تنهایی پاسخ مناسبی نداده باشد یا فرد سابقه نوسانات شدید وزن داشته باشد. بیشتر داروهای این گروه به صورت تزریق زیرجلدی مصرف میشوند و بیمار باید آنها را در بافت چربی زیر پوست، معمولاً در نواحی شکم، ران یا بازو، تزریق کند. آموزش صحیح مصرف و پایبندی به برنامه درمانی، بخش جداییناپذیر استفاده ایمن از این داروهاست.
ارسال دیدگاه
ضمیمه
تیتر خبرها
