دوچرخه‌سواری برای بسیاری از افراد، یکی از دلپذیرترین و درعین‌حال قابل‌دسترس‌ترین شکل‌های فعالیت بدنی است؛ ورزشی که نه‌تنها حس آزادی و تحرک می‌دهد، بلکه فشار کمتری نیز بر مفاصل وارد می‌کند. بسیاری از افراد به‌ویژه کسانی که با اضافه‌وزن روبه‌رو هستند، دوچرخه‌سواری را به دلیل غیرتحمل‌وزن بودن آن انتخاب می‌کنند؛ یعنی برخلاف دویدن، وزن بدن مستقیماً روی مفاصل قرار نمی‌گیرد و احتمال آسیب‌دیدگی کاهش می‌یابد. از سوی دیگر، این فعالیت معمولاً ساده‌تر و روان‌تر از ورزش‌هایی مانند شناست و می‌توان آن را تقریباً در هر محیطی انجام داد.
رکاب‌زدن بیشتر عضلات پا را درگیر می‌کند و به‌ویژه عضلات چهارسر ران را تقویت می‌سازد. بااین‌حال، ماهیت اصلی دوچرخه‌سواری هوازی است؛ ورزشی که باعث افزایش ضربان قلب، تنفس عمیق‌تر و بهبود کارکرد سیستم قلبی و عروقی می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که از نظر اثرگذاری بر سلامت قلب، دوچرخه‌سواری و دویدن شباهت زیادی دارند؛ هرچند دویدن ممکن است قلب را قدری بیشتر به چالش بکشد. از لحاظ کالری‌سوزی نیز دوچرخه‌سواری عملکرد چشمگیری دارد. فردی ۷۵ کیلویی که با سرعت ملایم ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر در ساعت رکاب می‌زند، حدود هفت کالری در دقیقه می‌سوزاند؛ در حالی‌ که شخصی با وزن مشابه، هنگام پیاده‌روی با سرعت متوسط تنها کمتر از پنج کالری در دقیقه مصرف می‌کند. افزایش سرعت دوچرخه‌سواری به محدوده ۲۲ تا ۲۵ کیلومتر در ساعت نیز کالری‌سوزی را به سطحی مشابه یک دونده در ۱۰ دقیقه فعالیت پرشدت می‌رساند.