فیلم سینمایی «لاک‌پشت» نخستین‌بار در بخش ویژۀ چهل‌و‌سومین جشنوارۀ فیلم فجر به نمایش درآمد، اخیراً نیز اکران عمومی آن در سینماهای کشور آغاز شده است.
داستان در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، دکتر پیروز ارجمند روان‌‎پزشکی که خود زخم‌خوردۀ آسیب‌های گذشتۀ نامعلوم است، حالا برگشت شایان، یکی از اعضای خانواده همه‌چیز را به هم می‌ریزد و باعث به وجود آمدن اتفاقاتی می‌شود که زندگی دکتر را به نابودی می‌کشاند.
فیلم فضاسازی خوبی دارد و مخاطب را تا انتها در تعلیق نگه می‌دارد، در واقع همین تعلیق موتور محرکه «لاک‌پشت» برای ادامه داستان است، هر پرده‌ای که مخاطب می‌بیند طرح جدیدی از توهم را نشان می‌دهد. همچنین فیلم با روایت جذاب لحظات، ضربه‌های هولناک را در بزنگاه‌های طلایی فرود می‌آورد و تمام داستان را به لرزه در می‌آورد.
«لاک‌پشت» با ضربه‌ای کوبنده داستان را به اتمام می‌رساند، اما مخاطب به‌راحتی متوجه می‌شود که برخی از خطوط داستانی کامل نشده، مانند سرانجام رابطۀ دکتر و همسرش یا نمایش گذشتۀ پنهان پیروز ارجمند که بیننده چیزی از پایان آن‌ها مشاهده نمی‌کند؛ چیزی که داستان را از یک اثر صرفاً روایی به تراژدی عمیق و هولناک تبدیل می‌کرد.
در نهایت «لاک‌پشت» همچنان فیلمی تماشایی که با اجراهای درست و فضاسازی درخشان مخاطب را در تعلیق نگه می‌دارد. با این‌ حال، می‌توانست با پرداخت عمیق‌تر به دنیای کاراکترها اثری به مراتب قوی‌تر باشد.