در دشت‌های بی‌پایان غرب میانه آمریکا، جایی که ذرت و سویا افق را پر کرده‌اند، سیاست معنایی متفاوت از شهرهای پرهیاهو دارد. کشاورزان با وجود فشارهای اقتصادی و ضربه‌های ناشی از جنگ تجاری همچنان به دونالد ترامپ وفادار مانده‌اند. پرسش اصلی این است که چرا گروهی که بیش از همه از سیاست‌های تجاری او آسیب دیده‌اند، هنوز پشت سرش ایستاده‌اند؟ نخستین دلیل را باید در امید به آینده جست. کشاورزان باور دارند تعرفه‌هایی که در کوتاه‌مدت صادراتشان را به خطر انداخته، در درازمدت چین و دیگر کشورها را به پای میز مذاکره خواهد کشاند. آنان روایت ترامپ را پذیرفته‌اند که این تنها «دوره‌ای گذرا»ست و پس از آن روزهای پررونقی در راه خواهد بود. حتی کاهش شدید خرید سویا و غلات از سوی چین هم نتوانسته این ایمان را به کلی سست کند.
عامل دوم، سیاست‌های حمایتی مستقیم است. دولت ترامپ با افزایش یارانه‌های فدرال، تقویت بیمه محصولات و اعطای کمک‌های میلیاردی، پیامی روشن فرستاد: کشاورزان در اولویت‌اند. در حافظه روستاییان چنین توجهی کم‌سابقه است. آن‌ها احساس می‌کنند پس از سال‌ها بی‌اعتنایی، بالاخره دولتی پیدا شده که به صدایشان گوش می‌دهد. این حس «دیده شدن» ارزشی فراتر از کمک‌های مالی دارد و به وفاداری سیاسی دامن می‌زند.
اما دلایل وفاداری به اقتصاد خلاصه نمی‌شود. ریشه‌های فرهنگی و هویتی پررنگ‌ترند. از دهه ۱۹۸۰ به بعد، بسیاری از جوامع روستایی احساس کردند جا مانده‌اند؛ شهرها از جهانی‌سازی و فناوری سود بردند، اما مزارع در رکود فرو رفتند. این شکاف، نوعی «هویت روستایی» ساخت: ترکیبی از احساس فراموش‌شدگی و اعتراض به نخبگان شهری. ترامپ با زبان تند و شعارهای ضدنخبه‌گرایانه، خود را به سخنگوی این هویت بدل کرد. در چشم بسیاری از کشاورزان، حمایت از او تنها تصمیمی اقتصادی نیست بلکه نوعی دفاع از شأن و غرورشان است.
قطبی‌سازی شدید سیاست آمریکا نیز نقش مهمی دارد. جامعه به دو اردوگاه بسته تقسیم شده و روستاییان ترجیح می‌دهند حتی با وجود فشارها، در صف جمهوری‌خواهان بمانند. آنان اغلب مشکلات اقتصادی را به گردن چین یا دولت‌های پیشین می‌اندازند، نه ترامپ. کارشناسان این را «مقصرشناسی گزینشی» می‌نامند: نارضایتی وجود دارد، اما تمایلی برای متهم کردن رهبر محبوبشان نیست.
البته این حمایت مطلق نیست. بسیاری از کشاورزان می‌گویند به ترامپ فرصت داده‌اند اما منتظر نتیجه‌اند. اگر تعرفه‌ها بازارها را بهبود نبخشند یا مشتریانی چون چین برای همیشه به سوی رقبا بروند، این وفاداری ممکن است تضعیف شود. خاطرات بحران‌های کشاورزی دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۸۰ هنوز زنده است و همه می‌دانند سقوط یک مزرعه چگونه به فاجعه اجتماعی می‌انجامد.
با این حال، اکنون ترکیبی از امید، کمک‌های دولتی و هویت مشترک روستایی، همچنان پایه‌های حمایت از ترامپ را محکم نگه داشته است. کشاورزان شاید زیر بار بدهی و نوسان قیمت‌ها خم شده باشند، اما باور دارند که رئیس‌جمهورشان ارزش صبر کردن را دارد. در حقیقت، حمایت آنان بیش از آنکه تنها درباره قیمت سویا و ذرت باشد، درباره سبک زندگی و شأنی است که می‌خواهند حفظ کنند.