تولید گوشت؛ عامل پنهان گرمایش زمین
در جهانی که هشدارهای اقلیمی هر روز بلندتر می‌شوند، یک حقیقت تلخ کمتر مطرح می‌شود: غذایی که می‌خوریم؛ به‌ویژه گوشت داخل سفره ما، سهمی بزرگ در گرم‌تر شدن زمین دارد. تولید گوشت، بیش از هر بخش دیگر غذا، گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند، اما رسانه‌ها و سیاست‌گذاران غالباً از اشاره به این عامل حیاتی خودداری می‌کنند. پژوهشی تازه نشان می‌دهد حتی در رسانه‌های بزرگ جهان، از جمله «گاردین»، تنها شمار اندکی از مقالات بحران اقلیمی به نقش کشاورزی و تولید گوشت اشاره دارند؛ گویی این بخش، عمداً در سایه پنهان مانده است.
نادیده گرفتن کشاورزی در رسانه‌ها
تحلیل مؤسسه «سِنتینت مدیا» نشان می‌دهد که از میان ۹۴۰ مقاله مرتبط با تغییرات اقلیمی در ۱۱ رسانه بزرگ آمریکا، تنها ۳۶ مقاله به کشاورزی دام و تولید گوشت پرداخته‌اند، در حالی که این بخش نزدیک به ۶۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای غذایی را به خود اختصاص می‌دهد. این کم‌توجهی باعث شده که اکثریت مردم باور کنند کاهش مصرف گوشت تأثیر چندانی بر تغییرات اقلیمی ندارد؛ نتیجه‌ای که پژوهش دانشگاه مریلند در سال ۲۰۲۳ نشان داد.
مارک هرتسگارد، روزنامه‌نگار و مدیر اجرایی «کاورینگ کلایمت نو»، می‌گوید رسانه‌ها غالباً به جزئیات روزمره و به‌روزرسانی‌های سریع می‌پردازند، اما کمتر به «چرا»ی اصلی بحران توجه دارند. او تأکید می‌کند که غفلت از غذا و کشاورزی نه نیت بدی است و نه سهل‌انگاری، بلکه پیامد حساسیت‌های فرهنگی و اقتصادی است. صنعت گوشت و دامداری با استراتژی‌های فعال رسانه‌ای، از جمله مرکزهای فرماندهی ۲۴ ساعته در آمریکا، تلاش می‌کند روایت‌های منفی درباره مصرف گوشت را کنترل کند.
گوشت، زمین و آینده سیاره
مایکل گرونوالد، روزنامه‌نگار و نویسنده کتاب «ما زمین را می‌خوریم»، توضیح می‌دهد که انتخاب‌های غذایی ما چگونه شکل‌دهنده زمین‌اند و نقش بزرگی در آینده محیط‌زیست دارند. دام‌های نشخوارکننده، به ویژه گاوها، منابع اصلی متان هستند؛ گازی که هشتاد برابر سریع‌تر از دی‌اکسید کربن زمین را گرم می‌کند. از سوی دیگر، پرورش میلیاردها دام نیازمند نیمی از زمین‌های قابل سکونت جهان است و بیشتر آن برای چراگاه و تولید خوراک دام اختصاص یافته است. این موضوع گوشت را به عامل اصلی جنگل‌زدایی جهانی تبدیل کرده و هر شش ثانیه، مساحتی برابر با یک زمین فوتبال از جنگل‌های استوایی پاکسازی می‌شود.
تیموتی سرچینگر، پژوهشگر دانشگاه پرینستون، می‌گوید هر درخت حدود ۵۰ درصد کربن ذخیره می‌کند و جنگل‌ها نقش حیاتی در مهار تغییرات اقلیمی دارند. اگر روند قطع جنگل‌ها ادامه یابد، توانایی زمین برای جذب کربن به شدت کاهش می‌یابد. با افزایش جمعیت جهان از ۸ به ۱۰ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰، تولید غذا بدون آسیب بیشتر به زمین تقریباً غیرممکن خواهد شد، مگر آنکه مصرف گوشت در کشورهای توسعه‌یافته کاهش یابد.
تحلیل مؤسسه منابع جهانی نشان می‌دهد کاهش مصرف گوشت نشخوارکننده در کشورهای ثروتمند، حتی به نصف میزان فعلی می‌تواند نیاز به جنگل‌زدایی بیشتر برای توسعه کشاورزی را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. جسیکا فانزو، استاد دانشگاه کلمبیا، تأکید می‌کند که حساسیت‌های فرهنگی و سیاسی موجب می‌شود دولت‌ها کمتر به اصلاح رژیم غذایی و کاهش انتشار دام بپردازند. در چنین شرایطی، رسانه‌ها نقش حیاتی در اطلاع‌رسانی دارند؛ ایجاد آگاهی می‌تواند پایه‌ای برای تغییر رفتار عمومی باشد و نشان دهد چرا تغییر رژیم غذایی برای مقابله با بحران اقلیمی ضروری است. در نهایت، وقتی یک برگر می‌خوریم، تنها یک حیوان را نمی‌خوریم؛ ما بخشی از زمین، جنگل‌ها و ساکنان آن را می‌خوریم. نادیده گرفتن این حقیقت، همان‌قدر خطرناک است که نادیده گرفتن گرم شدن زمین؛ زیرا تا زمانی که رسانه‌ها، سیاست‌گذاران و مصرف‌کنندگان با چشم باز به سهم خود در بحران اقلیمی نگاه نکنند، زمین همچنان هزینه سنگین انتخاب‌های غذایی ما را خواهد پرداخت.
منبع گاردین
نادیده گرفتن کشاورزی در رسانه‌ها
تحلیل مؤسسه «سِنتینت مدیا» نشان می‌دهد که از میان ۹۴۰ مقاله مرتبط با تغییرات اقلیمی در ۱۱ رسانه بزرگ آمریکا، تنها ۳۶ مقاله به کشاورزی دام و تولید گوشت پرداخته‌اند، در حالی که این بخش نزدیک به ۶۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای غذایی را به خود اختصاص می‌دهد. این کم‌توجهی باعث شده که اکثریت مردم باور کنند کاهش مصرف گوشت تأثیر چندانی بر تغییرات اقلیمی ندارد؛ نتیجه‌ای که پژوهش دانشگاه مریلند در سال ۲۰۲۳ نشان داد.
مارک هرتسگارد، روزنامه‌نگار و مدیر اجرایی «کاورینگ کلایمت نو»، می‌گوید رسانه‌ها غالباً به جزئیات روزمره و به‌روزرسانی‌های سریع می‌پردازند، اما کمتر به «چرا»ی اصلی بحران توجه دارند. او تأکید می‌کند که غفلت از غذا و کشاورزی نه نیت بدی است و نه سهل‌انگاری، بلکه پیامد حساسیت‌های فرهنگی و اقتصادی است. صنعت گوشت و دامداری با استراتژی‌های فعال رسانه‌ای، از جمله مرکزهای فرماندهی ۲۴ ساعته در آمریکا، تلاش می‌کند روایت‌های منفی درباره مصرف گوشت را کنترل کند.
گوشت، زمین و آینده سیاره
مایکل گرونوالد، روزنامه‌نگار و نویسنده کتاب «ما زمین را می‌خوریم»، توضیح می‌دهد که انتخاب‌های غذایی ما چگونه شکل‌دهنده زمین‌اند و نقش بزرگی در آینده محیط‌زیست دارند. دام‌های نشخوارکننده، به ویژه گاوها، منابع اصلی متان هستند؛ گازی که هشتاد برابر سریع‌تر از دی‌اکسید کربن زمین را گرم می‌کند. از سوی دیگر، پرورش میلیاردها دام نیازمند نیمی از زمین‌های قابل سکونت جهان است و بیشتر آن برای چراگاه و تولید خوراک دام اختصاص یافته است. این موضوع گوشت را به عامل اصلی جنگل‌زدایی جهانی تبدیل کرده و هر شش ثانیه، مساحتی برابر با یک زمین فوتبال از جنگل‌های استوایی پاکسازی می‌شود.
تیموتی سرچینگر، پژوهشگر دانشگاه پرینستون، می‌گوید هر درخت حدود ۵۰ درصد کربن ذخیره می‌کند و جنگل‌ها نقش حیاتی در مهار تغییرات اقلیمی دارند. اگر روند قطع جنگل‌ها ادامه یابد، توانایی زمین برای جذب کربن به شدت کاهش می‌یابد. با افزایش جمعیت جهان از ۸ به ۱۰ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰، تولید غذا بدون آسیب بیشتر به زمین تقریباً غیرممکن خواهد شد، مگر آنکه مصرف گوشت در کشورهای توسعه‌یافته کاهش یابد.
تحلیل مؤسسه منابع جهانی نشان می‌دهد کاهش مصرف گوشت نشخوارکننده در کشورهای ثروتمند، حتی به نصف میزان فعلی می‌تواند نیاز به جنگل‌زدایی بیشتر برای توسعه کشاورزی را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. جسیکا فانزو، استاد دانشگاه کلمبیا، تأکید می‌کند که حساسیت‌های فرهنگی و سیاسی موجب می‌شود دولت‌ها کمتر به اصلاح رژیم غذایی و کاهش انتشار دام بپردازند. در چنین شرایطی، رسانه‌ها نقش حیاتی در اطلاع‌رسانی دارند؛ ایجاد آگاهی می‌تواند پایه‌ای برای تغییر رفتار عمومی باشد و نشان دهد چرا تغییر رژیم غذایی برای مقابله با بحران اقلیمی ضروری است. در نهایت، وقتی یک برگر می‌خوریم، تنها یک حیوان را نمی‌خوریم؛ ما بخشی از زمین، جنگل‌ها و ساکنان آن را می‌خوریم. نادیده گرفتن این حقیقت، همان‌قدر خطرناک است که نادیده گرفتن گرم شدن زمین؛ زیرا تا زمانی که رسانه‌ها، سیاست‌گذاران و مصرف‌کنندگان با چشم باز به سهم خود در بحران اقلیمی نگاه نکنند، زمین همچنان هزینه سنگین انتخاب‌های غذایی ما را خواهد پرداخت.
منبع گاردین
ارسال دیدگاه
