کاهش شنوایی ممکن است به آرامی رخ دهد، آنقدر آهسته که فرد تا وقتی اختلال به مراحل پیشرفته نرسیده باشد، متوجه آن نشود. گاهی صداها کمرنگ‌تر می‌شوند، گفت‌وگوها نیاز به تکرار پیدا می‌کنند یا باید صدای تلویزیون یا هدفون را بالا برد تا چیزی شنیده شود. این تغییرات کوچک شاید بی‌اهمیت به نظر برسند، اما می‌توانند نشانه‌ای از اختلال شنوایی باشند که اگر زود تشخیص داده شوند، امکان کنترل و پیشگیری از پیشرفت آنها وجود دارد. به همین دلیل، انجام آزمون‌های شنوایی دوره‌ای حتی برای کسانی که فکر می‌کنند شنوایی‌شان خوب است، مفید است. برای افراد زیر ۵۰ سال، معمولاً توصیه می‌شود هر 10 سال یک بار آزمون شنوایی بدهند؛ مگر آنکه نشانه‌هایی از کاهش شنوایی مشاهده شود. اما برای کسانی که بالای ۵۰ سال هستند، بهتر است هر سه سال یک بار این بررسی را انجام دهند. برخی نشانه‌ها نشان می‌دهند که زمان انجام آزمون فرا رسیده است. اگر در صحبت‌هایتان از عباراتی مانند «چه؟»، «متوجه نشدم» یا «لطفاً تکرار کنید» به طور مکرر استفاده می‌کنید، شاید گوش‌های شما نیاز به توجه دارند. وزوز یا صدای زنگ در گوش نیز اغلب همراه با اختلال شنوایی دیده می‌شود؛ حتی اگر فکر می‌کنید مشکلی ندارید، وجود این صداها می‌تواند هشداری برای مراجعه به متخصص باشد. اگر میزان صدای هدفون، تلویزیون یا سایر وسایل الکترونیکی را مدام بالا می‌برید تا صداها را بشنوید، یا در محیط‌های شلوغ و پرسروصدا در تشخیص گفت‌وگو با دیگران مشکل دارید، بهتر است به شنوایی خود توجه کنید. حتی در برخوردهای اجتماعی اگر به دلیل نشنیدن درست صداها دچار سوءتفاهم یا اشتباه می‌شوید، زمان آن رسیده که یک آزمون شنوایی بدهید. آزمون‌های شنوایی انواع مختلفی دارند. رایج‌ترین آنها آزمون صدای خالص است که در آن کمترین میزان صدایی که فرد می‌تواند در فرکانس‌های مشخص بشنود، اندازه‌گیری می‌شود. همچنین آزمون‌های گفتاری وجود دارند که در آنها کلماتی به فرد ارائه می‌شود و از او خواسته می‌شود آنها را تکرار کند تا حداقل صدایی که می‌تواند مفهوم کلمات را درک کند، مشخص شود. برخی آزمون‌ها برای شناسایی مایع یا موم در گوش، مانند آزمون هدایت استخوانی و تمپانومتری انجام می‌شوند. حتی آزمون‌های تخصصی‌تر مانند شنوایی‌سنجی پاسخ ساقه مغز نیز وجود دارد، اما بیشتر افراد با آزمون‌های صدای خالص و گفتاری می‌توانند وضعیت شنوایی خود را بسنجند. در آزمون صدای خالص، شما در اتاقی ضد صدا می‌نشینید و هدفون‌هایی روی گوش‌هایتان قرار می‌گیرد. متخصص شنوایی‌سنجی صداهایی با فرکانس‌های متفاوت را برای هر گوش می‌فرستد و شما با بالا بردن دست یا فشار دادن یک دکمه، شنیدن صدا را گزارش می‌کنید. در آزمون گفتاری هم همین روند تکرار می‌شود، با این تفاوت که صداهای خالص جای خود را به کلمات می‌دهند و شما باید آنها را تکرار کنید تا پایین‌ترین میزان صدایی که قادر به درک و تشخیص مفهوم کلمات هستید، مشخص شود. در نهایت، شنوایی یکی از حس‌های ظریف و ارزشمند ماست که به راحتی ممکن است از دست برود، بدون این که متوجه شویم. مراقبت و بررسی دوره‌ای، حتی اگر هیچ مشکلی احساس نمی‌کنید، می‌تواند از مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند و کیفیت زندگی شما را حفظ کند.