عرضه اولیه تادیکو و افق‌های پیش رو
رامین بیات روزنامه نگار
در زمانی که بازار سرمایه ایران در حال جست‌وجوی بازیگران تازه‌نفس و پروژه‌محور برای جلب اعتماد عمومی است، عرضه اولیه سهام شرکت سرمایه‌گذاری کشت و دام و صنایع لبنی تأمین موسوم به «تادیکو» می‌تواند نمادی از چرخش سیاست‌های بورسی از بنگاه‌های صرفاً مالی به شرکت‌های دارای ارزش افزوده واقعی باشد. این هلدینگ زیرمجموعه شستا با ورود قریب‌الوقوع به بازار سرمایه، به دنبال آن است نقشی محوری در بازتعریف زنجیره تأمین از مزرعه تا سفره ایفا کند. در نگاه نخست، عرضه سهام تادیکو ممکن است صرفاً یک حرکت سرمایه‌ای برای تأمین نقدینگی تلقی شود؛ اما این تحول، بیش از آن‌که یک انتقال سهام باشد، به منزله فراخوانی برای نوسازی صنعتی، ارتقای بهره‌وری و توسعه پایدار در یکی از بنیادی‌ترین حوزه‌های اقتصادی کشور است؛ حوزه‌ای که هم به امنیت غذایی و هم به توان اشتغال‌زایی گسترده در مناطق کمتربرخوردار پیوند خورده است.
گامی در مسیر شفافیت و توسعه
محسن محمدی، مدیرعامل تادیکو، ورود به بورس را بخشی از راهبرد کلان این هلدینگ برای دستیابی به منابع مالی پایدار و گسترش ظرفیت‌های تولیدی می‌داند. او می‌گوید فرایند پذیرش در بورس نهایی شده و هدف‌گذاری شرکت، اجرای سریع و ثمربخش عرضه اولیه به سود سهامداران است. از دید محمدی، عرضه اولیه تنها نقطه شروع است. تمرکز تادیکو بر توسعه هم‌زمان کمّی‌وکیفی، نشان از آن دارد که این هلدینگ به‌دنبال تثبیت جایگاه خود در زنجیره تولیدات دامی و لبنی کشور است. دستیابی به رکورد بیش از ۴۰ کیلوگرم شیر روزانه به ازای هر دام و ارتقای استانداردهای IR در تولید شیر، تنها بخشی از اهدافی است که تادیکو دنبال می‌کند. او از برنامه‌هایی برای بهبود ژنتیکی دام، کاهش بار میکروبی شیر، ارتقای خوراک دام و توسعه برندهای فرآورده‌های لبنی نیز خبر می‌دهد.
بورس؛ فرصتی برای نوسازی
روزبه سلگی، کارشناس بازار سرمایه، با نگاهی تحلیلی‌تر به موضوع ورود تادیکو به بورس می‌نگرد. او معتقد است که این عرضه اولیه می‌تواند مزیت‌های ساختاری بسیاری برای تادیکو داشته باشد؛ از شفاف‌سازی صورت‌های مالی تا امکان جذب منابع مالی متنوع و ارزان‌تر همچون اوراق بدهی و ابزارهای جدید مالی. به‌زعم سلگی، تزریق سرمایه تازه به تادیکو، علاوه بر ارتقای زیرساخت‌های لجستیکی و صنعتی، بستری برای توسعه فناورانه نیز فراهم می‌کند. او از اتوماسیون در فرایند تولید، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین تغذیه دام، تحلیل داده‌های اقلیمی و به‌کارگیری الگوریتم‌های هوش مصنوعی در اصلاح نژاد به‌عنوان مسیرهایی یاد می‌کند که با منابع مالی حاصل از بورس قابل دسترسی هستند.
زنجیره‌ای که کامل می‌شود
تکمیل زنجیره ارزش از تولید خوراک دام تا فرآوری، بسته‌بندی و توزیع محصولات لبنی، از اولویت‌های اصلی تادیکوست؛ مأموریتی که با ورود به بازار سرمایه، شتاب بیشتری خواهد گرفت. از نگاه محمدی، این زنجیره نه‌فقط کارایی عملیاتی را بالا می‌برد، بلکه امکان رشد برندهای رقابت‌پذیر داخلی و توسعه بازارهای صادراتی را نیز فراهم می‌سازد.
سلگی نیز معتقد است تادیکو با بهره‌گیری از سرمایه جذب‌شده، می‌تواند حلقه‌های گمشده زنجیره تولید خود را بازسازی کند. سرمایه‌گذاری در اصلاح نژاد دام‌های مولد، افزایش کیفیت خوراک، توسعه سردخانه‌ها و خطوط بسته‌بندی پیشرفته، همه از جمله اقدامات کلیدی برای تحقق این هدف هستند.
نگاهی فراتر از مزرعه
افق‌های پیش‌روی تادیکو تنها به مزرعه و کارخانه محدود نمی‌شوند. حضور در بازار سرمایه، این امکان را برای شرکت فراهم می‌سازد که سرمایه‌گذاری‌هایی در ابعاد جغرافیایی وسیع‌تری انجام دهد. توسعه واحدهای دامداری در استان‌های مختلف، ایجاد کارخانه‌های لبنی با فناوری بالا و ورود به بازارهای صادراتی منطقه‌ای، بخشی از این سناریو هستند.
افزون‌براین، تمرکز بر تحقیق و توسعه (R&D) می‌تواند محرکی برای جهش‌های فناوری در این صنعت سنتی باشد. بهره‌وری در کشت، تحلیل دقیق داده‌های خاک، استفاده از فناوری‌های تغذیه هوشمند دام و طراحی الگوریتم‌های پایش سلامت دام از جمله حوزه‌هایی هستند که تادیکو می‌تواند در آن‌ها پیشتاز شود.
تقویت تاب‌آوری مالی
یکی از امتیازاتی که با ورود به بازار سرمایه نصیب شرکت‌ها می‌شود، دسترسی پایدار به منابع متنوع مالی است؛ ابزاری که به‌ویژه در زمانه بحران‌های مکرر اقتصادی و اقلیمی می‌تواند مزیت رقابتی مهمی باشد. سلگی یادآور می‌شود که در دوره‌هایی چون خشکسالی، افزایش قیمت نهاده‌های دامی یا افت بازار داخلی، شرکت‌هایی که به بازار سرمایه وصل هستند، امکان پیاده‌سازی سیاست‌های مقاوم‌سازی را دارند؛ از خرید بیمه‌های تولیدی تا واردات هدفمند نهاده‌ها یا اصلاح ترکیب تولیدات. از سوی دیگر، ثبات مالی، شرکت را برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی جذاب‌تر می‌کند. شفافیت مالی، پاسخگویی به سهامداران و الزام به گزارش‌دهی مستمر، سطح اعتماد بازار را بالا برده و جایگاه شرکت را ارتقا می‌بخشد.
نقش تادیکو در آینده
صنایع غذایی ایران، به‌رغم پتانسیل بالا، با موانعی ساختاری روبه‌روست: پراکندگی واحدهای تولیدی، ضعف در فناوری‌های زنجیره سرد، کمبود نقدینگی، وابستگی به واردات نهاده‌ها و عقب‌ماندگی در صادرات. ورود تادیکو به بورس، اگر به‌درستی هدایت شود، می‌تواند الگویی تازه در حکمرانی شرکتی، سرمایه‌گذاری مؤثر و بهره‌برداری بهینه از مزیت‌های نسبی کشاورزی و دامپروری کشور ارائه دهد.
در نهایت، موفقیت عرضه اولیه تادیکو را باید نه‌تنها در قیمت پایانی سهام، بلکه در تحول ساختاری این صنعت ارزیابی کرد. اگر این هلدینگ بتواند به وعده‌های خود در توسعه زنجیره ارزش، افزایش بهره‌وری و گسترش بازارهای صادراتی عمل کند، آنگاه می‌توان گفت بازار سرمایه، این بار نقشی فراتر از دماسنج اقتصاد ایفا کرده است؛ یعنی تبدیل شدن به موتور محرک توسعه پایدار در یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های اقتصاد کشور.
گامی در مسیر شفافیت و توسعه
محسن محمدی، مدیرعامل تادیکو، ورود به بورس را بخشی از راهبرد کلان این هلدینگ برای دستیابی به منابع مالی پایدار و گسترش ظرفیت‌های تولیدی می‌داند. او می‌گوید فرایند پذیرش در بورس نهایی شده و هدف‌گذاری شرکت، اجرای سریع و ثمربخش عرضه اولیه به سود سهامداران است. از دید محمدی، عرضه اولیه تنها نقطه شروع است. تمرکز تادیکو بر توسعه هم‌زمان کمّی‌وکیفی، نشان از آن دارد که این هلدینگ به‌دنبال تثبیت جایگاه خود در زنجیره تولیدات دامی و لبنی کشور است. دستیابی به رکورد بیش از ۴۰ کیلوگرم شیر روزانه به ازای هر دام و ارتقای استانداردهای IR در تولید شیر، تنها بخشی از اهدافی است که تادیکو دنبال می‌کند. او از برنامه‌هایی برای بهبود ژنتیکی دام، کاهش بار میکروبی شیر، ارتقای خوراک دام و توسعه برندهای فرآورده‌های لبنی نیز خبر می‌دهد.
بورس؛ فرصتی برای نوسازی
روزبه سلگی، کارشناس بازار سرمایه، با نگاهی تحلیلی‌تر به موضوع ورود تادیکو به بورس می‌نگرد. او معتقد است که این عرضه اولیه می‌تواند مزیت‌های ساختاری بسیاری برای تادیکو داشته باشد؛ از شفاف‌سازی صورت‌های مالی تا امکان جذب منابع مالی متنوع و ارزان‌تر همچون اوراق بدهی و ابزارهای جدید مالی. به‌زعم سلگی، تزریق سرمایه تازه به تادیکو، علاوه بر ارتقای زیرساخت‌های لجستیکی و صنعتی، بستری برای توسعه فناورانه نیز فراهم می‌کند. او از اتوماسیون در فرایند تولید، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین تغذیه دام، تحلیل داده‌های اقلیمی و به‌کارگیری الگوریتم‌های هوش مصنوعی در اصلاح نژاد به‌عنوان مسیرهایی یاد می‌کند که با منابع مالی حاصل از بورس قابل دسترسی هستند.
زنجیره‌ای که کامل می‌شود
تکمیل زنجیره ارزش از تولید خوراک دام تا فرآوری، بسته‌بندی و توزیع محصولات لبنی، از اولویت‌های اصلی تادیکوست؛ مأموریتی که با ورود به بازار سرمایه، شتاب بیشتری خواهد گرفت. از نگاه محمدی، این زنجیره نه‌فقط کارایی عملیاتی را بالا می‌برد، بلکه امکان رشد برندهای رقابت‌پذیر داخلی و توسعه بازارهای صادراتی را نیز فراهم می‌سازد.
سلگی نیز معتقد است تادیکو با بهره‌گیری از سرمایه جذب‌شده، می‌تواند حلقه‌های گمشده زنجیره تولید خود را بازسازی کند. سرمایه‌گذاری در اصلاح نژاد دام‌های مولد، افزایش کیفیت خوراک، توسعه سردخانه‌ها و خطوط بسته‌بندی پیشرفته، همه از جمله اقدامات کلیدی برای تحقق این هدف هستند.
نگاهی فراتر از مزرعه
افق‌های پیش‌روی تادیکو تنها به مزرعه و کارخانه محدود نمی‌شوند. حضور در بازار سرمایه، این امکان را برای شرکت فراهم می‌سازد که سرمایه‌گذاری‌هایی در ابعاد جغرافیایی وسیع‌تری انجام دهد. توسعه واحدهای دامداری در استان‌های مختلف، ایجاد کارخانه‌های لبنی با فناوری بالا و ورود به بازارهای صادراتی منطقه‌ای، بخشی از این سناریو هستند.
افزون‌براین، تمرکز بر تحقیق و توسعه (R&D) می‌تواند محرکی برای جهش‌های فناوری در این صنعت سنتی باشد. بهره‌وری در کشت، تحلیل دقیق داده‌های خاک، استفاده از فناوری‌های تغذیه هوشمند دام و طراحی الگوریتم‌های پایش سلامت دام از جمله حوزه‌هایی هستند که تادیکو می‌تواند در آن‌ها پیشتاز شود.
تقویت تاب‌آوری مالی
یکی از امتیازاتی که با ورود به بازار سرمایه نصیب شرکت‌ها می‌شود، دسترسی پایدار به منابع متنوع مالی است؛ ابزاری که به‌ویژه در زمانه بحران‌های مکرر اقتصادی و اقلیمی می‌تواند مزیت رقابتی مهمی باشد. سلگی یادآور می‌شود که در دوره‌هایی چون خشکسالی، افزایش قیمت نهاده‌های دامی یا افت بازار داخلی، شرکت‌هایی که به بازار سرمایه وصل هستند، امکان پیاده‌سازی سیاست‌های مقاوم‌سازی را دارند؛ از خرید بیمه‌های تولیدی تا واردات هدفمند نهاده‌ها یا اصلاح ترکیب تولیدات. از سوی دیگر، ثبات مالی، شرکت را برای جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی جذاب‌تر می‌کند. شفافیت مالی، پاسخگویی به سهامداران و الزام به گزارش‌دهی مستمر، سطح اعتماد بازار را بالا برده و جایگاه شرکت را ارتقا می‌بخشد.
نقش تادیکو در آینده
صنایع غذایی ایران، به‌رغم پتانسیل بالا، با موانعی ساختاری روبه‌روست: پراکندگی واحدهای تولیدی، ضعف در فناوری‌های زنجیره سرد، کمبود نقدینگی، وابستگی به واردات نهاده‌ها و عقب‌ماندگی در صادرات. ورود تادیکو به بورس، اگر به‌درستی هدایت شود، می‌تواند الگویی تازه در حکمرانی شرکتی، سرمایه‌گذاری مؤثر و بهره‌برداری بهینه از مزیت‌های نسبی کشاورزی و دامپروری کشور ارائه دهد.
در نهایت، موفقیت عرضه اولیه تادیکو را باید نه‌تنها در قیمت پایانی سهام، بلکه در تحول ساختاری این صنعت ارزیابی کرد. اگر این هلدینگ بتواند به وعده‌های خود در توسعه زنجیره ارزش، افزایش بهره‌وری و گسترش بازارهای صادراتی عمل کند، آنگاه می‌توان گفت بازار سرمایه، این بار نقشی فراتر از دماسنج اقتصاد ایفا کرده است؛ یعنی تبدیل شدن به موتور محرک توسعه پایدار در یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های اقتصاد کشور.
ارسال دیدگاه
