فیلم مستند «شماره 5» که  کارگردانی آن را  دانیال رحیمی‌کاشانی برعهده داشته است، به فراز و نشیب‌های پنجمین و یکی از مهم‌ترین کارخانه‌های ثبت شده نساجی ایران در یکصد سال پیش می‌پردازد. کارخانه‌ای تحت عنوان «شماره ۵» که همچون اغلب کارخانه‌های ریشه‌دار ایرانی در طول زمان، به جای ترقی و توسعه و تبدیل شدن به برندی گسترده‌تر یا حتی جهانی، کاملاً از بین رفتند یا در حال نابودی‌اند. این مستند با پژوهشی میدانی و کتابخانه‌ای و همچنین مصاحبه، تاریخ نساجی در کاشان را بررسی کرده و به معرفی چهره‌های قدیمی این صنعت می‌پردازد. اغلب مصاحبه‌ها در فضای کنونی خود کارخانه صورت می‌گیرد و از آنجایی که فیلم بستری تاریخی نیز دارد و روند احداث تا ورشکستگی و رونق مجدد را پوشش می‌دهد، مستندساز سعی کرده این مصاحبه‌ها را منطبق با مضمون هر بخش، در حال و هوایی متناسب طراحی کند. به‌طور مثال در بخشی از مستند که به احداث کارخانه اختصاص دارد و گفت‌وگو مربوط به این مضمون است، دوربین در محلی خارج از شهر و بیابانی مستقر است. یا وقتی گفت‌وگوها درباره زوال کارخانه در دهه‌های پیش است، مصاحبه‌ها نیز در کنجی از کارخانه ضبط می‌شود که در آن خبری از تولید نیست. در واقع این اثر مستند تا حدودی روند تاریخی خود را با محتوای مصاحبه‌هایش تطبیق داده است.