مایلی‌کهن

معمولا با زبان تندی که دارد در رسانه‌ها مشغول آتش زدن دو سه نفر از کسانی است که با آنها اختلاف دارد. دشمنی شاید لفظ درستی نباشد چون مایلی‌کهن در مورد اصولش حرف می‌زند، اما از آنجایی که هیچ اصلی این همه دعوا ندارد نتیجه این طور می‌شود که مصاحبه‌های مایلی‌کهن همیشه بوی حاشیه می‌دهد. البته او به غیر از این مصاحبه‌ها، برخلاف سایر مربیان ایرانی، کار هم می‌کند. مایلی‌کهن ملوان را جوان‌سازی کرده مثل بنز و آنها را به سمت لیگ برتر می‌آورد. اگر این کار را کنار مصاحبه‌هایش بگذاریم او در میان مربیان ایرانی تیم‌ساز حتما از 3 مربی برتر است. آقای مایلی‌کهن تبریک.

قلعه‌نویی

حاشیه‌هادر مورد ژنرال آبی‌ها، ببخشید قرمزها، در هیچ کجای تاریخ سابقه ندارد. مدام راه می‌روند و برای ژنرال حرف درمی‌آورند. هفته قبل تراکتورسازی در یک بازی هیجان‌انگیز 2-1 سیاه‌جامگان را شکست داد. بعد یک عده راه افتادند صحنه‌های آهسته را درآوردند و برای هم ‌فرستادند. که چی؟ زمان گل دوم تراکتورسازی توپ از کنار مدافع سیاه‌جامگان رد می‌شود و او در حالی که به تیر تکیه داده حتی پایش را هم دراز نمی‌کند. خب قضاوت کنید این چه ربطی به امیر قلعه‌نویی دارد؟ حالا اگر بازیکن تیم خودی بود که با قلعه‌نویی در ارتباط است یک چیزی، اما سرمربی تراکتورسازی با بازیکن حریف که ارتباطی ندارد!

رانیری

«بدین‌وسیله برکناری رانیری را به همه مدیران کارکشته لسرسیتی، که به توانایی‌های مدیریتی خاورمیانه به‌خصوص مدیریت فوتبالی کشورهای عربی دست پیدا کرده‌اند، تبریک می‌گوییم و برایشان توفیق روزافزون را خواستاریم.» متنی که خواندید قسمتی از نامه بخش «چهره» در هفته‌نامه آتیه‌نو بود به مدیران فهیم لسترسیتی. این درست که رانیری اولین قهرمانی تاریخ باشگاه لسترسیتی را به دست آورده بود و این درست که همه کارشناس‌ها مخالف اخراج بودند، اما مدیریت به این چیزها نیست. مدیر کسی است که وقتی حال کرد سرمربی را بیرون کند!