چربی احشایی، آن لایه پنهان و اغلب نادیده‌ مانده‌ چربی در اعماق شکم، یکی از مهم‌ترین عوامل خطر در سلامت انسان  به شمار می رود؛ چربی‌ای که نه‌تنها توازن اندام‌های حیاتی را برهم می‌زند، بلکه می‌تواند آغازگر زنجیره‌ای از بیماری‌های مزمن و تهدیدکننده حیات باشد.

ماهیت چربی احشایی 
چربی احشایی برخلاف چربی‌های قابل‌مشاهده یا قابل‌نیشگون‌گرفتن، در عمق حفره شکمی جای دارد و کبد، معده، روده‌ها و سایر اندام‌های حیاتی را دربر می‌گیرد. این چربی به‌ دلیل اثرگذاری مستقیم بر عملکرد بدن، در ادبیات علمی «چربی فعال» خوانده می‌شود. وجود مقدار اندکی از آن برای محافظت طبیعی از اعضا ضروری است، اما افزایش بیش از حد آن یکی از جدی‌ترین تهدیدها برای سلامت عمومی به شمار می‌رود.
این چربی برخلاف تصور عمومی الزاماً با شکمی بزرگ یا برجسته همراه نیست. ممکن است فردی شکمی صاف داشته باشد، اما لایه‌ای قابل‌توجه از چربی احشایی در اطراف اندام‌های داخلی‌اش انباشت شده باشد. در مقابل، چربی زیرپوستی ــ که حدود ۹۰ درصد چربی بدن را تشکیل می‌دهد ــ درست زیر پوست قرار دارد و قوامی نرم‌تر و ملموس‌تر دارد. این نوع چربی هرچند از منظر زیبایی و گاه سلامت چالش‌زا است، اما خطرات آن با چربی احشایی قابل‌قیاس نیست.
اندازه‌گیری دقیق چربی احشایی تنها با تصویربرداری‌های تخصصی ممکن است، اما اندازه‌گیری ساده دور کمر با یک متر نواری می‌تواند تخمینی نسبی از وضعیت چربی‌های عمقی بدن به دست دهد.