انقلاب اسلامی، نسبت به همه انقلاب‌هایی که در جهان اتفاق افتاده، ویژگی‌ منحصربه‌فردی را داراست و آن هم، آرمان‌گرابودن این انقلاب است؛ انقلابی که در حوزه‌های سیاست، اقتصاد، اموراجتماعی و روابط بین‌الملل، این آرمان‌گرایی را دنبال کرده است. خروجی انقلاب ما منبعث از آرمان‌هایی است که رهبرش ترسیم کرده بود. نگاه آرمان‌گرایانه رهبر انقلاب، هیچ‌گاه یک نگاه ماتریالیستی نبوده است. ‌عدم تغییر رویکرد آرمان انقلاب به سمت مباحث ماتریالیستی، همان ویژگی بارزی است که آن را از دیگر انقلاب‌های جهان، متمایز کرده است. در نتیجه این انقلاب، اقتصاد هم بر همان نگاه آرمان‌گرایی استوار شده است. این نگاه ماتریالیستی که انسان، ابزار توسعه و مخلوقی است که شکل‌گیری ثروت، با او محقق می‌شود، پس از انقلاب، فرو ریخت و تلاش شده که این نگاه، خود را با آرمان‌های انقلاب در حوزه اقتصاد منطبق کند. بنابراین می‌بینیم که جامعه کارفرمایی ما در محیط کار، ابتدا به ساکن، بر توانمندی نیروی انسانی تاکید می‌کند و بعد از آن، روی خروجی کار تمرکز دارد. یعنی رضایتمندی نیروی کار، با هدف بهره‌وری بیشتر، یکی از مولفه‌هایی بوده که در بعد از انقلاب، تلاش شده که محقق شود. اگر امروزه نارسایی‌هایی را در حوزه اقتصاد شاهدیم، نشئت‌گرفته از نگاه کارفرمایان نیست، بلکه نشئت‌گرفته از نگاه اقتصاد بین‌الملل، به اقتصاد درون‌گرای ایران است. درحالی که اقتصاد ایران تلاش می‌کند تا نظام اقتصادی را بر همان نگاه‌های آرمان‌گرایی تطبیق دهد، نظام اقتصاد بین‌الملل به دنبال این است که نظام اقتصادی آرمان‌گرای ایران را در نگاه ماتریالیستی خود هضم کند و تطبیق دهد. این نقطه، پارادوکس حوزه اقتصاد درون‌زای ماست که باعث شده جامعه کارفرمایی، نتواند آن اثرگذاری صددرصدی را در روابط کارگر و کارفرما محقق کند. با این وجود، نباید فراموش کرد که انقلاب اسلامی در چهل سالگی خود، باید با پوست‌اندازی در حوزه اقتصاد صنعتی و تمرکز بر حمایت از نیروی مولد کشور -اعم از کارگر و کارفرما- پیش برود تا بتوانیم شاهد یک ایده نوین و یک الگوی جدید باشیم که برگرفته از نگاه آرمان‌گرایانه این انقلاب است. منافع مشترکی که بین کارگران و کارفرمایان در حوزه تامین‌اجتماعی ایجاد شده، الگوی مناسبی است که می‌توانیم این الگو را بر همه حوزه‌های اقتصاد تعمیم دهیم، چون آنچه که می‌تواند نظام اقتصادی کشور را به سمت ثبات هدایت کند، کار تعاون‌محور و ایجاد روحیه برادری و برابری و تفاهم متقابل بین کارگر و کارفرما است. پیام انقلاب هم همین مفهوم بود؛ اما اینکه چه میزان از اهداف آن، محقق شده، باید مورد تحقیق قرار گیرد، اما معتقدم در حوزه تامین‌اجتماعی، شاهد این روحیه برادری و برابری هستیم.