هر روز، یک فرد معمولی پنج تا شش بار ادرار می‌کند، اما کمتر کسی به این مایع روزمره توجه نشان می‌دهد، مگر زمانی که تغییر رنگی ناگهانی در آن رخ دهد. ادرار، این محصول بی‌ادعای بدن، می‌تواند مانند یک پیام‌رسان خاموش عمل کند و سرنخ‌هایی درباره وضعیت هیدراتاسیون، رژیم غذایی یا حتی بیماری‌های جدی ارائه دهد.
رنگ ادرار عمدتاً به یوروکروم، رنگ‌دانه‌ای طبیعی که از تجزیه گلبول‌های قرمز خون به وجود می‌آید، وابسته است. وقتی بدن به خوبی هیدراته باشد، ادرار رقیق شده و به رنگ زرد کم‌رنگ یا حتی بی‌رنگ درمی‌آید. در مقابل، کم‌آبی ادرار را غلیظ‌تر کرده و رنگ آن را به کهربایی تیره‌تر می‌کشاند. اما عوامل دیگری مانند داروها، رژیم غذایی و عفونت‌ها نیز می‌توانند این بوم ساده را با رنگ‌های غیرمنتظره نقاشی کنند. بیشتر این تغییرات بی‌ضرر و گذرا هستند، اما برخی می‌توانند هشداری برای مراجعه به پزشک باشند.

طیف زرد
ادرار بی‌رنگ یا زرد روشن نشانه‌ای از هیدراتاسیون مناسب است. اما وقتی رنگ به نارنجی متمایل می‌شود، اغلب دلیل آن ساده است. داروهایی مانند فنازوپیریدین، که برای درمان عفونت‌های مجاری ادراری تجویز می‌شود، می‌توانند ادرار را به رنگ نارنجی مایل به قرمز درآورند—تغییری بی‌ضرر که نشان‌دهنده عملکرد دارو است و با قطع آن، رنگ به حالت عادی بازمی‌گردد. برخی ملین‌ها و داروهای شیمی‌درمانی نیز اثری مشابه دارند.
 رژیم غذایی هم نقش مهمی ایفا می‌کند. مصرف بیش از حد ویتامین‌های گروه  B، مانند ریبوفلاوین می‌تواند ادرار را به زرد یا نارنجی روشن تبدیل کند، زیرا کلیه‌ها مقدار اضافی را دفع می‌کنند. بتاکاروتن، رنگ‌دانه موجود در هویج، نیز می‌تواند ادرار را نارنجی کند، بی‌آنکه خطری به همراه داشته باشد.

آبی و سبز
رنگ‌های عجیب‌تر، مانند آبی یا سبز، اغلب از عوامل پزشکی ناشی می‌شوند. برخی داروهای بیهوشی، مانند پروپوفول، می‌توانند ادرار را به رنگ آبی درآورند. همچنین، در برخی روش‌های تصویربرداری پزشکی، رنگ‌های خاصی استفاده می‌شوند که ممکن است ادرار را موقتاً آبی یا سبز کنند. این تغییرات معمولاً بی‌ضرر هستند و با اتمام اثر دارو یا ماده رنگی برطرف می‌شوند.

قهوه‌ای و قرمز
ادرار قهوه‌ای تیره اغلب نشانه کم‌آبی شدید است، اما اگر مایعات کافی مصرف می‌کنید و همچنان این رنگ را مشاهده می‌کنید، ممکن است نتیجه خوردن غذاهایی مانند بلک‌بری باشد—تغییری بی‌ضرر، اما رنگ قهوه‌ای مداوم می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات کبدی، کلیوی یا عفونت مجاری ادراری باشد که نیاز به بررسی پزشکی دارد. رنگ قرمز یا صورتی ادرار ممکن است از مصرف چغندر یا ریواس ناشی شود، اما اگر این رنگ با خون (هماتوری) مرتبط باشد، می‌تواند به مسائل جدی‌تری مانند سنگ کلیه، عفونت، یا حتی سرطان مثانه یا کلیه اشاره کند. کدر شدن ادرار همراه با سوزش یا مشکل در دفع نیز اغلب نشان‌دهنده عفونت است که نیاز به درمان فوری با آنتی‌بیوتیک دارد. ادرار، با همه سادگی‌اش می‌تواند داستان پیچیده‌ای از سلامت شما روایت کند. تغییرات گذرا معمولاً بی‌ضررند، اما رنگ‌های پایدار یا غیرعادی باید شما را به سوی پزشک سوق دهند. در این مایع روزمره، نشانه‌هایی نهفته است که ارزش توجه دارند.