در حالی‌که برخی از مشاغل سنتی مانند کارهای ساده در صنایع و کارخانجات یا کارشناسی بایگانی، خدمات مالی و حسابداری تقریباً در حال محو شدن از بازار کار هستند، هوش مصنوعی افق‌های جدیدی را به روی بخش دیگری از نیروی کار گشوده است؛ برای آن‌هایی که توان و رغبت یادگیری مهارت‌های جدید دارند و می‌توانند خود را مقتضیات جدید بازار کار تطبیق دهند، فرصت‌های تازه به وجود آمده است. به عنوان مثال، نیاز به متخصصان داده، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار و کارشناسان هوش مصنوعی در حال افزایش است و نیروی انسانی می‌تواند با یادگیری مهارت‌های جدید به این حوزه‌ها ورود کند.
علاوه بر این، یکی دیگر از مهم‌ترین مزایای تأثیر هوش مصنوعی در بازار کار، افزایش بهره‌وری و کارایی است. هوش مصنوعی قادر است وظایف تکراری و زمان‌بر را با سرعت و دقت بالا انجام دهد، که این امر به کارکنان این امکان را می‌دهد تا بر روی کارهای خلاقانه و استراتژیک تمرکز کنند.
به این ترتیب، خصوصیات هوش مصنوعی فقط به یورش و تصاحب جایگاه‌ها در بازار کار محدود نمی‌شود؛ اما مسئله اصلی، میزانِ انطباق با این تغییرات است؛ باید شاخص‌های بازار کار از جمله ساعت کار، بهره‌وری، دستمزد و مزایای مزدی مانند طبقه‌بندی مشاغل با تغییرات مدرن بازار کار به‌روزرسانی شده و مسیر انطباق طی شود.
برای نمونه، در سال‌های جدید وزارت کار به کارفرمایان اجازه داده، طرح‌های طبقه‌بندیِ متناسب با مشاغل خود را تدوین و بعد از تصویب در ادارات کار، آن را اجرا کنند؛ این یک گام بلند در جهت انطباق با تغییرات بازار کار است؛ بدیهی‌ست که طرح‌های سنتی طبقه‌بندی مشاغل با مختصات بسیاری از مشاغل جدید و استارت‌آپ‌ها همخوانی ندارد و این به روزرسانی یک ضرورت است.
انعطاف‌پذیری و انطباق باید در مورد سایر مؤلفه‌های مشاغل از جمله ساعات کار، حق تعطیلی، برخورداری از امنیت شغلی و موارد مشابه دیگر، اعمال شود. حوزه روابط کار باید بتواند خود را با تغییرات هماهنگ سازد.
تغییرات مؤلفه‌های روابط کار در مشاغل نوین از جمله استارت‌آپ‌ها، گسترده و عمیق است؛ مثلاً یک برنامه‌نویس یا طراح IT ممکن است ماه‌ها برای یک شرکت کار کند، بدون اینکه هیچ زمان نیازی به حضور فیزیکی در محل کار داشته باشد؛ «کار از راه دور» پدیده جدیدی‌ است که معلول گسترش اینترنت و پلتفرم‌های مجازی ا‌ست و بنابراین تعریف سنتی از ساعت کار و حضور در کار بایستی اصلاح شود. پراکندگی نیروی انسانی در یک کارگاه، می‌تواند حوزه‌های جغرافیایی را نیز پشت سر بگذارد؛ یک نیرو در چین و نیروی دیگر در ایالتی در هند می‌توانند برای شرکتی که دفتر مرکزی آن در  شهری اروپایی مانند لندن یا پاریس است کار کنند؛ حتی جلسات مدیریتی و هماهنگی نیز به صورت برخط و غیرحضوری برگزار می‌شود.