زگیل معمولی یک بیماری شایع است که باعث ایجاد برجستگی‌های کوچک و گوشتی روی پوست می‌شود. این زائده‌های پوستی اغلب در دست‌ها یا انگشتان دیده می‌شوند، اما می‌توانند در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند. زگیل‌های معمولی در اثر عفونت با انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس‌ها قابلیت تکثیر زیادی دارند و از طریق تماس مستقیم با پوست آلوده، سطوح آلوده یا به‌ندرت از طریق وسایل مشترک منتقل می‌شوند. اصلی‌ترین علت ایجاد زگیل‌ها ضعف سیستم ایمنی بدن است. کودکان، افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی زمینه‌ای، و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. 

دکتر مینو خضرایی، متخصص پوست و مو، در مورد زگیل و علل ایجاد آن به آتیه ‌نو می‌گوید: «زگیل، یا وارت، ناشی از ویروس‌های پاپیلومای انسانی است که انواع گوناگونی دارند. زمانی که این ویروس‌ها وارد پوست می‌شوند، باعث ایجاد ضایعات پاپیلوماتوز می‌شوند که در واقع برجستگی‌هایی با سطح ناصاف هستند. زگیل‌هایی که روی دست، پا یا سایر نقاط بدن ایجاد می‌شوند، معمولاً از نوع کم‌خطر (HPV) هستند. اما اگر به آن‌ها توجه نشود و درمان صورت نگیرد، (DNA) ویروس گسترش یافته و ممکن است به نوع پرخطر تبدیل شود. بنابراین، با مشاهده هرگونه زائده در هر نقطه از بدن، باید اقدام به درمان ریشه‌ای کرد.»
تاکنون بیش از ۳۰۰ گونه از ویروس پاپیلومای انسانی شناخته شده است. ویروس عامل زگیل نمی‌تواند از پوست سالم نفوذ کند و تنها از طریق خراش‌های میکروسکوپی یا ضربات بسیار خفیف و جزئی که ممکن است حتی قابل مشاهده نباشند، وارد لایه اپیدرم پوست می‌شود. البته احتمال انتقال ویروس از طریق ابزارهای آلوده نیز وجود دارد، اما شیوع آن کمتر است. 
زمانی که ویروس وارد بدن می‌شود، با توجه به نوع و محل درگیری، علائم بیماری متفاوت خواهد بود. زگیل‌ها نسبت به سایر زائده‌های گوشتی رشد سریع‌تری دارند و ممکن است در هر نقطه از بدن مانند دست، صورت، پا، کف پا، گردن، زیر بغل و نواحی تناسلی ایجاد شوند. انواع زگیل‌ها عفونی هستند و کودکان بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به آن‌ها قرار دارند.
عوامل 
به گفته این متخصص، بررسی‌ها نشان داده‌اند افرادی که پوست آن‌ها قوام طبیعی ندارد، بیشتر مستعد ابتلا به این ضایعات پوستی هستند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک (یک بیماری مزمن پوستی که با خشکی، خارش و التهاب پوست مشخص می‌شود) و کسانی که پوست خشکی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به زگیل هستند. این موضوع به این دلیل است که خراشیدگی‌های کوچک روی پوست آن‌ها راه را برای ورود ویروس باز می‌کند. همچنین، افرادی که در مشاغلی مانند قصابی فعالیت دارند و دست‌های آن‌ها مرتباً در معرض آسیب و زخم است، بیشتر در معرض نفوذ ویروس قرار می‌گیرند. ورزشکاران، سربازان و کسانی که مدت طولانی کفش به پا دارند یا تمرینات جسمانی سنگین انجام می‌دهند و ضربه‌هایی به کف پاهای آن‌ها وارد می‌شود، نیز مستعد ابتلا به زگیل هستند. 

علائم 
دکتر خضرایی توضیح می‌دهد: «معمولاً زگیل‌ها برجستگی‌هایی همرنگ پوست با سطح ناصاف هستند که به شدت مسری و آلوده‌کننده‌اند. حتی امکان سرایت زگیل به سایر نقاط بدن فرد مبتلا نیز وجود دارد. به‌طور کلی، علائم زگیل دست و پا عبارتند از برجستگی‌های ناشی از زگیل، تغییر رنگ پوست، درد یا حساسیت در کف پا هنگام راه رفتن، سوزش و خارش، امکان خونریزی و زخم، رشد و تکثیر سریع، خروج ترشحات عفونی یا رطوبت، قرمزی و التهاب.» 

انواع 
شایع‌ترین انواع زگیل عبارتند از: 
•زگیل کف پا و دست: این زگیل‌ها در کف پا یا دست ظاهر می‌شوند و هنگام راه رفتن یا ایستادن می‌توانند بسیار دردناک باشند. 
• زگیل‌های مسطح: این زگیل‌ها کوچک و صاف هستند و به رنگ گوشت، صورتی یا قهوه‌ای روشن دیده می‌شوند. آن‌ها اغلب به تعداد زیاد روی صورت، گردن، کشاله ران، دست و مچ دست ظاهر می‌شوند. 
•زگیل‌های فیلیفرم: این زگیل‌ها باریک و نخ‌مانند هستند و معمولاً روی پوست صورت، به‌خصوص در اطراف چشم‌ها، دهان، بینی یا گونه‌ها دیده می‌شوند. 
• زگیل‌های اطراف ناخن: این زگیل‌ها در اطراف یا زیر ناخن‌های دست یا پا مشاهده می‌شوند و می‌توانند رشد و شکل ظاهری ناخن را تحت تأثیر قرار دهند. 
•زگیل تناسلی: زگیل‌های تناسلی انواع متفاوتی دارند. انواع ۶ و ۱۱ ویروس پاپیلومای انسانی کم‌خطر هستند، در حالی که انواع ۱۶ و ۱۸ پرخطر محسوب می‌شوند. توجه به انواع پرخطر این ویروس اهمیت زیادی دارد، زیرا زگیل‌های تناسلی ناشی از آن‌ها حتماً نیاز به درمان دارند و بیمار باید در دوره‌های کوتاه‌مدت توسط پزشک معاینه شود تا وضعیت بیماری بررسی شده و به طور کامل درمان شود. نکته مهم در مورد زگیل تناسلی این است که تزریق واکسن بسیار اهمیت دارد و برای همه دختران و پسران در سنین ۹ تا ۱۴ سال توصیه می‌شود. این واکسن‌ها در دو نوع چهارظرفیتی و نه‌ظرفیتی وجود دارند که نوع نه‌ظرفیتی قابلیت محافظت در برابر انواع بیشتری از ویروس‌ها را دارد.» 

درمان 
دکتر خضرایی در مورد درمان زگیل یادآور می‌شود: «زگیل مانند بسیاری از بیماری‌های ویروسی درمان قطعی ندارد و داروی اختصاصی برای آن وجود ندارد. مرسوم‌ترین روش درمان زگیل، استفاده از اسیدهای کراتولیتیک مانند سالیسیلیک اسید، لاکتیک اسید یا هیدروکسید پتاسیم است. این ترکیبات لایه شاخی پوست را برداشته و ضایعه زگیل را تخریب می‌کنند. روش دیگر که به‌عنوان راهکار طلایی درمان زگیل شناخته می‌شود، کرایوتراپی است. در این روش از نیتروژن مایع برای انجماد ضایعات استفاده می‌شود. این روش تقریباً درد کمتری دارد و به مراقبت‌های کمتری نیاز دارد، اما ممکن است نیاز باشد هر هفته یا هر دو هفته یک‌بار، بسته به ضخامت و اندازه ضایعات، تکرار شود. 
پس از کرایوتراپی، روش‌هایی مانند لیزر نیز می‌توانند کمک‌کننده باشند. بسته به محل ضایعات، از لیزرهای مختلف مانند لیزر فرکشنال CO2 یا لیزرهای PDL استفاده می‌شود. این روش‌ها به‌ویژه برای درمان زگیل‌های مسطح یا زگیل‌هایی که در نواحی زیبایی مهم قرار دارند، کاربرد دارند. با استفاده از لیزر، بافت تخریب شده و ویروس نیز از بین می‌رود. انجام لیزر برای درمان زگیل باید حتماً توسط فردی با تخصص و تبحر کافی انجام شود. 
زگیل‌هایی که در قسمت‌های حساس مانند زیر ناخن قرار دارند، به دلیل احتمال آسیب به بافت اطراف ناخن در صورت استفاده از کرایوتراپی یا لیزر، با تزریق داروهای شیمی‌درمانی مانند بلئومایسین در داخل ضایعه درمان می‌شوند. این روش به تخریب ضایعه کمک می‌کند.»