همزمان با افزایش نرخ بیکاری که در سه‌ماهه منتهی به سپتامبر که به ۵ درصد رسید، گزارش تازه پارلمان بریتانیا نیز نشان می‌دهد گزینه‌های کاری انعطاف‌پذیر می‌توانند نه‌تنها حضور نیروهای شاغل را حفظ کنند، بلکه افراد غیرفعال در بازار کار را دوباره به اشتغال بازگردانند؛ به‌ویژه والدین، مراقبان خانوادگی و افراد دارای معلولیت بیشترین بهره را از این شرایط خواهند برد. 

انعطاف‌پذیری؛ کلید بازگشت به بازار کار
کمیته منتخب پارلمان بریتانیا در گزارشی با عنوان «آیا کار از خانه جواب می‌دهد؟» بر اساس شواهد گسترده کارشناسی، تأثیر دورکاری و شیوه‌های ترکیبی را بر افراد، بهره‌وری و کسب‌وکارها بررسی کرده است. پژوهشگران یادآور شده‌اند که چنین ترتیباتی می‌تواند افرادی را که در غیر این صورت امکان کار ندارند، دوباره وارد بازار کار کند. نمونه‌هایی از پژوهش‌های بین‌المللی نیز نشان می‌دهد که توازن میان مسئولیت‌های خانگی و حرفه‌ای، فرصت‌های تازه‌ای برای والدین و مراقبان ایجاد می‌کند. یکی از پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی گزارش گفته است: «به‌خاطر هزینه بالای مراقبت از کودک، شغل ۱۴ ساله‌ام را کنار گذاشتم.» علاوه بر این، این گزارش تأکید می‌کند که مزایای دورکاری برای کارکنان دارای معلولیت با اولویت‌های اعلام‌شده دولت در زمینه اشتغال این گروه هم‌راستا است.

کار از خانه و تعادل اقتصادی
با وجود مزایای دورکاری، گزارش اذعان می‌کند که هنوز بسیاری از مشاغل نیازمند حضور فیزیکی هستند و تفاوت‌های منطقه‌ای و بخش‌های شغلی موجب محدودیت‌هایی شده است. داده‌های اداره ملی آمار بریتانیا نشان می‌دهد حدود ۵۵ درصد کارکنان دفتری به‌صورت ترکیبی کار می‌کنند؛ رقمی که بیش از دو برابر میانگین کل نیروی کار است. این رویکرد می‌تواند با پراکندگی جمعیت و توزیع مصرف در سراسر کشور، به کاهش نابرابری‌های منطقه‌ای کمک کند. در سطح جهانی، بریتانیا یکی از بالاترین میزان‌های دورکاری را دارد. بر اساس پیمایش جهانی ترتیبات کاری (G-SWA) در ۱۸ کشور اروپایی و ۴۰ کشور جهان، میانگین دورکاری در بریتانیا ۱.۸ روز در هفته است؛ بالاترین میزان در اروپا و دومین میزان در جهان. از زمان همه‌گیری، کار ترکیبی به‌طور پیوسته گسترش یافته است؛ طبق داده‌های اخیر، ۳۹ درصد بزرگسالان شاغل حداقل بخشی از زمان را دورکار هستند، ۲۶ درصد ترکیبی و ۱۳ درصد کاملاً از خانه کار می‌کنند. گزارش پارلمان بریتانیا نتیجه‌گیری می‌کند که گزینه‌های انعطاف‌پذیر شغلی می‌تواند ابزاری مؤثر برای افزایش مشارکت در بازار کار و کاهش نابرابری‌های اجتماعی باشد و از دولت خواسته شده پژوهش‌های بیشتری در این زمینه انجام دهد.