حبس کردن نفس شاید در نگاه اول بازی ساده‌ای به‌نظر برسد، اما واقعیت این است که این کار، اگر بیش از چند ثانیه ادامه پیدا کند، می‌تواند برای بدن خطرناک باشد. انسان برای تنفس آفریده شده و مکانیسم حیات او بر پایه ورود و خروج مداوم هواست. هنگامی که نفس را حبس می‌کنید، جریان اکسیژن به خون کاهش می‌یابد و در عوض، میزان دی‌اکسیدکربن افزایش می‌یابد. بدن معمولاً با تنفس، این گاز زائد را از خود دفع می‌کند و هنگامی که چنین امکانی ندارد، تعادل حیاتی سیستم تنفسی و گردش خون به هم می‌ریزد.
در علم پزشکی، افت اکسیژن خون را «هیپوکسی» می‌نامند. قرار گرفتن طولانی‌مدت در چنین حالتی باعث می‌شود سلول‌ها دچار کمبود اکسیژن شوند و اندام‌های حیاتی مانند مغز، قلب و کلیه عملکرد طبیعی خود را از دست بدهند. اگر فرد بیش از اندازه نفسش را نگه دارد، ممکن است دچار بی‌نظمی در ریتم قلب، آسیب به کبد یا کلیه و در موارد حادتر، بیهوشی یا تشنج شود. تجمع بیش از حد دی‌اکسیدکربن نیز می‌تواند از سد خونی–مغزی عبور کند و موجب اختلال در کارکرد مغز شود.
حبس نفس در زیر آب خطر دوچندان دارد، زیرا اگر فرد بیهوش شود، به‌طور غریزی آب را به درون ریه می‌کشد و دچار غرق‌شدگی می‌شود؛ حتی در آب‌های کم‌عمق. این وضعیت که به آن «بیهوشی در آب کم‌عمق» گفته می‌شود، گاه در میان شناگران حرفه‌ای هم مشاهده می‌شود. به همین دلیل همیشه تأکید می‌شود که در آب تنها نباشید، مهارت شنا را به‌درستی بیاموزید و در حضور نجات‌غریق شنا کنید. نفس ‌کشیدن ساده‌ترین کار جهان است، اما وقتی آن را از بدن دریغ کنیم، همین سادگی می‌تواند به مرز مرگ بدل شود.