کارفرمایان بدون بیمه، زیر چتر تأمین‌اجتماعی

کارفرمایان بدون بیمه، زیر چتر تأمین‌اجتماعی

آریا بهاروند روزنامه نگار

 مدیرکل نام‌نویسی و حساب‌های انفرادی سازمان تأمین‌اجتماعی خبر داد کارفرمایان حقیقی دارای مجوز کسب‌وکار یا نمایندگان قانونی اشخاص حقوقی غیردولتی که تاکنون بیمه بازنشستگی یا هر نوع پوشش تأمین‌اجتماعی نداشته‌اند می‌توانند با احراز شرایط مقرر، نسبت به بیمه‌پردازی اقدام کنند. این اقدام در چارچوب آیین‌نامه اجرایی بند «ج» ماده ۲۸ قانون برنامه پنج ساله هفتم توسعه کشور انجام می‌شود و هدف آن پوشش قانونی کارفرمایان فاقد بیمه است.

مزایای بیمه‌پردازی برای کارفرمایان
کارفرمایانی که تحت این طرح قرار می‌گیرند می‌توانند از مزایای متنوعی بهره‌مند شوند. این مزایا شامل بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت، خدمات درمانی، کمک‌هزینه اروتز و پروتز، و حتی کمک‌های سفر و ازدواج است. به گفته بشیر عمرانی، این اقدامات به نوعی حمایت قانونی از کارفرمایان و ایجاد امنیت مالی و اجتماعی برای آن‌ها تلقی می‌شود.

شرط سنی و سابقه پرداخت حق بیمه
برای ثبت‌نام، حداکثر سن مورد قبول متقاضیان کارفرما ۵۰ سال تمام است. افرادی که بیش از این سن دارند، تنها در صورتی پذیرفته می‌شوند که سابقه پرداخت حق بیمه در سازمان حداقل برابر مدت مازاد سنی باشد. همچنین متقاضیانی که حداقل ۱۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه دارند، از اعمال شرط سنی معافند. این قوانین نشان می‌دهد سازمان تأمین‌اجتماعی تلاش کرده تعادلی میان سن متقاضی و سابقه بیمه ایجاد کند تا عدالت پوشش بیمه‌ای حفظ شود.

معاینات پزشکی و محدودیت‌ها
متقاضیانی که شرایط معافیت از انجام معاینات بدو بیمه‌پردازی را نداشته باشند، باید معاینات پزشکی انجام دهند. طبق نظر کمیسیون پزشکی سازمان، افرادی که به دلیل بیماری یا نقص عضو ازکارافتاده کلی تشخیص داده شوند، نمی‌توانند از حمایت‌های مربوط به ازکارافتادگی کلی بهره‌مند شوند؛ مگر آنکه در دوران بیمه‌پردازی به دلیل بیماری یا حادثه دیگری دچار ازکارافتادگی کلی شوند. این شرط به نوعی تضمین می‌کند که پوشش بیمه‌ای در شرایط عادلانه و مطابق واقعیت پرداخت شود.

مبنای دستمزد و حق بیمه
دستمزد مبنای کسر حق بیمه کارفرمایان بین حداقل دستمزد و مزایای مشمول کسور و حداکثر دستمزد مصوب تعیین می‌شود. برای متقاضیانی که بیش از ۱۰ سال سابقه دارند، میانگین دستمزد پرداختی در آخرین ۱۲ ماه قبل از ثبت تقاضا مبنای محاسبه است؛ مشروط بر آنکه کمتر از حداقل دستمزد نباشد. همچنین در کارگاه‌هایی با دستمزد مقطوع، حداقل دستمزد مبنای کسر حق بیمه، بیشترین دستمزد مقطوع کارگاه است. این قوانین باعث می‌شود مبنای محاسبه حق بیمه هم برای کارفرما و هم برای سازمان شفاف و قابل پیش‌بینی باشد.

روش بیمه‌پردازی و استمرار آن
کارفرمایان می‌توانند با ارسال لیست حق بیمه خود به همراه کارکنان یا به‌صورت انفرادی، مطابق ماده ۳۹ قانون تأمین‌اجتماعی، بیمه‌پردازی کنند. عمرانی تأکید کرد که استمرار بیمه‌پردازی در صورت وقفه در پرداخت حق بیمه به مدت سه ماه مستلزم احراز مجدد شرایط است و ایامی که حق بیمه پرداخت نشده، جزو سابقه بیمه محسوب نمی‌شود. این بند به نوعی موجب انگیزه برای استمرار پرداخت حق بیمه و جلوگیری از وقفه‌های طولانی می‌شود. در نهایت، کارفرمایان موظفند حق بیمه مدیران عامل و اعضای موظف هیأت مدیره اشخاص حقوقی غیردولتی که حقوق یا مزد دریافت می‌کنند را طبق ماده ۳۹ قانون تأمین‌اجتماعی پرداخت کنند. این اقدام تضمین می‌کند که پوشش بیمه‌ای شامل مدیران و اعضای هیأت مدیره نیز باشد و به یکپارچگی نظام بیمه‌ای کمک کند. گفتنی است این مقررات گامی مهم در جهت گسترش پوشش بیمه‌ای در میان کارفرمایان فاقد بیمه محسوب می‌شود و تلاش دارد عدالت اجتماعی را در چارچوب قانون تأمین‌اجتماعی برقرار کند. اجرای دقیق این قوانین می‌تواند به کاهش آسیب‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از فقدان بیمه بازنشستگی و پوشش درمانی در میان کارفرمایان و مدیران منجر شود.
ارسال دیدگاه