تاریخچه ایمنی و سلامت کار در جهان نشان می‌دهد این مفهوم همواره از دل تراژدی‌ها سر برآورده است. از قانون حمورابی که مسئولیت سازنده را در قبال مرگ صاحب‌خانه بر عهده می‌گرفت تا مشاهدات بقراط درباره بیماری معدنچیان و توصیه پلینی برای استفاده از ماسک، نخستین جرقه‌های اندیشه ایمنی شغلی زده شد. در قرون وسطی، گیلدهای صنفی وظیفه حمایت از کارگران آسیب‌دیده را بر دوش داشتند. با آغاز رنسانس و انتشار آثار آگریكولا و پاراسلسوس، بنیان‌های علمی تازه‌ای برای شناخت بیماری‌های شغلی شکل گرفت. نقطه عطف این روند، کتاب رامازینی در سال ۱۷۰۰ بود که نخستین‌بار سلامت حرفه‌های مختلف را به‌طور نظام‌مند بررسی کرد.
با انقلاب صنعتی و گسترش کارخانه‌ها، دولت‌ها ناگزیر به مداخله شدند؛ قوانین کارخانه در اوایل قرن نوزدهم به تصویب رسید و نهادهای بازرسی کار پدید آمدند. این قرن همچنین شاهد تولد بیمه‌های حوادث و مسئولیت کارفرما بود که کارگران را بدون نیاز به اثبات تقصیر تحت پوشش قرار داد. قرن بیستم با حوادثی چون آتش‌سوزی کارخانه تری‌انگل و فاجعه بوپال، به تصویب قوانین سخت‌گیرانه‌تر، تأسیس سازمان بین‌المللی کار و تدوین استانداردهای جهانی انجامید. در قرن بیست‌ویکم، دامنه ایمنی از محیط‌های صنعتی به حوزه‌هایی چون سلامت روان، مدیریت ریسک پیش‌بینانه، حقوق دورکاران و فناوری‌های نوین گسترش یافت.
اینفوگرافی حاضر روایتی تصویری از تاریخ ایمنی و سلامت کار ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که بسیاری از نهادها و قوانین امروز، حاصل تراژدی‌های کاری و حوادث تکان‌دهنده گذشته‌اند. در این روایت، مسیر تحول ایمنی شغلی از دوران باستان تا عصر دیجیتال دنبال می‌شود.