در سال‌های اخیر، افزایش سن ازدواج و تأخیر در بارداری در جامعه ایرانی، توجه بسیاری از زنان را به حفظ باروری جلب کرده است.  روش‌هایی مانند فریز تخمک یا ذخیره سلول‌های باروری برای استفاده در آینده، به عنوان راهکاری علمی و مطمئن مطرح شده‌اند؛ اما همراه با استقبال زنان، پرسش‌هایی درباره نقش بیمه و پوشش هزینه‌های درمانی نیز مطرح می‌شود؛ موضوعی که نیازمند بررسی دقیق منطق بیمه‌ای است. بسیاری از درخواست‌های درمانی مرتبط با فریز تخمک در واقع نیازهای نادر هستند؛ یعنی وقوع آن‌ها در جامعه محدود و پراکنده است. 
بیمه‌ها برای ارائه پوشش مالی، نیاز به فراوانی و تکرار دارند تا بتوانند حق بیمه‌ها را به شکل منطقی از جامعه دریافت کنند و ریسک‌ها را مدیریت کنند. 
مشابه بیمه خودرو، که با تعداد زیاد خودروها و تصادفات، امکان پوشش خطر فراهم می‌شود، بیمه‌های درمانی نیز تنها می‌توانند برای حوادث یا بیماری‌های فراوان و قابل پیش‌بینی برنامه‌ریزی کنند.
در موارد نادر، مانند فریز تخمک یا نگهداری سلول‌های بند ناف، جامعه به سختی حاضر است حق بیمه اضافی برای ریسک محدود پرداخت کند. 
منطقی که بیمه بر اساس آن طراحی می‌شود، مبتنی بر همگنی و فراوانی خطر است؛ یعنی هزینه‌ها بین جمعیت تقسیم شود و خسارت‌های پیش‌بینی شده جبران شود. وقتی ریسک نادر و فردی باشد، ارائه پوشش بیمه‌ای اقتصادی و منطقی نیست. چند سال پیش، حتی در سطح سیاست‌گذاری، پیشنهادهایی برای حمایت از زنان در زمینه فریز تخمک مطرح شد اما نکته کلیدی این است که این اقدامات مستقیماً جزء خدمات بیمه‌ای نیست و هیچ شرکت بیمه‌ای مکلف به پوشش آن نیست.  در واقع، فریز تخمک یا ذخیره سلول‌های باروری، یک توافق مستقیم بین فرد و مرکز ارائه‌دهنده خدمات درمانی است. فرد هزینه نگهداری و فرآیند درمانی را پرداخت می‌کند تا در صورت نیاز در آینده از این ذخیره استفاده کند.  بیمه، به معنای جبران خسارت ناشی از حوادث فراوان و قابل پیش‌بینی، نمی‌تواند ریسک‌های نادر و فردی مانند فریز تخمک را پوشش دهد. با وجود این محدودیت‌ها، اهمیت اطلاع‌رسانی دقیق و علمی درباره فریز تخمک غیرقابل انکار است. زنان باید بدانند که این فرآیند می‌تواند شانس باروری آن‌ها را در آینده افزایش دهد، اما همراه با هزینه و نیاز به نگهداری طولانی مدت است.  همچنین، عوارض جانبی مانند تحریک تخمدان‌ها وجود دارد، هرچند این عوارض نادر و قابل مدیریت هستند.شناخت محدودیت‌های بیمه و تمایز آن از توافق‌های فردی با مراکز درمانی، به زنان کمک می‌کند تصمیم‌گیری آگاهانه‌ای درباره باروری آینده خود داشته باشند.  دولت و مراکز تخصصی می‌توانند با ارائه راهنمایی و استانداردسازی مراکز نگهداری تخمک و سلول‌های باروری، این مسیر را ایمن‌تر و مطمئن‌تر کنند. حفظ باروری در ازدواج دیرهنگام نیازمند آگاهی و برنامه‌ریزی است؛ جامعه با اطلاعات علمی زنان را در استفاده از فریز تخمک حمایت می‌کند، هرچند پوشش بیمه‌ای منطقی نیست.