از ویزای دائم تا محدودیت‌های مهاجران موقت
رامین بیات روزنامه نگار
نظام رفاه و تأمین‌اجتماعی، به‌عنوان یک ساختار کلیدی در هر جامعه، با هدف ایجاد امنیت اجتماعی و اقتصادی طراحی شده است. هدف اصلی این سیستم فراهم آوردن حمایت‌های مالی و خدمات اساسی برای اقشار مختلف جامعه، به‌ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر است. این نظام در پی کاهش فقر، ارتقای سلامت عمومی، تأمین نیازهای اولیه افراد در دوران بیکاری و بازنشستگی و همچنین حمایت از خانواده‌ها، افراد دارای معلولیت و گروه‌های کم‌درآمد است تا همه افراد از فرصت‌های برابر بهره‌مند شوند. در مواجهه با چالش‌های اقتصادی، تغییرات جمعیتی و تحولات اجتماعی، نظام‌های رفاهی باید به‌طور مداوم بازنگری و اصلاح شوند تا بتوانند با نیازهای جدید و پیچیده مقابله کنند.
نظام رفاه و تأمین‌اجتماعی استرالیا یکی از پیشرفته‌ترین و جامع‌ترین سیستم‌های حمایتی در سطح جهانی به شمار می‌رود. این سیستم با هدف کاهش نابرابری‌های اجتماعی، حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان طراحی شده است. استرالیا به‌عنوان کشوری با جمعیتی متنوع و چندفرهنگی، خط‌مشی‌های خاصی برای حمایت از شهروندان و مهاجران خود در نظر گرفته است. در این گزارش، ابعاد مختلف این نظام رفاهی، رویکردها، چالش‌ها و سیاست‌های حمایتی ویژه‌ای که برای مهاجران و اقشار مختلف جامعه اتخاذ شده، بررسی می‌شود.
نظام رفاه استرالیا به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد. اولین گام در تأسیس این سیستم در سال ۱۹۰۸ با تصویب قانون مستمری سالخوردگان برداشته شد. این قانون با هدف کاهش فقر در میان سالمندان، پرداخت مستمری به افراد بالای ۶۵ سال را آغاز و استرالیا را به یکی از پیشگامان جهانی در زمینه حمایت از اقشار مسن تبدیل کرد. در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۷۰، این نظام به تدریج توسعه یافت و به‌ویژه در دهه ۱۹۷۰، تأمین‌اجتماعی به شکلی کامل و جامع در استرالیا پیاده‌سازی شد.
ساختار نظام رفاه در استرالیا
نظام رفاه و تأمین‌اجتماعی استرالیا به‌طور گسترده‌ای برای حمایت از اقشار مختلف جامعه طراحی شده است. این سیستم به‌ویژه از افرادی که در شرایط اقتصادی دشوار قرار دارند، پشتیبانی می‌کند و شامل برنامه‌هایی است که از نظر مفهومی و کارکرد با دیگر کشورها تفاوت دارند.
1. بیمه بازنشستگی
بیمه بازنشستگی یکی از پایه‌های اصلی نظام رفاه استرالیاست. این بیمه به افراد مسن که به سن بازنشستگی رسیده‌اند (در حال حاضر ۶۶ سال و در آینده ۶۷ سال) پرداخت می‌شود. هدف این برنامه کاهش فقر در میان سالمندان و حمایت از آن‌ها در دوران بازنشستگی است. افرادی که به این بیمه دسترسی دارند، بر اساس میزان درآمد و دارایی‌های خود از دولت مستمری دریافت می‌کنند. کسانی که درآمد کمتری دارند، مستمری بیشتری دریافت می‌کنند. این برنامه به افراد کمک می‌کند تا در دوران بازنشستگی نیاز مالی نداشته باشند و از نظر اقتصادی مستقل بمانند.
2. بیمه بیکاری
هدف این برنامه حمایت از افرادی است که درآمد خود را از دست داده‌اند و برای یافتن شغل جدید به کمک مالی نیاز دارند. برای دریافت بیمه بیکاری، افراد باید شرایط خاصی را رعایت کنند؛ از جمله اینکه نشان دهند به‌طور فعال در جست‌وجوی شغل هستند و در دوره‌های آموزشی یا مهارت‌آموزی شرکت می‌کنند. مبلغ پرداختی بر اساس وضعیت مالی فرد و تعداد اعضای خانواده او محاسبه می‌شود. این بیمه به افراد کمک می‌کند تا دوران بیکاری را پشت سر بگذارند و به‌دنبال شغل جدیدی باشند.
3. بیمه ازکارافتادگی
این بیمه برای افرادی است که به دلیل ناتوانی جسمی یا ذهنی قادر به کار کردن نیستند و به‌ویژه برای افراد دارای معلولیت‌های دائمی یا بلندمدت طراحی شده است. افراد واجد شرایط مستمری ماهانه‌ای دریافت می‌کنند که نیازهای اساسی زندگی آن‌ها را پوشش می‌دهد. علاوه بر مستمری، افراد معلول می‌توانند از خدمات توان‌بخشی و حمایت‌های اجتماعی ویژه‌ای بهره‌مند شوند.
4. بیمه والدین
این بیمه برای والدین یا سرپرست خانواده‌هایی است که از کودکان زیر هشت سال مراقبت می‌کنند. برنامه مذکور به‌طور ویژه به خانواده‌های کم‌درآمد یا تک‌والد که نیاز به حمایت مالی برای مراقبت از کودک دارند، کمک می‌کند تا بار مالی این مسئولیت را کاهش دهند. خانواده‌ها می‌توانند از این مستمری برای تأمین هزینه‌های روزمره زندگی و نگهداری از کودک استفاده کنند.
5. مدیکر (Medicare)
مدیکر سیستم بهداشتی و درمانی دولتی استرالیاست که به شهروندان و دارندگان اقامت دائم، خدمات درمانی رایگان یا کم‌هزینه ارائه می‌دهد. هدف این سیستم فراهم کردن دسترسی عمومی و برابر به خدمات بهداشتی برای همه افراد جامعه است. مدیکر خدمات گسترده‌ای شامل مراقبت‌های اولیه پزشکی، بستری در بیمارستان‌های دولتی و برخی خدمات تخصصی را پوشش می‌دهد. برنامه‌هایی مانند طرح کمک‌های دارویی نیز برای کاهش هزینه‌های داروهای ضروری وجود دارد.
6. کمک‌هزینه مالیاتی
این برنامه حمایتی برای خانواده‌های کم‌درآمد و متوسط طراحی شده است. پرداختی دو بخشی این برنامه، هزینه‌های مراقبت از کودکان و حمایت از خانواده‌ها در شرایط اقتصادی دشوار را پوشش می‌دهد. بخش A به خانواده‌هایی با کودکان زیر ۱۸ سال اختصاص دارد و برای خانواده‌های کم‌درآمد، میزان بیشتری پرداخت می‌شود. بخش B نیز به خانواده‌های تک‌والد یا خانواده‌هایی با یک درآمد تعلق می‌گیرد.
7. یارانه مراقبت از کودکان
این یارانه به خانواده‌ها پرداخت می‌شود تا هزینه‌های نگهداری از کودکان آن‌ها در مراکز مراقبتی کاهش یابد. میزان یارانه بر اساس درآمد خانواده و تعداد کودکان محاسبه می‌شود. این برنامه برای خانواده‌هایی که به‌دنبال کار هستند یا برای مراقبت از کودکان به کمک نیاز دارند، بسیار مفید است.
8. پرداخت مرخصی والدین
برنامه یادشده به والدین جدید امکان می‌دهد که در دوران ابتدایی مراقبت از نوزاد خود، مرخصی با حقوق دریافت کنند. این مرخصی برای مادران جدید که نیاز به استراحت و مراقبت از فرزند خود دارند، فراهم شده است.
رویکردهای حمایتی از مهاجران
استرالیا به‌عنوان کشوری مهاجرپذیر، سیاست‌های خاصی برای حمایت از مهاجران قانونی دارد. مهاجران با ویزای دائم می‌توانند پس از یک دوره انتظار معمولاً دو ساله، از خدمات رفاهی و تأمین‌اجتماعی زیادی استفاده کنند. این خدمات شامل بیمه‌های اجتماعی، خدمات بهداشتی و درمانی و کمک‌های مالی به خانواده‌هاست. در مقابل، مهاجران موقت از دسترسی به بسیاری از خدمات رفاهی محروم هستند و باید هزینه‌های درمانی خود را از طریق بیمه‌های خصوصی پوشش دهند. همچنین، پناهندگان و مهاجران غیرقانونی با خط‌مشی‌های سختگیرانه‌ای مواجه هستند و دسترسی محدودی به خدمات رفاهی دارند.
بررسی چالش‌ها
با وجود سیستم رفاه پیشرفته، این نظام با چالش‌هایی مواجه است که احتمال دارد بر پایداری و عدالت آن تأثیر بگذارد. یکی از چالش‌های عمده، افزایش هزینه‌های مرتبط با خدمات رفاهی است. افزایش جمعیت سالمند و رشد هزینه‌های درمانی، فشار مالی قابل‌توجهی بر دولت وارد می‌کند. پیش‌بینی می‌شود که در دهه‌های آینده، هزینه‌های مرتبط با مستمری بازنشستگی و خدمات بهداشتی افزایش یابد.
نابرابری در دسترسی به خدمات نیز چالشی دیگر است که بیشتر شامل مهاجران موقت و پناهندگان می‌شود. این گروه‌ها به‌دلیل محدودیت‌های دسترسی به خدمات، ممکن است در معرض مشکلات مالی و سلامتی قرار بگیرند. این امر می‌تواند به افزایش فقر و نابرابری‌های اجتماعی منجر شود.
سیاست‌های آینده و راهکارهای پیشنهادی
برای مقابله با این چالش‌ها و بهبود سیستم رفاه، چندین راهکار پیشنهاد شده است:
۱. افزایش مشارکت بخش خصوصی: مشارکت بیشتر بخش خصوصی در تأمین خدمات رفاهی می‌تواند فشار مالی بر دولت را کاهش دهد.
۲. اصلاح سیستم مالیاتی: افزایش نرخ مالیات بر درآمدهای بالا و کاهش معافیت‌های مالیاتی برای شرکت‌های بزرگ می‌تواند درآمدهای دولت را افزایش دهد.
۳. بهبود دسترسی مهاجران به خدمات رفاهی: طراحی برنامه‌های حمایتی ویژه برای مهاجران موقت و پناهندگان می‌تواند دسترسی آن‌ها به خدمات بهداشتی و مالی را تسهیل کند.
۴. سرمایه‌گذاری در آموزش و مهارت‌آموزی: این امر می‌تواند به کاهش نرخ بیکاری و افزایش مشارکت اقتصادی کمک کند.
نظام رفاه و تأمین‌اجتماعی استرالیا با ارائه خدمات بهداشتی، بیمه‌های اجتماعی و حمایت‌های مالی به خانواده‌ها، نقش مهمی در کاهش نابرابری‌های اجتماعی و افزایش کیفیت زندگی شهروندان ایفا می‌کند. این سیستم پیشرفته به‌ویژه در حمایت از افراد سالمند، کم‌درآمد و معلولان موفق بوده است. با وجود این، چالش‌هایی مانند افزایش هزینه‌ها، نابرابری در دسترسی به خدمات و تغییرات جمعیتی وجود دارد که نیازمند اصلاحات و سیاست‌های نوآورانه است. با اتخاذ راهکارهایی همچون افزایش مشارکت بخش خصوصی، اصلاح سیستم مالیاتی و بهبود دسترسی مهاجران به خدمات رفاهی، استرالیا می‌تواند به یک نظام رفاهی پایدار و عادلانه‌تر دست یابد.
ارسال دیدگاه
