شرکت فولادسپهر سبلان
منوچهر انصاری‌فر مدیرعامل
معرفی شرکت و محصولات
شرکت فولاد سپهر سبلان در زمینه تولید شمش فولاد فعالیت می‌کند. این مجموعه با فعالیت 24ساعته، ظرفیت تولیدی معادل 200هزار تن در سال دارد. عمده مواد مصرفی ما آهن‌اسفنجی بوده و شرکتی صادرات‌محور هستیم. محصولات ما به شش کشور همسایه و چین صادر می‌شود که حجم صادرات معادل 30هزار تن است. 320 پرسنل به‌طور مستقیم با این مجموعه همکاری دارند. طبق آنچه در صنعت فولاد عنوان می‌شود، به‌ازای هر فرد با فعالیت مستقیم، برای حدود پنج نفر نیز اشتغال غیرمستقیم ایجاد می‌شود. محصول نهایی ما در بورس کالا نیز عرضه می‌شود.
انتظارات کارفرمایان
سازمان تأمین‌اجتماعی از بزرگ‌ترین نهادهای مهم و مؤثری است که باید فعالیت‌های آن منجر به تأمین امنیت اجتماعی شود. به‌عبارت دیگر این سازمان امنیت را برای جمعیت شاغل کشور فراهم می‌کند. در واقع کارگر، کارفرما و سازمان تأمین‌اجتماعی را می‌توان سه ضلع یک مثلث دانست که در این میان سازمان تأمین‌اجتماعی در مقام نهاد رسیدگی‌کننده حضور و فعالیت دارد. این سازمان آورده‌ای را از سمت کارفرما دریافت می‌کند تا آن را برای تأمین معیشت کارگران زحمتکش هزینه کند و امنیت شغلی و فکری را برای آن‌ها رقم بزند. بنابراین نقش این سازمان بسیار مهم است. زمانی که فردی سال‌ها به‌عنوان بیمه‌پرداز فعالیت دارد، انتظار می‌رود پس از بازنشستگی شرایط مساعدی داشته باشد و دغدغه تأمین معیشت نداشته و مجبور به اشتغال در محل دیگری نشود. به همین دلیل لازم است سازمان تأمین‌اجتماعی به‌گونه‌ای سرمایه‌گذاری کند که درآمد حاصل از آن پاسخگوی تأمین نیازهای جامعه بازنشستگان باشد. زمانی که این روند و امورات مربوط به تأمین‌اجتماعی به‌درستی دنبال می‌شود، نوعی امنیت‌خاطر برای افراد شاغل به وجود می‌آید. این امر موجب می‌شود آن‌ها با فراغ بال به فعالیت بپردازند. سازمان تأمین‌اجتماعی به‌عنوان یک نهاد ناظر باید این موارد را مدنظر داشته باشد. یکی از مسائل مربوط به کارفرمایان بحث حسابرسی است که مانند مالیات به‌طور سالانه انجام می‌گیرد. در این زمینه از گلایه‌های موجود این است که اگر به‌طور مثال یک مجموعه، با هزاران مشقت و مشکلات عدیده ماشین‌آلاتی را به تجهیزات واحد تولیدی اضافه کند، رقمی بابت بیمه آن در نظر گرفته می‌شود. با توجه به قیمت ماشین‌آلات، ضریب بیمه در نظر گرفته شده برای کارفرمایان دشواری‌های خاص خود را به‌وجود می‌آورد. اکنون برخی قوانین کارشناسی نشده به تولید آسیب می‌رساند و نیاز به تشکیلاتی است که بستری مناسب و مطمئن جهت رشد و توسعه فعالیت‌های اقتصادی و تولیدی فراهم کند. در این راستا پیشنهاد ما آن است که نظرات جامعه کارگری و کارفرمایی نیز احصا و ارزیابی شود تا به یک نقطه‌نظر مشترک برسیم.
راهکارهای توسعه تعاملات
شاید یکی از اساسی‌ترین نیازها این باشد که جلسات منظمی میان کارفرمایان و سازمان تأمین‌اجتماعی برگزار شود تا دو طرف پای نظرات یکدیگر بنشینند و با جمع‌بندی نقطه‌نظرات به نتیجه‌ای مثبت برسند. در گذشته نیز هرگاه جلسه‌ای بوده و هم‌فکری صورت گرفته، نتایج مثبتی حاصل شده است. سازمان تأمین‌اجتماعی نهادی است که تأمین امنیت اجتماع و افراد شاغل را برعهده دارد. حتی خود کارفرما هم جزو همین افراد شاغل محسوب می‌شود. بنابراین تعامل بیشتر و ارتباط مستقیم میان این دو بخش نتایج بهتری را در پی خواهد داشت. البته در سال‌های اخیر شاهد افزایش سطح این تعاملات بوده‌ایم، اما همچنان تا رسیدن دو طرف به گفتمانی مشترک، نیاز به افزایش این تعاملات حس می‌شود.
بخش خصوصی در راستای تعهداتی که نسبت به سازمان تأمین‌اجتماعی دارد عمل می‌کند. به هر صورت سازمان تأمین‌اجتماعی سازمانی است که میلیون‌ها نفر تحت‌پوشش آن قرار دارند. تأمین آتیه این افراد نیازمند سرمایه‌گذاری است، آن‌هم به‌گونه‌ای که پاسخگوی تعهدات این سازمان در سال‌های آتی باشد. این موضوع نیاز به کار کارشناسی دارد و به‌ویژه در ارتباط با سرمایه‌گذاری‌ها باید با دقت‌نظر بسیاری انجام شود. یک کارگر یا یک بیمه‌پرداز پس از 20 تا 30سال فعالیت نیاز دارد که از حاصل سرمایه‌گذاری‌های سازمان تأمین‌اجتماعی در دوران بازنشستگی خود بهره‌مند شود. چنین فردی نباید پس از بازنشستگی همچنان دغدغه معیشت و اشتغال داشته باشد. نکته دیگر نیز بحث خدمات درمانی سازمان تأمین‌اجتماعی است. اکنون شاهدیم که خدمات این سازمان به‌عنوان بیمه پایه تلقی می‌شود و افراد برای استفاده از حمایت‌های بیشتر ملزم به استفاده از بیمه‌های تکمیلی هستند. اگر این موارد به‌صورت تجمیعی از سوی سازمان تأمین‌اجتماعی ارائه شود، هم پوشش بیمه‌ای افراد گسترده‌تر است و هم برای این سازمان درآمدزایی مضاعفی صورت می‌گیرد.
دغدغه تولیدکنندگان در سطح کلان
یکی از مشکلات جدی صنایع مختلف ازجمله فولاد در سال‌های گذشته، بحث قطع فصلی برق و گاز است. این امر موجب می‌شود در چندین ماه از سال تولید ما متوقف شود. این توقف تولید در شرایطی صورت می‌گیرد که کارفرما ملزم به پرداخت حقوق کارگران و حق‌بیمه آن‌هاست. خواسته ما این است که وقتی روندی مانند قطعی برق از سوی اداره برق به واحدهای ما تحمیل می‌شود، حداقل رایزنی شود تا تعهدات بیمه‌ای واحد تولیدی در آن دوران از سوی اداره‌ای که نتوانسته این ناترازی را جبران کند، پرداخت شود. اکنون واحدهای ما چندین ماه از سال برای جبران ناترازی برق و گاز مجبورند فعالیت خود را تعطیل کرده یا ساعت آن را به شکل قابل‌توجهی کاهش دهند. این موضوع هزینه‌ها و خسارات بسیاری برای واحدهای صنعتی به بار می‌آورد.
شرکت فولاد سپهر سبلان در زمینه تولید شمش فولاد فعالیت می‌کند. این مجموعه با فعالیت 24ساعته، ظرفیت تولیدی معادل 200هزار تن در سال دارد. عمده مواد مصرفی ما آهن‌اسفنجی بوده و شرکتی صادرات‌محور هستیم. محصولات ما به شش کشور همسایه و چین صادر می‌شود که حجم صادرات معادل 30هزار تن است. 320 پرسنل به‌طور مستقیم با این مجموعه همکاری دارند. طبق آنچه در صنعت فولاد عنوان می‌شود، به‌ازای هر فرد با فعالیت مستقیم، برای حدود پنج نفر نیز اشتغال غیرمستقیم ایجاد می‌شود. محصول نهایی ما در بورس کالا نیز عرضه می‌شود.
انتظارات کارفرمایان
سازمان تأمین‌اجتماعی از بزرگ‌ترین نهادهای مهم و مؤثری است که باید فعالیت‌های آن منجر به تأمین امنیت اجتماعی شود. به‌عبارت دیگر این سازمان امنیت را برای جمعیت شاغل کشور فراهم می‌کند. در واقع کارگر، کارفرما و سازمان تأمین‌اجتماعی را می‌توان سه ضلع یک مثلث دانست که در این میان سازمان تأمین‌اجتماعی در مقام نهاد رسیدگی‌کننده حضور و فعالیت دارد. این سازمان آورده‌ای را از سمت کارفرما دریافت می‌کند تا آن را برای تأمین معیشت کارگران زحمتکش هزینه کند و امنیت شغلی و فکری را برای آن‌ها رقم بزند. بنابراین نقش این سازمان بسیار مهم است. زمانی که فردی سال‌ها به‌عنوان بیمه‌پرداز فعالیت دارد، انتظار می‌رود پس از بازنشستگی شرایط مساعدی داشته باشد و دغدغه تأمین معیشت نداشته و مجبور به اشتغال در محل دیگری نشود. به همین دلیل لازم است سازمان تأمین‌اجتماعی به‌گونه‌ای سرمایه‌گذاری کند که درآمد حاصل از آن پاسخگوی تأمین نیازهای جامعه بازنشستگان باشد. زمانی که این روند و امورات مربوط به تأمین‌اجتماعی به‌درستی دنبال می‌شود، نوعی امنیت‌خاطر برای افراد شاغل به وجود می‌آید. این امر موجب می‌شود آن‌ها با فراغ بال به فعالیت بپردازند. سازمان تأمین‌اجتماعی به‌عنوان یک نهاد ناظر باید این موارد را مدنظر داشته باشد. یکی از مسائل مربوط به کارفرمایان بحث حسابرسی است که مانند مالیات به‌طور سالانه انجام می‌گیرد. در این زمینه از گلایه‌های موجود این است که اگر به‌طور مثال یک مجموعه، با هزاران مشقت و مشکلات عدیده ماشین‌آلاتی را به تجهیزات واحد تولیدی اضافه کند، رقمی بابت بیمه آن در نظر گرفته می‌شود. با توجه به قیمت ماشین‌آلات، ضریب بیمه در نظر گرفته شده برای کارفرمایان دشواری‌های خاص خود را به‌وجود می‌آورد. اکنون برخی قوانین کارشناسی نشده به تولید آسیب می‌رساند و نیاز به تشکیلاتی است که بستری مناسب و مطمئن جهت رشد و توسعه فعالیت‌های اقتصادی و تولیدی فراهم کند. در این راستا پیشنهاد ما آن است که نظرات جامعه کارگری و کارفرمایی نیز احصا و ارزیابی شود تا به یک نقطه‌نظر مشترک برسیم.
راهکارهای توسعه تعاملات
شاید یکی از اساسی‌ترین نیازها این باشد که جلسات منظمی میان کارفرمایان و سازمان تأمین‌اجتماعی برگزار شود تا دو طرف پای نظرات یکدیگر بنشینند و با جمع‌بندی نقطه‌نظرات به نتیجه‌ای مثبت برسند. در گذشته نیز هرگاه جلسه‌ای بوده و هم‌فکری صورت گرفته، نتایج مثبتی حاصل شده است. سازمان تأمین‌اجتماعی نهادی است که تأمین امنیت اجتماع و افراد شاغل را برعهده دارد. حتی خود کارفرما هم جزو همین افراد شاغل محسوب می‌شود. بنابراین تعامل بیشتر و ارتباط مستقیم میان این دو بخش نتایج بهتری را در پی خواهد داشت. البته در سال‌های اخیر شاهد افزایش سطح این تعاملات بوده‌ایم، اما همچنان تا رسیدن دو طرف به گفتمانی مشترک، نیاز به افزایش این تعاملات حس می‌شود.
بخش خصوصی در راستای تعهداتی که نسبت به سازمان تأمین‌اجتماعی دارد عمل می‌کند. به هر صورت سازمان تأمین‌اجتماعی سازمانی است که میلیون‌ها نفر تحت‌پوشش آن قرار دارند. تأمین آتیه این افراد نیازمند سرمایه‌گذاری است، آن‌هم به‌گونه‌ای که پاسخگوی تعهدات این سازمان در سال‌های آتی باشد. این موضوع نیاز به کار کارشناسی دارد و به‌ویژه در ارتباط با سرمایه‌گذاری‌ها باید با دقت‌نظر بسیاری انجام شود. یک کارگر یا یک بیمه‌پرداز پس از 20 تا 30سال فعالیت نیاز دارد که از حاصل سرمایه‌گذاری‌های سازمان تأمین‌اجتماعی در دوران بازنشستگی خود بهره‌مند شود. چنین فردی نباید پس از بازنشستگی همچنان دغدغه معیشت و اشتغال داشته باشد. نکته دیگر نیز بحث خدمات درمانی سازمان تأمین‌اجتماعی است. اکنون شاهدیم که خدمات این سازمان به‌عنوان بیمه پایه تلقی می‌شود و افراد برای استفاده از حمایت‌های بیشتر ملزم به استفاده از بیمه‌های تکمیلی هستند. اگر این موارد به‌صورت تجمیعی از سوی سازمان تأمین‌اجتماعی ارائه شود، هم پوشش بیمه‌ای افراد گسترده‌تر است و هم برای این سازمان درآمدزایی مضاعفی صورت می‌گیرد.
دغدغه تولیدکنندگان در سطح کلان
یکی از مشکلات جدی صنایع مختلف ازجمله فولاد در سال‌های گذشته، بحث قطع فصلی برق و گاز است. این امر موجب می‌شود در چندین ماه از سال تولید ما متوقف شود. این توقف تولید در شرایطی صورت می‌گیرد که کارفرما ملزم به پرداخت حقوق کارگران و حق‌بیمه آن‌هاست. خواسته ما این است که وقتی روندی مانند قطعی برق از سوی اداره برق به واحدهای ما تحمیل می‌شود، حداقل رایزنی شود تا تعهدات بیمه‌ای واحد تولیدی در آن دوران از سوی اداره‌ای که نتوانسته این ناترازی را جبران کند، پرداخت شود. اکنون واحدهای ما چندین ماه از سال برای جبران ناترازی برق و گاز مجبورند فعالیت خود را تعطیل کرده یا ساعت آن را به شکل قابل‌توجهی کاهش دهند. این موضوع هزینه‌ها و خسارات بسیاری برای واحدهای صنعتی به بار می‌آورد.