آرزوهای ایوب
او «ایوب» است؛
چشم چپش نابیناست اما پاهای قدرتمندی برای دویدن دارد...
دو بار قهرمان دوی سرعتی نابینایان و کمبینایان کشور شد و خودش را درآستانه طلای آسیا قرار داد.
اگر ایوب فقط شغل و درآمدی داشت و برای حداقلهای زندگی لنگ نمیزد، بیبروبرگرد طلای المپیک را برای ایران صید کرده بود. هرکس در ارتفاعات آذربایجان و مخصوصاً چالدران بدود، این دونده سراسر انگیزه را میبیند
پسری که رؤیاهایش را در دست گرفته و به سمت آنچه آرزویش را دارد میدود
به سمت بالا بردن پرچم سه رنگ ایران در یک نبرد بینالمللی...