روزهای «بازنشستگی» آغازی بر فراغت و وارسی و اهتمام به کارها و دغدغه‌هایی است که سال‌ها برای پرداختن به آنها انتظار کشیده‌ایم. «برنامه‌ریزی» شاید راهکار مناسبی باشد تا در گام اول بتوانیم برای بهره بردن از این اوقات از آن استفاده کنیم و بر اساس برنامه پیش برویم. اینگونه بهتر می‌شود از لحظاتی که حالا دیگر قرار است  برای خودمان هزینه کنیم، کمال منفعت را ببریم. از طرفی داشتن یار و همراهی که بتواند شانه به شانه شما در این روزهای فراغت از کار روزمره قدم بردارد، امتیازی است که اگر نصیب‌مان شود، یعنی بخت با ما یار است و شیرینی روزهای بازنشستگی را دوبرابر می‌کند. «عباس شهریاری» چند سالی است که بعد از ۳۰ سال کارمندی بانک، وارد دوران بازنشستگی‌اش شده است. او روزهای فراغت از کارمندی و ورود به فصل تازه زندگی‌اش را اینگونه روایت می‌کند: «زمانی که بازنشسته شدم از یک منظر بسیار خوشحال بودم و آن اینکه در طول روز قرار است بیشتر در اختیار خودم؛ به‌ویژه در کنار خانواده‌ام باشم. از طرفی باید اعتراف کنم هر چقدر زمان گذشت و هر روزی که در دوران بازنشستگی‌ام سپری شد، کمی غمگین شدم و به اصطلاح حالم گرفته شد! دلتنگی محل کار و رفقایی که هر روز ساعت‌ها در کنارشان بودم و با هم زمان را سپری می‌کردیم و هم کلام بودیم، کمی مرا آزرده ‌خاطر کرده بود. البته خیلی زود راه‌حلی پیدا کردیم و قرار گذاشتیم که هر جمعه با همکاران قدیم دور هم جمع شویم و تا جایی که از لحاظ فیزیکی توان داشته باشیم کوهنوردی کنیم.» او چالش‌هایی که پس از خانه‌نشینی به سراغش آمده است را اینگونه توصیف می‌کند: «حقیقتاً من همسر بسیار مهربان، همراه و همدلی دارم که همیشه همراه و مشوق من است. خوشبختانه این خانه ماندن باعث درگیری یا مشکلی بین ما دو نفر نشده، اما واقعیت این است که با فرزندانم گاهی بگومگو و چالش‌هایی دارم. تصور می‌کنم این اختلاف‌سلیقه بیشتر به علت تفاوت نسل من با آنهاست و نمی‌توان گفت کدام طرف مقصر است. تغییرات فکری جامعه و تغییرات تفکر بین‌نسلی ماحصلی جز این اختلافات ندارد. به هر حال تلاش من این است که شرایط را درک کنم و اجازه ندهم احترام و محبت بین اعضای خانواده به واسطه این اختلافات فکری از بین برود.» سبک زندگی شهریاری در دوران بازنشستگی تغییراتی داشته است. وی در این خصوص می‌گوید: «قبل از بازنشستگی برنامه‌هایی برای رژیم غذایی سالم در سر داشتم که با شروع این دوران تا حدودی به آن عمل کردم. هفته‌ای یک‌بار هم به کوه می‌روم که خود ورزش و فعالیت بدنی مفیدی است که دشواری‌های دوران سالمندی را آسان کند. حالا دیگر زمان بیشتری برای سفر کردن به نقاط مختلف ایران همراه خانواده‌ام دارم و بودن در کنار آنها به من حس دوباره متولد شدن می‌دهد.» این کارمند بازنشسته معتقد است باید با این دوران تازه زندگی، صلح کرد و آن را پذیرفت: «دوران بازنشستگی دیر یا زود برای همه اتفاق می‌افتد و باید این را پذیرفت. برای پذیرش آن باید به تفریحات و استراحت کافی توجه کنیم و اطرافیان نیز باید وضعیت فرد بازنشسته را درک کنند.