این روزها در ارتباط با ارزیابی کابینه دولت دوازدهم به‌ویژه در بخش تیم اقتصادی حرف‌وحدیث‌های بسیاری مطرح شده که به نظر می‌رسد بخش عمده آنها چندان کارشناسی نیست. نگاهی به بسیاری از این مباحث نشان می‌دهد ارزیابی‌ها بیش از اینکه علمی و کارشناسی باشد از سر مباحث و جدل‌های سیاسی است، کما اینکه به نظر می‌رسد در مورد گزینه معرفی‌شده از سوی دولت برای وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز بسیاری از این مباحث مبنای دقیقی نداشته است. این در حالی است که معرفی محمد شریعتمداری با استقبال بخش خصوصی و اعضای اتاق‌های بازرگانی سراسر کشور همراه شده است که مهم‌ترین و بهترین کارشناسان برای سنجش عملکرد مدیران اقتصادی و صنعتی هستند. در واقع در بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی مهم‌ترین نظرات را باید از این قبیل افراد گرفت که مستقیما با مباحث تولید و تجارت درگیرند. فضای این روزهای مجلس هم با بازخوردهای مثبتی که از همین بخش دریافت کرده به آقای شریعتمداری مثبت است و به نظر نمی‌رسد او با مشکل چندانی برای کسب رأی اعتماد از مجلس مواجه باشد، کما اینکه عملکرد مثبت و شفافش در دوره تصدی پست وزارت بازرگانی در دولت اصلاحات مزید بر علت است و بسیاری از نمایندگان را برای همراهی با او متقاعد کرده است. وزیر پیشنهادی به واسطه سلامت مالی، کارآمدی، تجربه بالا، پرهیز از ورود به مباحث حاشیه‌ای و نیز علاقه به تعامل با افراد، قوا و منتقدان و کارشناسان گزینه مناسبی برای صدارت در وزارتخانه بسیار حساس صنعت است. با این حال مشکلات بسیاری بر سر راه رونق تولید وجود دارد که لازم است برای حل آنها به وزیر جدید صنعت، معدن و تجارت کمک شود. اینکه گفته می‌شود تیم جدید اقتصادی دولت باید هماهنگ باشد، به نظر می‌رسد بحثی انحرافی است و وزرا با حرکت در چارچوب قانون می‌توانند به‌خوبی هماهنگی با هم را تجربه کنند، گرچه مجلس نیز باید با نظارت دقیق بر این روند به کمک دولت بیاید و همه امور به نحو احسن به نقطه مطلوب برسد.