آموزش همچنان موضوع مهمی است و علیرغم نگاه تخفیف‌یافته به این پدیده، اهمیت آموزش و تاثیر آن بر مقولاتی همچون بهره‌وری و رشد اقتصادی به قوت خود باقی است. در این بین تاثیر این متغیر مهم بر حفظ سلامت نیروهای کار ازجمله مقولاتی است که نیازمند بازنگری و بازتعریف آن در نظام کسب‌وکارهای ایرانی است. حقایق تلخی در این باره منتشر می‌شود که مقامات رسمی و دولتی نیز آن را تایید می‌کنند. برای نمونه پایگاه سلامت نیوز، از قول معاون وزیر بهداشت، از مرگ‌ومیر سالانه یک تا 2 هزار نفر در اثر سوانح حین کار خبر می‌دهد. روزنامه کیهان نیز در گزارشی ضمن اشاره به چندوچون وضعیت تلفات کار در ایران، خسارت ناشی از این اتفاقات را سالانه بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان توصیف می‌کند که این علاوه بر تبعات معنوی و روحی روانی مرگ یک نیروی کار در جامعه ایران است. البته خوشبختانه این آمار در دولت یازدهم تا حدی کنترل شده و حتی کاهش یافته است. در واقع سیاست‌گذاری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در این زمینه جواب داده به طوری که روند کاهشی حوادث کار در چهار سال گذشته مشهود و ملموس بوده است و این را می‌توان از دستاوردهای دولت یازدهم دانست، گرچه بروز اتفاقاتی مانند حادثه تلخ معدن زمستان یورت گلستان، اهمیت هرچه جدی‌تر گرفتن صیانت از حقوق کارگران در بحث ایمنی را گوشزد می‌کند. احمد مشیریان، معاون روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در گفتگو با پایگاه دولت، با تکیه بر آمار، روند حوادث ناشی از کار را در چهار سال دولت یازدهم بررسی کرده است.

به گفته این مقام مسئول، حد فاصل سال‌های 88 تا 92، حوادث ناشی از کار روند صعودی داشته اما در چهار سال اخیر، کاهش قابل‌توجهی را تجربه کرده است. فوت ناشی از حوادث کار در سال 88 به 1110 مورد رسیده بود و در سال 90 متأسفانه به 1273 مورد رسید که بسیار نگران‌کننده بود.

به گفته این مقام مسئول، تقویت سامانه‌های بازرسی، کوتاه کردن دوره بازدید از کارگاه‌های اقتصادی و افزایش مسئولیت‌پذیری اجتماعی در پیشگیری از حوادث و ایجاد امنیت کارگران، ازجمله ابزارهایی است که به کاهش تلفات انسانی کار در ایران کمک کرده است.

آموزش حین کار، که از آن به‌عنوان جادوی قرن 21 ملل فقیر یاد می‌شود و در شاخص توسعه انسانی یکی از مهم‌ترین عوامل در روند توسعه کشورهای مختلف است، در دو جنبه کلی می‌تواند به تحول در بازار کار ایران منجر شود. نخست اینکه با افزایش مهارت کارگران به ارتقای بهره‌وری ملی و تولید محصولات کیفی بینجامد و رشد اقتصادی بالاتر را محقق کند و در بخش دوم با آگاهی‌بخشی از خطرات و مسائل بهداشتی حین کار، ضمن حفظ سلامت نیروی کار و افزایش سطح امید به زندگی و کاهش تلفات انسانی حین کار، میزان ضرر و زیان ناشی از فقدان یک نیروی کار ماهر و باتجربه را به حداقل برساند.