مناقشه بی‌پایان بر سر آمار اشتغالزایی و شمار بیکاران، رکود و تعطیلی بنگاه‌ها و کارخانه‌های تولیدی هفته کارگر امسال را متفاوت از سال‌های قبل کرده است. انتخابات ریاست جمهوری در پیش است و منتقدان هم کانون توجه خود را بر تولید، اشتغال و بیکاری گذاشته‌اند. ترجیع‌بند برخی اظهارنظرها و برنامه‌های نامزدهای احراز پست رئیس دولت دوازدهم تاکید هر چه بیشتر بر احساس نارضایتی عمومی، زیر سوال بردن کارنامه دولت مستقر و لزوم تغییر وضع موجود است. مخرج مشترک وعده‌ها نیز ایجاد اشتغال «میلیونی» و «چند برابر کردن پرداخت یارانه‌ها» است. وعده‌هایی که بسیاری از کارشناسان تجربه مجدد آنها را کابوسی تمام‌عیار برای اقتصاد تازه‌به‌حرکت‌افتاده ایران می‌دانند. این‌چنین است که هفته کارگر امسال بیش از هر دوره دیگری رنگ و بوی انتخاباتی گرفته و ازقضا آنچنان این پدیده سیاسی را به اشتغال و یارانه گره زده‌اند که اهمیت هفته کارگر به حاشیه رفته است. در روزهایی که بازار «تشکیک و انکار» داغ است، نظرات علی‌رضا محجوب عضو فراکسیون کارگری مجلس شورای اسلامی، مهدی تقوی اقتصاددان، احمد مشیریان معاون روابط کار وزارت کار، عبدالرحمن تاج‌الدین معاون حقوقی و امور مجلس سازمان تامین‌اجتماعی را جویا شدیم تا ببینیم عملکرد چهار سال گذشته در حوزه روابط کار چقدر در افزایش قدرت خرید کارگران و بازگشت رونق به فضای کسب‌وکار موفق بوده و آیا طرح‌ها و برنامه‌های سازمان تامین‌اجتماعی به بهبود اوضاع کارگران و کارفرمایان انجامیده است؟ و سرانجام اینکه برای بهتر شدن شرایط هردو قشر چه گام‌های دیگری باید برداشته شود؟