هیچگاه تنها نخواهی ماند
فوتبال به عنوان ورزشی پرمخاطره، گاهی آنقدر بی‌رحم بوده که نه‌تنها به زندگی ورزشی یک فوتبالیست پایان داده، بلکه موجب بازماندن او از زندگی عادی در اجتماع هم شده است! به طور مثال در بازی سال 1371 شمسی بین پیام و گسترش (سایپای سال بعد!) برخورد سر حسن اسپیلی، مدافع گسترش با محمد پارسا، پدیده پیام، منجر به ضربه مغزی پارسا، پایان فوتبال او و شروع زندگی نباتی‌اش شد! عدم وجود سازوکار مناسب و بیمه فوتبالیست‌ها، رنج گذران زندگی را هم به آلام خانواده پارسای جوان افزود.
اکنون با گذشت نزدیک به 3 دهه از آن اتفاق، تاریخ به نوعی تکرار شده و پادوانی، بازیکن برزیلی خوش‌نقش سابق استقلال به دلیل مصدومیت شدید در یکی از بازی‌ها نه‌تنها به فوتبالش پایان داده، بلکه زندگی روزمره اش را هم مختل کرده است.
در کشاکش ماجراهای مربوط به شکایت وکیل او از استقلال بابت عدم پرداخت مطالبات و برآورده نکردن تعهدات، ما نمونه‌های اینچنینی در فوتبال و ورزش دنیا را به یاد می‌آوریم.
دوست صمیمی باجو و پایانی تلخ
استفانو بورگونوو، بازیکن سابق تیم ملی ایتالیا و میلان و فیورنتینا به دلیل بیماری و ناتوانی کنترل رگ‌های عصبی مغزی(ALS) در 49 سالگی درگذشت. بیماری او در زمین فوتبال شکل نگرفت اما کاری که باشگاه‌ها برایش انجام دادند در خاطره‌ها ماند. او در دوران فلجی مطلق کتابی به نام «مهاجم مادرزاد» ازخود به‌جای گذاشت و پس از مرگش با موج جدیدی از استقبال مخاطب مواجه شد.
او در سال 2006 به این بیماری مبتلا شده بود و در وضعیتی کتاب خود را به رشته تحریر درآورد که از به حرکت درآوردن اعضای بدنش عاجز بود و با کمک همسرش تمام فیلم‌های دوران بازیگری‌اش را از طریق کامپیوتر به نمایش گذاشت. استفانو با حرکت چشمانش و همکاری همسرش آنچه را می‌خواست به رشته تحریر در‌‌می‌آورد و در نهایت زندگینامه‌اش در چنین حالتی منتشر شد که فروشی بسیار بالا داشت. سال 2008، میلان و فیورنتینا به یاد این بازیکن سابق‌شان دیداری برگزار کردند و میلیون‌ها یورو درآمد حاصله را در اختیار خانواده او که در همان سال‌ها انجمنی برای حمایت از این نوع بیماری تاسیس کرده بودند، قرار دادند. روبرتو باجو، دوست صمیمی برگونوو هم از طریق موسسه خیریه‌اش ماهانه به خانواده او کمک می‌کند.
مورد عجیب بازیکن آژاکس
همیشه اینگونه نبوده که باشگاه به بازیکنی که به خاطر حضور در بازی تیم مصدوم شده، لطف زیادی کند! نمونه جدید این ماجرا، داستان «عبدالحق نوری» جوان مراکشی آژاکس است. از 2 سال و 10 ماه پیش (زمان مصدومیت و به کما رفتن بازیکن مراکشی) محرز بود حتی در صورت خارج شدن نوری از کما، دوران حرفه‌ای او به پایان رسیده است، با این حال باشگاه آژاکس دستمزد سالیانه این بازیکن را طبق قرارداد به خانواده نوری پرداخت کرد. قرارداد نوری با آژاکس تا یک جولای سال 2020 معتبر بود و سپس به مدت یک سال به صورت خودکار تمدید شد. با خروج این بازیکن از کما، آژاکس پس از پرداخت کامل هزینه درمان و دستمزد او به مدت تقریبا 3 سال، قرارداد نوری را به طور رسمی فسخ کرده است!
پرداخت حقوق به صورت مادام‌العمر
در اوایل هزاره جدید در فوتبال انگلیس اتفاق عجیبی رخ داد. بن تاچر، بازیکن وقت ویمبلدون که به تلاش عمدی برای مصدوم کردن رقبا مشهور بود به‌گونه‌ای روی پدرو مندس، بازیکن وقت پورتسموث خطا می‌کند که او از 3 ناحیه دچار شکستگی می‌شود. از آنجایی که استخوان فک مندس آسیب شدیدی دیده بود، او چند روز قدرت تکلم نداشت. در این شرایط باشگاه‌اش که از قوانین آگاه بود، نه‌تنها تمام حقوق شش ماه دوری او از میادین را پرداخت کرد، بلکه به پاس فداکاری‌اش برای باشگاه، به طور خودکار یک سال دیگر بر مدت حضور او در تیم افزود؛ هر‌چند او پس از آن مصدومیت شوک‌برانگیز نتوانست مدت زیادی دوام بیاورد و از فوتبال خداحافظی کرد. باشگاه پورتسموث حتی در روزهای بی‌پولی اخیر به یک تعهد خودش پایبند مانده؛ پرداخت حقوق مادام‌العمر برای مندس!