هجوم بیخبر نورویروس
زمستان فقط فصل سرماخوردگی و شالگردنهای بیپایان نیست؛ گاه میزبان مهمان ناخواندهای است که بیصدا میآید و با سر و صدای فراوان میماند: اسهال و استفراغ. در بیشتر موارد، مقصر اصلی ویروسی است نامآشنا در پزشکی و بدنام در زندگی روزمره؛ «نوروویروس». ویروسی بسیار مسری که چنان سریع میان افراد میچرخد که گویی قصد دارد رکورد تازهای در انتقال ثبت کند. علائم این ویروس معمولاً ۱۲ تا ۴۸ ساعت پس از ورود به بدن ظاهر میشود؛ ناگهانی و بیهشدار. تهوع، استفراغ، اسهال، درد معده و گاهی تب و بدندرد، مجموعهای از نشانهها را میسازند که یک تا سه روز ادامه دارند. نکته ناخوشایند ماجرا این است که حتی پس از فروکشکردن علائم، فرد بیمار چند روز دیگر هم میتواند ویروس را به اطرافیان منتقل کند. روشهای انتقال نورویروس چندان غافلگیرکننده نیستند؛ تماس مستقیم با فرد آلوده، از دست دادن تا مراقبت از بیمار، همگی کافیاند. اما رایجترین مسیر همان انتقال مدفوعی-دهانی است؛ یعنی وقتی فرد بیمار دستها را پس از توالت درست نمیشوید و سطوح یا مواد غذایی را آلوده میکند. غذا یا نوشیدنی آلوده نیز میتواند به سادگی بیماری را منتقل کند؛ بهویژه اگر اصول بهداشتی در تهیه آنها رعایت نشده باشد. درمان اصلی، جایگزینی مایعات از دسترفته و پرهیز از کمآبی است؛ راهی ساده اما حیاتی. برای پیشگیری نیز شستوشوی مکرر دستها با آب و صابون، نظافت منظم سطوح، رعایت بهداشت در تهیه غذا و پرهیز از مصرف خوراکیهای خام یا نیمپز، بهترین سپر در برابر این مهمان ناخوانده زمستانی است.