دستمزد عقب افتاده و روزهای پر اضطراب
در روزهای اخیر، اخبار متعددی از سراسر کشور حاکی از ادامه بحران معوقات مزدی کارگران است. این مشکل در بخشهای مختلف اقتصاد از صنایع سنگین تا خدمات و پروژههای پیمانکاری نمود پیدا کرده و زندگی روزمره کارگران را تحت تأثیر قرار میدهد. بررسی رویدادهای تنها طی پنج روز میانه آذر نشان میدهد که صدها و حتی هزاران نفر در استانهای مختلف با تأخیرهای چند ماهه در دریافت حقوق روبهرو هستند.
پانزدهم آذر، کارگران کارخانه فولاد سیادن ابهر خبر دادند که چندین ماه حقوق معوقه و مطالبات پرداخت نشده دارند و شرایط معیشتی آنها به شدت نامناسب است. یکی از کارگران اعلام کرد که حدود ۲۸۰ نفر از مهرماه حقوق دریافت نکردهاند و این وضعیت مشکلات جدی مالی و روانی برای آنها ایجاد کرده است. این کارگران خواستار ورود مسئولان استانی و بازدید مستقیم از کارخانه شدند تا وضعیت پرداخت مطالبات هر چه سریعتر رسیدگی شود.
در روزهای میانی آذر، معوقات مزدی در کارخانجات مخابراتی ایران نیز خبرساز شد. جمعی از کارگران این کارخانه از نامشخص بودن وضعیت تولیدات و پرداخت مطالبات خود انتقاد کردند و اعلام کردند که پنج ماه حقوق و عیدی سال گذشته به تأخیر افتاده است. به گفته آنها، بیمه کارکنان نیز تنها برای سه ماه از ابتدای سال پرداخت شده و خدمات بیمه تکمیلی به شکل کامل ارائه نمیشود. این وضعیت موجب نارضایتی گسترده نیروهای این مجموعه شده و انگیزه کارگران را کاهش داده است.
در دوازدهم آذر، منابع کارگری در استان سیستان و بلوچستان از تأخیر دو ماهه در پرداخت حقوق کارکنان شرکتی دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر خبر دادند. این کارکنان اعلام کردند که با وجود تغییر پیمانکار، تأخیرها ادامه دارد و برخی بخشها مانند اضافهکار و رفاهیات حذف شده است. به گفته آنها، این تعویقها فشار مضاعفی بر کادر درمان وارد کرده و کیفیت زندگی و انگیزه شغلی آنان را تحت تأثیر قرار داده است.
یک روز پیشتر، یازدهم آذر، کارگران کارخانه کیش چوب اعلام کردند که حقوق خود را هر ماه در چند قسط و با تأخیر دریافت میکنند. کارگران این مجموعه افزودند که از بیست روز پیش پرداخت حقوق تیرماه آغاز شده و تا یازدهم آذر، حدود ۸۵ درصد کارگران حقوق دریافت کردهاند، اما ۱۵ درصد باقیمانده هنوز منتظر دریافت مطالبات هستند. آنها میگویند تنها راه ممکن برای پیگیری مطالبات، رسانهای کردن مشکلات است تا شاید صدایشان به مسئولان بالادستی برسد. به گفته کارگران، این روند تا حدود دو سال ادامه داشته و هر ماه با تأخیر مشابه مواجه بودهاند.
همزمان در همان روز، شماری از کارگران پیمانکاری در پروژه احداث واحدهای فرایندی پالایشگاه نفت بندرعباس به تاخیر چند ماهه در پرداخت حقوق خود اعتراض کردند. یکی از کارگران اعلام کرد که پیش از این هشدارهایی برای پرداخت به موقع مطالبات داده شده، اما مدیریت پروژه هیچ برنامه زمانبندی مشخصی ارائه نکرده است. به گفته او، در شرایط اقتصادی کنونی، پرداخت به موقع حقوق برای حفظ معیشت و توانایی مدیریت هزینههای روزانه خانوادهها ضروری است.
واقعیت این است که تنها در بازه کوتاه چهار روزه، حداقل شش خبر مرتبط با معوقات مزدی کارگران منتشر شده است. این امر نشان میدهد که در طول هر روز و هر هفته، شمار زیادی از کارگران در استانهای مختلف کشور با تأخیر در دریافت حقوق مواجهاند و زندگی خود را با بیم و امید میگذرانند. تأخیر در پرداخت حقوق نه تنها امنیت اقتصادی کارگران را تهدید میکند، بلکه اثرات روانی و اجتماعی گستردهای بر خانوادههای آنها دارد و انگیزه و کارایی نیروی کار را تحت فشار قرار میدهد.
این موارد نمونهای از وضعیت گسترده معوقات مزدی در کشور است؛ وضعیتی که نیازمند اقدامات فوری و نظارت مستمر مسئولان برای تضمین حقوق قانونی و پرداخت منظم دستمزد کارگران است تا آنها بتوانند زندگی روزمره و معیشت خود را مدیریت کنند و از پیامدهای منفی اقتصادی و اجتماعی آن در امان باشند.
پانزدهم آذر، کارگران کارخانه فولاد سیادن ابهر خبر دادند که چندین ماه حقوق معوقه و مطالبات پرداخت نشده دارند و شرایط معیشتی آنها به شدت نامناسب است. یکی از کارگران اعلام کرد که حدود ۲۸۰ نفر از مهرماه حقوق دریافت نکردهاند و این وضعیت مشکلات جدی مالی و روانی برای آنها ایجاد کرده است. این کارگران خواستار ورود مسئولان استانی و بازدید مستقیم از کارخانه شدند تا وضعیت پرداخت مطالبات هر چه سریعتر رسیدگی شود.
در روزهای میانی آذر، معوقات مزدی در کارخانجات مخابراتی ایران نیز خبرساز شد. جمعی از کارگران این کارخانه از نامشخص بودن وضعیت تولیدات و پرداخت مطالبات خود انتقاد کردند و اعلام کردند که پنج ماه حقوق و عیدی سال گذشته به تأخیر افتاده است. به گفته آنها، بیمه کارکنان نیز تنها برای سه ماه از ابتدای سال پرداخت شده و خدمات بیمه تکمیلی به شکل کامل ارائه نمیشود. این وضعیت موجب نارضایتی گسترده نیروهای این مجموعه شده و انگیزه کارگران را کاهش داده است.
در دوازدهم آذر، منابع کارگری در استان سیستان و بلوچستان از تأخیر دو ماهه در پرداخت حقوق کارکنان شرکتی دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر خبر دادند. این کارکنان اعلام کردند که با وجود تغییر پیمانکار، تأخیرها ادامه دارد و برخی بخشها مانند اضافهکار و رفاهیات حذف شده است. به گفته آنها، این تعویقها فشار مضاعفی بر کادر درمان وارد کرده و کیفیت زندگی و انگیزه شغلی آنان را تحت تأثیر قرار داده است.
یک روز پیشتر، یازدهم آذر، کارگران کارخانه کیش چوب اعلام کردند که حقوق خود را هر ماه در چند قسط و با تأخیر دریافت میکنند. کارگران این مجموعه افزودند که از بیست روز پیش پرداخت حقوق تیرماه آغاز شده و تا یازدهم آذر، حدود ۸۵ درصد کارگران حقوق دریافت کردهاند، اما ۱۵ درصد باقیمانده هنوز منتظر دریافت مطالبات هستند. آنها میگویند تنها راه ممکن برای پیگیری مطالبات، رسانهای کردن مشکلات است تا شاید صدایشان به مسئولان بالادستی برسد. به گفته کارگران، این روند تا حدود دو سال ادامه داشته و هر ماه با تأخیر مشابه مواجه بودهاند.
همزمان در همان روز، شماری از کارگران پیمانکاری در پروژه احداث واحدهای فرایندی پالایشگاه نفت بندرعباس به تاخیر چند ماهه در پرداخت حقوق خود اعتراض کردند. یکی از کارگران اعلام کرد که پیش از این هشدارهایی برای پرداخت به موقع مطالبات داده شده، اما مدیریت پروژه هیچ برنامه زمانبندی مشخصی ارائه نکرده است. به گفته او، در شرایط اقتصادی کنونی، پرداخت به موقع حقوق برای حفظ معیشت و توانایی مدیریت هزینههای روزانه خانوادهها ضروری است.
واقعیت این است که تنها در بازه کوتاه چهار روزه، حداقل شش خبر مرتبط با معوقات مزدی کارگران منتشر شده است. این امر نشان میدهد که در طول هر روز و هر هفته، شمار زیادی از کارگران در استانهای مختلف کشور با تأخیر در دریافت حقوق مواجهاند و زندگی خود را با بیم و امید میگذرانند. تأخیر در پرداخت حقوق نه تنها امنیت اقتصادی کارگران را تهدید میکند، بلکه اثرات روانی و اجتماعی گستردهای بر خانوادههای آنها دارد و انگیزه و کارایی نیروی کار را تحت فشار قرار میدهد.
این موارد نمونهای از وضعیت گسترده معوقات مزدی در کشور است؛ وضعیتی که نیازمند اقدامات فوری و نظارت مستمر مسئولان برای تضمین حقوق قانونی و پرداخت منظم دستمزد کارگران است تا آنها بتوانند زندگی روزمره و معیشت خود را مدیریت کنند و از پیامدهای منفی اقتصادی و اجتماعی آن در امان باشند.