بازآرایی زندگی جوانان چین
حمیدرضا علینیا روزنامه نگار
لید: جوانان چین دیگر تحت فشار نورهای خیرهکننده و هیاهوی کلانشهرهای اقتصادی، مسیر موفقیت خود را نمیجویند. نسل جدید، خسته از رقابت بیپایان، بیکاری و فرسودگی شغلی، به دنبال فضایی آرامتر و زندگیای متعادل، از پکن، شانگهای و شنژن به شهرهای درجهدو مهاجرت میکند؛ شهری که هم فرصتهای تازه دارد و هم امکان تجربه زندگی قابلتحملتر را فراهم میآورد. این روند نشان میدهد که اولویتهای جوانان چینی از جاهطلبی محض به سلامت روان و کیفیت زندگی تغییر کرده است و بهتدریج شکل جدیدی از زندگی شهری را تعریف میکنند.
کلانشهرها و فشار بیپایان
دههها جوانان چین مسیر موفقیت را در چهار قطب اقتصادی و سیاسی کشور جستوجو میکردند: پکن بهعنوان پایتخت سیاسی، شانگهای موتور مالی، گوانگجو مرکز تولید و صادرات و شنژن قطب فناوری. نورهای خیرهکننده این شهرها، وعده پیشرفت و رفاه را میدادند، حتی اگر زندگی در آنها به معنای آپارتمانهای کوچک، اجارههای سرسامآور و ساعات کاری طولانی بود. این شهرها به نمادی از موفقیت تبدیل شده بودند، جایی که درآمد بالا و فرصتهای شغلی گسترده، مهمترین فاکتور برای نسل جوان تلقی میشد.
امروز اما نقشه مسیر موفقیت دستخوش تغییر شده است. فشار رقابت، رکود دستمزدها، بیکاری مزمن جوانان و فرسودگی شغلی، همراه با انتظارات واقعبینانهتر از زندگی، سبب شده نسل جدید به جستوجوی تعادل میان کار و زندگی روی آورد. بسیاری از آنان دریافتهاند که رسیدن به آرامش و کیفیت زندگی، تنها در سایه کلانشهرهای پرهیاهو ممکن نیست و گاهی فضاهای کوچکتر و کمتر تحت رقابت شدید، گزینهای مناسبتر به شمار میروند.
زندگی در کلانشهرها علاوه بر فشار شغلی، محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی نیز ایجاد میکند. ازدحام جمعیت، ترافیک، هزینههای بالای مسکن و محیطی که هر روز با سرعتی خیرهکننده تغییر میکند، باعث شده که حتی کسانی که از نظر مالی موفق هستند، احساس خستگی و بیانگیزگی کنند. بسیاری از جوانان دریافتهاند که درآمد بالا به تنهایی تضمینکننده رضایت زندگی نیست و سلامتی روانی و روابط اجتماعی مهمترین عامل در کیفیت زندگی است.
شهرهای درجه 2؛ پناهگاه تازه
شهرهایی مانند چانگشا، چنگدو و چونگچینگ، با فضایی آرامتر و زندگیای با شتاب کمتر، به پناهگاهی برای جوانانی تبدیل شدهاند که از بازار کار اشباع و فشار کلانشهرها خستهاند. این شهرهای درجهدو، اگرچه از نظر اقتصادی و نفوذ سیاسی پایینتر از قطبهای اصلی هستند، اما امکانات شهری، آموزش باکیفیت، اکوسیستم کاری مناسب و فرصتهای شغلی کافی، آنها را به مقصدی جذاب بدل کرده است.
شیائوشیائو، مشاور مالی ۳۳ ساله، نمونهای روشن از این مهاجرت است. او پس از یک دهه زندگی در پکن، با تمام موفقیتهای حرفهای و مالی، تصمیم گرفت به زادگاهش در هونان بازگردد. او میگوید: «پکن را دوست دارم، اما کمکم احساس کردم فضا دارد تغییر میکند. داشتن زندگی نسبتاً راحت و آرام برای جوانها سختتر شده است.» زندگی در چانگشا، با اجاره پایینتر و فضای اجتماعی گستردهتر، برای او و همسرش امکان تجربهای متفاوت فراهم آورد؛ تجربهای که برخلاف ظاهر موفقیتآمیز زندگی پکن، بیشتر بر کیفیت زندگی، روابط اجتماعی و آرامش روحی متمرکز بود.
هزینههای مسکن، یکی از مهمترین عوامل مهاجرت است. در حالی که قیمت متوسط هر فوت مربع در پکن و شانگهای حدود ۵۶۰۰ یوان است، در چانگشا این رقم به ۹۵۰ یوان میرسد. همین اختلاف، امکان خرید خانه، توسعه دایره اجتماعی و شرکت در فعالیتهای فرهنگی و تفریحی را برای جوانان فراهم میکند. رشد جمعیت در این شهرها نیز نشاندهنده جذابیت آنهاست؛ از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، جمعیت چهار کلانشهر ثروتمند تنها ۱.۷ درصد افزایش داشته، در حالی که جمعیت شهرهای درجهدو با نرخ ۱۸ درصد رشد کرده است. این افزایش عمدتاً شامل جوانان زیر ۳۵ سال است، که به دنبال فرصتهای تازه، سبک زندگی متعادل و محیط اجتماعی دلپذیرتر هستند.
تجربه فردی و ارزشهای نو
داستان یوئه زیفنگ، ۲۵ ساله اهل سینکیانگ اویغور، نیز روایتگر این تغییر اولویتهاست. او پس از سالها کار طاقتفرسا در شانگهای، جایی که الگوی کاری مشهور ۹-۹-۶ (۹ صبح تا ۹ شب، شش روز در هفته) حکمفرما بود، تصمیم گرفت به چنگدو بازگردد. زندگی در چنگدو، با درآمد کمتر اما آرامش روحی بیشتر، به او امکان میدهد روزها را بدون فشار و قضاوت زندگی کند. او میگوید: «حس میکنم اینجا خانهام است… مردم، حسوحالشان، فضا… همه آرامند.»
چنگدو، با بیش از ۲۰ میلیون جمعیت، اگرچه بزرگ است، اما شتاب زندگی در آن با کلانشهرهای متعارف متفاوت است. کوچهپسکوچههای سنتی، محلههای فرهنگی، باشگاههای شبانه، و فعالیتهای اجتماعی متنوع، شهری فراهم میآورد که افراد میتوانند بدون تحمل فشارهای بیپایان، زندگی خود را تجربه کنند. همچنین دفترهای مرکزی شرکتهای بازیهای ویدئویی و مراکز فناوری، فرصتهای شغلی جذاب را برای فارغالتحصیلان ایجاد میکنند. حمایتهای دولت محلی، شامل اقامتهای کوتاهمدت رایگان و اجارههای کمهزینه، نیز دسترسی جوانان به فرصتهای شغلی و مسکن را تسهیل میکند.
شهرهایی مانند هفی و هانگژو نمونههای دیگری از این روند هستند؛ شهرهایی که دانشگاهها و شرکتهای فناوری، نیروی کار جوان و با مهارت را جذب میکنند و در عین حال امکان تجربه زندگی متعادل و آرام را فراهم میآورند. طبق گزارش سال ۲۰۲۴ پورتال کاریابی لیهپین، بیش از ۲۰ درصد فارغالتحصیلان دانشگاهی چین ترجیح دادهاند در چنین شهرهایی مشغول به کار شوند، حتی اگر به معنای درآمد کمتر باشد.
نسل جدید چین، در پی دستیابی به کیفیت زندگی و تعادل روحی، ارزشهای تازهای را تعریف کرده است؛ ارزشهایی که فراتر از درآمد و موفقیت شغلی محض هستند. ترک کلانشهرها، جستوجوی فضاهای قابلتحمل و انتخاب شهری که امکان تجربه زندگی انسانیتر را فراهم کند، بخشی از بازنویسی نقشه موفقیت برای این نسل است. این جریان، تغییر اولویتها و نگرشها را به خوبی آشکار میکند: نسل تازه، به دنبال زندگیای است که نه تنها از نظر مالی، بلکه از نظر اجتماعی و روحی نیز پایدار باشد.
منبع: equaltimes
کلانشهرها و فشار بیپایان
دههها جوانان چین مسیر موفقیت را در چهار قطب اقتصادی و سیاسی کشور جستوجو میکردند: پکن بهعنوان پایتخت سیاسی، شانگهای موتور مالی، گوانگجو مرکز تولید و صادرات و شنژن قطب فناوری. نورهای خیرهکننده این شهرها، وعده پیشرفت و رفاه را میدادند، حتی اگر زندگی در آنها به معنای آپارتمانهای کوچک، اجارههای سرسامآور و ساعات کاری طولانی بود. این شهرها به نمادی از موفقیت تبدیل شده بودند، جایی که درآمد بالا و فرصتهای شغلی گسترده، مهمترین فاکتور برای نسل جوان تلقی میشد.
امروز اما نقشه مسیر موفقیت دستخوش تغییر شده است. فشار رقابت، رکود دستمزدها، بیکاری مزمن جوانان و فرسودگی شغلی، همراه با انتظارات واقعبینانهتر از زندگی، سبب شده نسل جدید به جستوجوی تعادل میان کار و زندگی روی آورد. بسیاری از آنان دریافتهاند که رسیدن به آرامش و کیفیت زندگی، تنها در سایه کلانشهرهای پرهیاهو ممکن نیست و گاهی فضاهای کوچکتر و کمتر تحت رقابت شدید، گزینهای مناسبتر به شمار میروند.
زندگی در کلانشهرها علاوه بر فشار شغلی، محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی نیز ایجاد میکند. ازدحام جمعیت، ترافیک، هزینههای بالای مسکن و محیطی که هر روز با سرعتی خیرهکننده تغییر میکند، باعث شده که حتی کسانی که از نظر مالی موفق هستند، احساس خستگی و بیانگیزگی کنند. بسیاری از جوانان دریافتهاند که درآمد بالا به تنهایی تضمینکننده رضایت زندگی نیست و سلامتی روانی و روابط اجتماعی مهمترین عامل در کیفیت زندگی است.
شهرهای درجه 2؛ پناهگاه تازه
شهرهایی مانند چانگشا، چنگدو و چونگچینگ، با فضایی آرامتر و زندگیای با شتاب کمتر، به پناهگاهی برای جوانانی تبدیل شدهاند که از بازار کار اشباع و فشار کلانشهرها خستهاند. این شهرهای درجهدو، اگرچه از نظر اقتصادی و نفوذ سیاسی پایینتر از قطبهای اصلی هستند، اما امکانات شهری، آموزش باکیفیت، اکوسیستم کاری مناسب و فرصتهای شغلی کافی، آنها را به مقصدی جذاب بدل کرده است.
شیائوشیائو، مشاور مالی ۳۳ ساله، نمونهای روشن از این مهاجرت است. او پس از یک دهه زندگی در پکن، با تمام موفقیتهای حرفهای و مالی، تصمیم گرفت به زادگاهش در هونان بازگردد. او میگوید: «پکن را دوست دارم، اما کمکم احساس کردم فضا دارد تغییر میکند. داشتن زندگی نسبتاً راحت و آرام برای جوانها سختتر شده است.» زندگی در چانگشا، با اجاره پایینتر و فضای اجتماعی گستردهتر، برای او و همسرش امکان تجربهای متفاوت فراهم آورد؛ تجربهای که برخلاف ظاهر موفقیتآمیز زندگی پکن، بیشتر بر کیفیت زندگی، روابط اجتماعی و آرامش روحی متمرکز بود.
هزینههای مسکن، یکی از مهمترین عوامل مهاجرت است. در حالی که قیمت متوسط هر فوت مربع در پکن و شانگهای حدود ۵۶۰۰ یوان است، در چانگشا این رقم به ۹۵۰ یوان میرسد. همین اختلاف، امکان خرید خانه، توسعه دایره اجتماعی و شرکت در فعالیتهای فرهنگی و تفریحی را برای جوانان فراهم میکند. رشد جمعیت در این شهرها نیز نشاندهنده جذابیت آنهاست؛ از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، جمعیت چهار کلانشهر ثروتمند تنها ۱.۷ درصد افزایش داشته، در حالی که جمعیت شهرهای درجهدو با نرخ ۱۸ درصد رشد کرده است. این افزایش عمدتاً شامل جوانان زیر ۳۵ سال است، که به دنبال فرصتهای تازه، سبک زندگی متعادل و محیط اجتماعی دلپذیرتر هستند.
تجربه فردی و ارزشهای نو
داستان یوئه زیفنگ، ۲۵ ساله اهل سینکیانگ اویغور، نیز روایتگر این تغییر اولویتهاست. او پس از سالها کار طاقتفرسا در شانگهای، جایی که الگوی کاری مشهور ۹-۹-۶ (۹ صبح تا ۹ شب، شش روز در هفته) حکمفرما بود، تصمیم گرفت به چنگدو بازگردد. زندگی در چنگدو، با درآمد کمتر اما آرامش روحی بیشتر، به او امکان میدهد روزها را بدون فشار و قضاوت زندگی کند. او میگوید: «حس میکنم اینجا خانهام است… مردم، حسوحالشان، فضا… همه آرامند.»
چنگدو، با بیش از ۲۰ میلیون جمعیت، اگرچه بزرگ است، اما شتاب زندگی در آن با کلانشهرهای متعارف متفاوت است. کوچهپسکوچههای سنتی، محلههای فرهنگی، باشگاههای شبانه، و فعالیتهای اجتماعی متنوع، شهری فراهم میآورد که افراد میتوانند بدون تحمل فشارهای بیپایان، زندگی خود را تجربه کنند. همچنین دفترهای مرکزی شرکتهای بازیهای ویدئویی و مراکز فناوری، فرصتهای شغلی جذاب را برای فارغالتحصیلان ایجاد میکنند. حمایتهای دولت محلی، شامل اقامتهای کوتاهمدت رایگان و اجارههای کمهزینه، نیز دسترسی جوانان به فرصتهای شغلی و مسکن را تسهیل میکند.
شهرهایی مانند هفی و هانگژو نمونههای دیگری از این روند هستند؛ شهرهایی که دانشگاهها و شرکتهای فناوری، نیروی کار جوان و با مهارت را جذب میکنند و در عین حال امکان تجربه زندگی متعادل و آرام را فراهم میآورند. طبق گزارش سال ۲۰۲۴ پورتال کاریابی لیهپین، بیش از ۲۰ درصد فارغالتحصیلان دانشگاهی چین ترجیح دادهاند در چنین شهرهایی مشغول به کار شوند، حتی اگر به معنای درآمد کمتر باشد.
نسل جدید چین، در پی دستیابی به کیفیت زندگی و تعادل روحی، ارزشهای تازهای را تعریف کرده است؛ ارزشهایی که فراتر از درآمد و موفقیت شغلی محض هستند. ترک کلانشهرها، جستوجوی فضاهای قابلتحمل و انتخاب شهری که امکان تجربه زندگی انسانیتر را فراهم کند، بخشی از بازنویسی نقشه موفقیت برای این نسل است. این جریان، تغییر اولویتها و نگرشها را به خوبی آشکار میکند: نسل تازه، به دنبال زندگیای است که نه تنها از نظر مالی، بلکه از نظر اجتماعی و روحی نیز پایدار باشد.
منبع: equaltimes