چگونه شبادراری کودکان را مدیریت کنیم؟
شبادراری حالتی است که کودک در هنگام خواب به صورت بیاختیار ادرار میکند؛ وضعیتی طبیعی در سالهای نخستین رشد، اما در صورتی که پس از ششسالگی ادامه یابد یا پس از یک دوره کنترل، دوباره بازگردد، نیازمند رسیدگی بیشتر است. بیشتر کودکان تا پنجسالگی توانایی کنترل ادرار شبانه را به دست میآورند و از میان کودکانی که هنوز مشکل دارند، سالانه حدود ۱۵ درصد بدون درمان نیز بهبود مییابند. تنها یک درصد کودکان تا ۱۵ سالگی همچنان دچار شبادراری باقی میمانند.
نکته مهم آن است که کودک هرگز عامدانه رختخوابش را خیس نمیکند. شبادراری معمولاً حاصل مجموعهای از عوامل رشدی، ژنتیکی و هورمونی است. برخی کودکان هنوز قادر نیستند پر شدن مثانه را هنگام خواب تشخیص دهند یا کنترل کافی بر عضلههای نگهدارنده ادرار ندارند. نقش وراثت نیز پررنگ است؛ کودکانی که یکی از والدینشان در کودکی شبادراری داشتهاند، احتمال بیشتری برای تجربه همین مشکل دارند. از سوی دیگر، در شرایط طبیعی بدن هنگام خواب هورمونی تولید میکند که میزان ادرار شبانه را کاهش میدهد، اما در برخی کودکان این افزایش هورمونی بهقدر کافی رخ نمیدهد و مثانه در شب تقریباً به همان سرعت روز پر میشود. گرچه نادر است، اما شبادراری گاه ممکن است نشانهای از یک بیماری زمینهای چون دیابت باشد.
نکته مهم آن است که کودک هرگز عامدانه رختخوابش را خیس نمیکند. شبادراری معمولاً حاصل مجموعهای از عوامل رشدی، ژنتیکی و هورمونی است. برخی کودکان هنوز قادر نیستند پر شدن مثانه را هنگام خواب تشخیص دهند یا کنترل کافی بر عضلههای نگهدارنده ادرار ندارند. نقش وراثت نیز پررنگ است؛ کودکانی که یکی از والدینشان در کودکی شبادراری داشتهاند، احتمال بیشتری برای تجربه همین مشکل دارند. از سوی دیگر، در شرایط طبیعی بدن هنگام خواب هورمونی تولید میکند که میزان ادرار شبانه را کاهش میدهد، اما در برخی کودکان این افزایش هورمونی بهقدر کافی رخ نمیدهد و مثانه در شب تقریباً به همان سرعت روز پر میشود. گرچه نادر است، اما شبادراری گاه ممکن است نشانهای از یک بیماری زمینهای چون دیابت باشد.