با بیمه نیروهای مسلح ایالات متحده آشنا شوید
ایالات متحده برای نیروهای مسلح خود یک شبکه پیچیده و چندلایه بیمه‌ای و حمایتی ایجاد کرده که شامل سلامت، بازنشستگی و پوشش خانواده‌ها می‌شود. گستردگی ارتش و نیاز به جذب و حفظ نیروهای حرفه‌ای باعث شده این نظام طی دهه‌ها توسعه یابد و به یکی از پرهزینه‌ترین و سازمان‌یافته‌ترین مدل‌های بیمه اجتماعی تبدیل شود. هسته این ساختار برنامه TRICARE است که ترکیبی از خدمات مستقیم بیمارستان‌های نظامی و قرارداد با ارائه‌دهندگان خصوصی، ارائه و هزینه بیمه‌شده را کاهش می‌دهد. این برنامه، شامل اعضای فعال، خانواده‌ها و بازنشستگان است و امنیت سلامت طولانی‌مدت را تضمین می‌کند، در حالی که به حفظ انگیزه و رفاه نیروهای نظامی کمک می‌کند.
خدمات مکمل و پوشش خانواده
سیستم بیمه‌ای نیروهای مسلح آمریکا صرفاً به درمان محدود نمی‌شود. برنامه‌های مکملی برای حمایت مالی در برابر ناتوانی، ازکارافتادگی و فوت پیش‌بینی شده است. یکی از مشهورترین این برنامه‌ها SGLI یا «بیمه عمر گروهی نظامیان» است. این بیمه، پوشش فوت را برای اعضای فعال فراهم می‌کند و خانواده‌های آنان را در برابر خسارات مالی ناشی از مرگ سرپرست حمایت می‌کند. پس از پایان خدمت نیز امکان تبدیل آن به بیمه عمر غیرنظامی وجود دارد. برنامه دیگر، پوشش دندانپزشکی و بینایی برای اعضای خانواده است. اگرچه این بخش از خدمات کاملاً رایگان نیست، اما هزینه‌ها به شکل چشمگیری پایین‌تر از بازار آزاد محاسبه می‌شود. در واقع، دولت آمریکا می‌کوشد نشان دهد که خدمت در ارتش نه تنها مسئولیت و خطر، بلکه مزایای اجتماعی بلندمدت هم به همراه دارد.
از سوی دیگر، برای نظامیانی که به دلیل مجروحیت یا بیماری‌های ناشی از خدمت توانایی ادامه فعالیت ندارند، نظام خاصی از جبران خسارت و پرداخت مستمری در نظر گرفته شده است. این افراد می‌توانند از خدمات وزارت امور کهنه‌سربازان (VA) بهره‌مند شوند. وزارتخانه مزبور، علاوه بر اداره صدها بیمارستان و کلینیک در سراسر آمریکا، برنامه‌های بازتوانی، مشاوره روان‌شناختی و حمایت اجتماعی را نیز ارائه می‌دهد. به این ترتیب، حتی پس از ترک خدمت، حلقه حمایتی برای نظامیان ادامه دارد و آنان کمتر از خلأ حمایتی رنج می‌برند.
بازنشستگی و حمایت بلندمدت
نظام بازنشستگی نیروهای مسلح آمریکا یکی دیگر از ستون‌های اصلی این ساختار بیمه‌ای است. برخلاف بسیاری از کارمندان دولت که باید سال‌ها حق بیمه بپردازند، نظامیان آمریکایی پس از ۲۰ سال خدمت می‌توانند بازنشسته شوند و حقوق بازنشستگی مادام‌العمر دریافت کنند. میزان این حقوق معمولاً بر اساس میانگین حقوق پایه در سال‌های پایانی خدمت محاسبه می‌شود و با افزایش سابقه، درصد بیشتری از دستمزد نهایی را در بر می‌گیرد. از سال ۲۰۱۸، طرحی به نام Blended Retirement System به اجرا درآمده که ترکیبی از مستمری سنتی و حساب‌های بازنشستگی انفرادی است. دولت علاوه بر پرداخت حقوق بازنشستگی، به حساب پس‌انداز نظامیان نیز کمک می‌کند و این امکان را فراهم می‌سازد که آنان در صورت ترک خدمت پیش از ۲۰ سال، همچنان سرمایه‌ای برای دوران بازنشستگی داشته باشند. این اصلاحات به دلیل تغییر الگوهای خدمت و نیاز به انعطاف بیشتر طراحی شده است.
افزون بر حقوق بازنشستگی، بازنشستگان نظامی و خانواده‌هایشان به خدمات درمانی، بیمه عمر و مزایای جانبی دسترسی دارند. برخی ایالت‌ها نیز تخفیف‌های مالیاتی یا مزایای ویژه برای کهنه‌سربازان قائل می‌شوند. این مجموعه گسترده باعث شده ارتش آمریکا بتواند نیروی انسانی را برای دوره‌های طولانی حفظ کند و انگیزه ماندگاری در خدمت را بالا ببرد.
چالش‌ها و انتقادات موجود
با وجود گستردگی این نظام، انتقادهایی نیز مطرح است. هزینه‌های فزاینده خدمات درمانی و بازنشستگی بار سنگینی بر بودجه دفاعی گذاشته است. برخی تحلیلگران می‌گویند بخش بزرگی از بودجه وزارت دفاع به جای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین یا تجهیزات، صرف پرداخت حقوق بازنشستگی و خدمات درمانی می‌شود. از سوی دیگر، دسترسی به خدمات همیشه یکسان نیست. در مناطق دورافتاده یا برای اعضای گارد ملی و ذخیره، دسترسی به مراکز درمانی نظامی دشوار است و وابستگی به بخش خصوصی گاه با مشکلات اداری و تأخیر در پرداخت هزینه‌ها همراه می‌شود. گزارش‌هایی از نارضایتی برخی خانواده‌ها از پیچیدگی مقررات TRICARE و بوروکراسی موجود وجود دارد. همچنین، موضوع سلامت روان نظامیان پس از بازگشت از میدان‌های جنگ به یکی از بحث‌های جدی تبدیل شده است. با وجود برنامه‌های مشاوره‌ای وزارت امور کهنه‌سربازان، آمار بالای خودکشی در میان نظامیان بازنشسته نشان می‌دهد این بخش هنوز نیازمند تقویت است. برخی کارشناسان تأکید دارند که نظام بیمه‌ای موجود بیش از حد بر جنبه‌های مالی تمرکز دارد و توجه کافی به سلامت روانی و اجتماعی ندارد.
منبع: rand.org
خدمات مکمل و پوشش خانواده
سیستم بیمه‌ای نیروهای مسلح آمریکا صرفاً به درمان محدود نمی‌شود. برنامه‌های مکملی برای حمایت مالی در برابر ناتوانی، ازکارافتادگی و فوت پیش‌بینی شده است. یکی از مشهورترین این برنامه‌ها SGLI یا «بیمه عمر گروهی نظامیان» است. این بیمه، پوشش فوت را برای اعضای فعال فراهم می‌کند و خانواده‌های آنان را در برابر خسارات مالی ناشی از مرگ سرپرست حمایت می‌کند. پس از پایان خدمت نیز امکان تبدیل آن به بیمه عمر غیرنظامی وجود دارد. برنامه دیگر، پوشش دندانپزشکی و بینایی برای اعضای خانواده است. اگرچه این بخش از خدمات کاملاً رایگان نیست، اما هزینه‌ها به شکل چشمگیری پایین‌تر از بازار آزاد محاسبه می‌شود. در واقع، دولت آمریکا می‌کوشد نشان دهد که خدمت در ارتش نه تنها مسئولیت و خطر، بلکه مزایای اجتماعی بلندمدت هم به همراه دارد.
از سوی دیگر، برای نظامیانی که به دلیل مجروحیت یا بیماری‌های ناشی از خدمت توانایی ادامه فعالیت ندارند، نظام خاصی از جبران خسارت و پرداخت مستمری در نظر گرفته شده است. این افراد می‌توانند از خدمات وزارت امور کهنه‌سربازان (VA) بهره‌مند شوند. وزارتخانه مزبور، علاوه بر اداره صدها بیمارستان و کلینیک در سراسر آمریکا، برنامه‌های بازتوانی، مشاوره روان‌شناختی و حمایت اجتماعی را نیز ارائه می‌دهد. به این ترتیب، حتی پس از ترک خدمت، حلقه حمایتی برای نظامیان ادامه دارد و آنان کمتر از خلأ حمایتی رنج می‌برند.
بازنشستگی و حمایت بلندمدت
نظام بازنشستگی نیروهای مسلح آمریکا یکی دیگر از ستون‌های اصلی این ساختار بیمه‌ای است. برخلاف بسیاری از کارمندان دولت که باید سال‌ها حق بیمه بپردازند، نظامیان آمریکایی پس از ۲۰ سال خدمت می‌توانند بازنشسته شوند و حقوق بازنشستگی مادام‌العمر دریافت کنند. میزان این حقوق معمولاً بر اساس میانگین حقوق پایه در سال‌های پایانی خدمت محاسبه می‌شود و با افزایش سابقه، درصد بیشتری از دستمزد نهایی را در بر می‌گیرد. از سال ۲۰۱۸، طرحی به نام Blended Retirement System به اجرا درآمده که ترکیبی از مستمری سنتی و حساب‌های بازنشستگی انفرادی است. دولت علاوه بر پرداخت حقوق بازنشستگی، به حساب پس‌انداز نظامیان نیز کمک می‌کند و این امکان را فراهم می‌سازد که آنان در صورت ترک خدمت پیش از ۲۰ سال، همچنان سرمایه‌ای برای دوران بازنشستگی داشته باشند. این اصلاحات به دلیل تغییر الگوهای خدمت و نیاز به انعطاف بیشتر طراحی شده است.
افزون بر حقوق بازنشستگی، بازنشستگان نظامی و خانواده‌هایشان به خدمات درمانی، بیمه عمر و مزایای جانبی دسترسی دارند. برخی ایالت‌ها نیز تخفیف‌های مالیاتی یا مزایای ویژه برای کهنه‌سربازان قائل می‌شوند. این مجموعه گسترده باعث شده ارتش آمریکا بتواند نیروی انسانی را برای دوره‌های طولانی حفظ کند و انگیزه ماندگاری در خدمت را بالا ببرد.
چالش‌ها و انتقادات موجود
با وجود گستردگی این نظام، انتقادهایی نیز مطرح است. هزینه‌های فزاینده خدمات درمانی و بازنشستگی بار سنگینی بر بودجه دفاعی گذاشته است. برخی تحلیلگران می‌گویند بخش بزرگی از بودجه وزارت دفاع به جای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین یا تجهیزات، صرف پرداخت حقوق بازنشستگی و خدمات درمانی می‌شود. از سوی دیگر، دسترسی به خدمات همیشه یکسان نیست. در مناطق دورافتاده یا برای اعضای گارد ملی و ذخیره، دسترسی به مراکز درمانی نظامی دشوار است و وابستگی به بخش خصوصی گاه با مشکلات اداری و تأخیر در پرداخت هزینه‌ها همراه می‌شود. گزارش‌هایی از نارضایتی برخی خانواده‌ها از پیچیدگی مقررات TRICARE و بوروکراسی موجود وجود دارد. همچنین، موضوع سلامت روان نظامیان پس از بازگشت از میدان‌های جنگ به یکی از بحث‌های جدی تبدیل شده است. با وجود برنامه‌های مشاوره‌ای وزارت امور کهنه‌سربازان، آمار بالای خودکشی در میان نظامیان بازنشسته نشان می‌دهد این بخش هنوز نیازمند تقویت است. برخی کارشناسان تأکید دارند که نظام بیمه‌ای موجود بیش از حد بر جنبه‌های مالی تمرکز دارد و توجه کافی به سلامت روانی و اجتماعی ندارد.
منبع: rand.org