رنجی به نام خشکی چشم
این فقط یک سوزش ساده نیست. گاهی مثل وجود شن در چشم است. گاهی مثل این است که نمی‌توانید چشمتان را باز نگه دارید. و اغلب، افراد حتی نمی‌دانند که با مشکلی واقعی و قابل درمان به‌نام خشکی چشم دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.خشکی چشم، برخلاف تصور رایج، فقط یک ناراحتی گذرا نیست. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که چشمان شما یا به اندازه کافی اشک تولید نمی‌کنند یا اشکی که تولید می‌شود کیفیت لازم برای محافظت از چشم را ندارد. در نبود لایه‌ای سالم از اشک، سطح چشم آسیب‌پذیر می‌شود و علائم ناخوشایندی ظاهر می‌شود: سوزش، قرمزی، حساسیت به نور، خارش و گاهی حتی تاری دید یا احساس وجود جسم خارجی در چشم.
دکتر جاناتان فیلد، چشم‌پزشک بریتانیایی، می‌گوید: «اغلب بیماران اصلاً نمی‌دانند آنچه تجربه می‌کنند، یک وضعیت بالینی است. بسیاری تا وقتی دچار درد شدید یا عفونت نشوند، به ما مراجعه نمی‌کنند.»
براساس داده‌های منتشر شده توسط NHS، این عارضه به‌طور خاص در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است و زنان دو برابر مردان در معرض آن قرار دارند. از سوی دیگر، استفاده روزافزون از لنزهای تماسی نیز در افزایش موارد خشکی چشم بی‌تأثیر نبوده است. لنزها ممکن است اکسیژن‌رسانی به سطح قرنیه را مختل کنند و منجر به کاهش کیفیت اشک شوند.
در عین حال، رابطه‌ای میان خشکی چشم و بیماری‌های خودایمنی از جمله لوپوس و سندرم شوگرن مشاهده شده است. برخی داروها هم از عوامل پنهان این بیماری‌اند: آنتی‌هیستامین‌ها، داروهای ضدافسردگی، قرص‌های ضد فشار خون و حتی برخی داروهای خواب‌آور، همگی می‌توانند در تولید اشک اختلال ایجاد کنند.
اما شاید مهم‌ترین عامل نوظهور، همان چیزی باشد که تقریباً همه ما روزانه ساعت‌ها با آن سروکار داریم: صفحات نمایش. گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و مانیتورها نه‌تنها باعث کاهش پلک زدن می‌شوند، بلکه نور آبی ساطع‌شده از آنها نیز با فرسایش غدد اشکی، نقش مستقیمی در خشکی چشم ایفا می‌کند. برای بسیاری از افراد، خشکی چشم با تغییر سبک زندگی قابل کنترل است. استفاده کمتر از وسایل دیجیتال، استراحت منظم هنگام کار با رایانه، افزایش رطوبت محیط با دستگاه‌های بخور و مصرف مکمل‌های امگا۳ می‌تواند علائم را کاهش دهد. اما در موارد مزمن یا شدید، مراجعه به پزشک و استفاده از قطره‌های تجویزی یا درمان‌های دیگر ضروری است.
دکتر فیلد تأکید می‌کند: «مثل هر بیماری دیگری، مداخله زودهنگام تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.
اگر مدام احساس می‌کنید چیزی در چشمتان گیر کرده یا دچار خارش و قرمزی هستید، به‌جای تحمل کردن، با یک چشم‌پزشک مشورت کنید.» خشکی چشم شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما نادیده گرفتن آن می‌تواند بینایی را تهدید کند. در دنیایی که چشم‌ها بیش از هر زمان دیگری خسته‌اند، توجه به نشانه‌ها، بیش از هر چیز نشانه بلوغ سلامت فردی است.
دکتر جاناتان فیلد، چشم‌پزشک بریتانیایی، می‌گوید: «اغلب بیماران اصلاً نمی‌دانند آنچه تجربه می‌کنند، یک وضعیت بالینی است. بسیاری تا وقتی دچار درد شدید یا عفونت نشوند، به ما مراجعه نمی‌کنند.»
براساس داده‌های منتشر شده توسط NHS، این عارضه به‌طور خاص در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است و زنان دو برابر مردان در معرض آن قرار دارند. از سوی دیگر، استفاده روزافزون از لنزهای تماسی نیز در افزایش موارد خشکی چشم بی‌تأثیر نبوده است. لنزها ممکن است اکسیژن‌رسانی به سطح قرنیه را مختل کنند و منجر به کاهش کیفیت اشک شوند.
در عین حال، رابطه‌ای میان خشکی چشم و بیماری‌های خودایمنی از جمله لوپوس و سندرم شوگرن مشاهده شده است. برخی داروها هم از عوامل پنهان این بیماری‌اند: آنتی‌هیستامین‌ها، داروهای ضدافسردگی، قرص‌های ضد فشار خون و حتی برخی داروهای خواب‌آور، همگی می‌توانند در تولید اشک اختلال ایجاد کنند.
اما شاید مهم‌ترین عامل نوظهور، همان چیزی باشد که تقریباً همه ما روزانه ساعت‌ها با آن سروکار داریم: صفحات نمایش. گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و مانیتورها نه‌تنها باعث کاهش پلک زدن می‌شوند، بلکه نور آبی ساطع‌شده از آنها نیز با فرسایش غدد اشکی، نقش مستقیمی در خشکی چشم ایفا می‌کند. برای بسیاری از افراد، خشکی چشم با تغییر سبک زندگی قابل کنترل است. استفاده کمتر از وسایل دیجیتال، استراحت منظم هنگام کار با رایانه، افزایش رطوبت محیط با دستگاه‌های بخور و مصرف مکمل‌های امگا۳ می‌تواند علائم را کاهش دهد. اما در موارد مزمن یا شدید، مراجعه به پزشک و استفاده از قطره‌های تجویزی یا درمان‌های دیگر ضروری است.
دکتر فیلد تأکید می‌کند: «مثل هر بیماری دیگری، مداخله زودهنگام تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.
اگر مدام احساس می‌کنید چیزی در چشمتان گیر کرده یا دچار خارش و قرمزی هستید، به‌جای تحمل کردن، با یک چشم‌پزشک مشورت کنید.» خشکی چشم شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما نادیده گرفتن آن می‌تواند بینایی را تهدید کند. در دنیایی که چشم‌ها بیش از هر زمان دیگری خسته‌اند، توجه به نشانه‌ها، بیش از هر چیز نشانه بلوغ سلامت فردی است.